Grzyby rurowe należą do grupy grzybów podstawnych wyższych, a ich opis zakłada obecność rurkowatego hymenoforu. Trujące i niejadalne odmiany są raczej trudne do spełnienia, a ich lista jest bardzo krótka, dlatego grzyby rurkowe są preferowane przez mniej doświadczonych grzybiarzy i początkujących koneserów "spokojnego" polowania.
Jadalne odmiany
Praktycznie wszystkie grzyby jadalne rurowe korzystnie o wysokiej wartości odżywczej, anulowania aromatyczne i walory smakowe, to najczęściej są one wykorzystywane do wytwarzania przypraw oraz nadzienia grzybiczych i suszy solone i trawiona. Najpopularniejszymi przedstawicielami gatunku są białe, podberezovik i masło.
| Tytuł | Łaciński | Kapelusz | Noga | Pulpa |
| cep | Borowik szlachetny | Barwienie może być w zakresie od zabarwienia białawego do ciemnobrązowego | Solidne, masywne, mocne, białawe, cylindryczne, z rozszerzeniem u podstawy | Biały, gęsty i gęsty, nie zmienia koloru na kroju, praktycznie nie ma zapachu, ma przyjemny orzechowy smak |
| Bolez brąz | Boletus aereus | Wypukły lub prawie sferyczny, o gładkiej powierzchni w kolorze ciemnego kasztanu | W kształcie klubu lub clavate, beżowy | Solidne i jednorodne, o żółtawym lub winnym zabarwieniu, przyjemnym smaku i aromacie |
| Royal Borovik | Borowik szlachetny | Z suchą powierzchnią o jaskrawym różowym, fioletowoczerwonym lub różowawo-czerwonym zabarwieniu | Żółto-brązowe zabarwienie ze zgrubieniem na dnie | Żółty, niebieskawy na przekroju, ma gęstą strukturę z przyjemnym grzybowym smakiem i zapachem |
| Olej oleisty | Suillus luteu | Wypukły lub prawie płaski, z guzkiem pośrodku, czekoladowo-brązowym kolorem o purpurowym odcieniu | Cylindryczny kształt, solidny, cytrynowożółty i brązowawy w dolnej części | Miękkie i soczyste, białawe lub cytrynowożółte zabarwienie |
| Aksamitny aksamit | Xerocomus pruinatus | Sferyczny lub w kształcie poduszki, brązowawy, czerwonawo-brązowy, purpurowo-brązowy, gładki lub aksamitny | Solidny, dość gęsty, czerwonawo-brązowy kolor na powierzchni | Biały lub lekko żółtawy, niebieski z naciskiem |
| Grabovik | Leccinum carpini | Półkuli, z aksamitną powierzchnią oliwkowobrązowego lub brązowoszarym plamami | Cylindryczny, u podstawy z pogrubieniem klanu, z brązowawo-szarym zabrudzeniem | Z przyjemnym grzybowym smakiem i smakiem, na kroju o różowo-fioletowym odcieniu |
| Brązowa czapka | Leccinum scabrum | Jasnoszary lub ciemnobrązowy, półkulisty lub w kształcie poduszki, z powierzchnią filcu | Solidny, cylindryczny, nieco powiększony od dołu, w kolorze szarawo-białym, pokryty małymi łuskami | Kolor biały, nie zmieniający koloru lub lekko różowy, o przyjemnym smaku i smaku "grzybkowym" |
| Czerwona głowa | Leccinum aurantiacum | Czerwono-pomarańczowy, kulkowaty lub prawie całkowicie otwarty, o aksamitnej powierzchni | Typ stały, cylindryczny, z zagęszczeniem do dołu, biały | Gęste, białe zabarwienie, na wycięciu szybko ciemniejące do niebieskawo-czarnego |
Trujące i niejadalne odmiany
Do grzybów niejadalnych i trujących z liczby kanalików należy niewielka liczba gatunków, z których większość nie jest spożywana z powodu nieprzyjemnego smaku lub zapachu. Nie są śmiertelnie trujące, ale często powodują zaburzenia żołądkowo-jelitowe lub zatrucia o różnym nasileniu.
