Gatunki i odmiany paproci w ogrodzie (opis i zdjęcie)

Fern - Jedna z najstarszych grup bylin, która powstała na długo przed rozwojem roślin kwitnących na planecie. Rośliny te mają szczególną strukturę, która nie przypomina struktury roślin kwitnących.

Wbrew błędnej opinii paprocie nigdy nie kwitną. Na wolności rozmnażają się za pomocą zarodników, znajdujących się w dolnej części liści w postaci określonych skupisk (srusov), pokrytych folią. Spory spływają na ziemię i wyrasta z nich niewielka płytka liściowa, która produkuje komórki płciowe.

Paprocie nie mają prawdziwych liści (w przeciwieństwie do liści kwitnących), lecz odróżniają się od nich oryginalnymi liśćmi lub, jak się je nazywa, vayi. Wśród wielu gatunków paprotników znajduje się wiele okazów ozdobnych, które są szeroko stosowane w projektowaniu krajobrazu.

Ze względu na niezwykły, egzotyczny wygląd paprocie mogą stać się prawdziwą ozdobą ogrodu i nadać każdej lokalizacji estetyczny i nieco tajemniczy wygląd.Wyglądają świetnie zarówno na plantacjach grupowych, jak iw tasiemcach samotnych. Ich vayi dobrze komponują się z wieloma roślinnymi i ozdobnymi roślinami, tworząc spektakularne tło.

Jednocześnie każdy gatunek paproci ma swoją unikalną tożsamość i wyróżnia się na tle innych nasadzeń ogrodowych. Wśród paproci znajdują się rośliny ogrodowe o różnych nazwach, które różnią się rozmiarem i kolorem.

Mogą być gigantycznymi gigantami i małymi, koronkowymi, eleganckimi roślinami. Wszystkie paprocie mają jedną główną zaletę - zdolność do wzrostu i rozwoju