| Tytuł | Łaciński | Kapelusz | Noga | Pulpa |
| Wilk Borovik | Borowik lupinus | Wypukły półkolisty, wypukły lub wypukły, pokryty skórką o różowych lub czerwonych odcieniach | Centralny, cylindryczny, z pogrubieniem w środkowej części i zwężającym się u podstawy | Gęsty i gęsty, jasnożółty, bardzo delikatny, niebieski na przekroju |
| Fałszywy Szatański Grzyb | Borowik splendidus. | Wypukłe lub w kształcie poduszki, o aksamitnej skórze koloru kawy z mlekiem lub odcieniem brązowo-różowym | Podstawa stopy jest czerwonawa, zmienia kolor na niebieski na nacięciu, cylindryczny ze zwężeniem | O kwaśnym zapachu, bardzo delikatny, ma beżowo-żółty odcień |
| Bollet szatański | Borowik satanas | Jasnooki, szarobiały lub blado-płowobiały z oliwkowym cieniem, z suchą powierzchnią | Żółty z charakterystycznym czerwonym wzorem siatki | Praktycznie w kolorze białym, nieco niebieski na przekroju, ma czerwone kanaliki |
| Mięta pieprzowa | Chalciporus piperatus | Kolor miedziano-czerwony lub ciemno zardzewiały, okrągły-wypukły, z suchą, aksamitną powierzchnią | Cylindryczne, solidne, z przewężeniem w dolnej części, w tym samym kolorze z kapeluszem | Serno-żółty, na ciecie, rumieniąc się, z bardzo wyraźnym, pieprznym smakiem |
| Galasowy grzyb | Tylopilus felleus | Częściej wypukły, o gładkiej i suchej powierzchni, brązowawe lub brązowawe zabarwienie | Typ rozlany, w kolorze kremowo-ochrowym, z ciemnobrązową siatką na powierzchni | Gęsty i miękki na skórze staje się różowy, bez smaku, o gorzkim smaku |
Główne różnice między grzybami talerzowymi
Każdy grzyb z czepkami ma główną część owocu w kształcie czapki. Na głowie znajdują się organy produkujące spory w proszku, a za pomocą zarodników następuje rozmnażanie grzybów. Kształt kapelusza może się różnić w zależności od gatunku i wieku. Młode grzyby mają okrągłą, owalną lub dzwoniową maskę. Ta unikalna struktura pozwala owocowi łatwo przełamać się przez warstwę gleby i dna lasu.
Większość doświadczalnych grzybiarzy wie, które cechy odróżniają grzyby talerzowe od grzybów rurkowych. Pod miąższem wszystkie grzyby mają warstwę zarodnikową, która nazywa się hymenium i znajduje się na powierzchni hymenoforów. Grzyby rurkowe mają hymenofor składający się z kanalików lub komórek, aw blaszkowatym hymenoforze składa się z płytek, Talerze grzybów są wąskie i szerokie, grube i cienkie, częste i rzadkie. W przypadku rur, ważną cechą jest kolor rur, ich kształt i kolor oraz rozmiar ich otworów.
Sposoby i cechy przygotowania
Najczęściej spotykanymi i popularnymi gąbczastymi lub rurkowymi rodzajami jadalnych grzybów są grzyby, grzyby białe, kora brzozy, borowik i mchy. Ich kapelusz wygląda jak gąbka i składa się z wielu cienkich rurek. Gąbczaste gatunki są szeroko stosowane w kuchni, mogą być:
- smażyć na oleju lub z kwaśną śmietaną;
- gotować na zimne przekąski z grzybów;
- gulasz z warzywami i ziołami, a także z mięsem lub rybą;
- marynować i sól;
- wysuszyć z późniejszym użyciem w zupach, zbożach lub nadzieniach;
- zamrozić.
Powszechnie wiadomo, że grzyby rurkowe polecane są do marynowania i suszenia, które po obróbce są w stanie zachować doskonały smak i niepowtarzalny smak grzybowy. Należy zauważyć, że przed przeprowadzeniem jakiegokolwiek gotowania, pieczarki muszą być starannie sortowane według rodzaju i wielkości, a następnie starannie oczyszczone z cząstek ziemi i liści, odciąć korzenie.
Po posortowaniu, owoce do obróbki cieplnej i puszkowania muszą być kilkakrotnie przepłukane pod bieżącą wodą. Przygotowane do suszenia owoce nie powinny być myte. Zaleca się kapelusze i nogi do marynowania i solenia osobno, Można zamrażać zarówno świeże, jak i blanszowane, gotowane lub smażone grzyby.
Rurkowe grzyby jadalne: odmiany (wideo)
Zastosowanie specjalnych metod kulinarnego przetwarzania ciał owocowych grzybów rurkowych zwiększa strawność produktu. Zasadniczo zaleca się w tym celu dokładne zmiażdżenie grzybów, a także użycie ciał owocowych do przygotowania ikry grzybowej lub sosu. Bardzo popularne jest stosowanie grzybów w proszku.
Tubular mushrooms (15 zdjęć)
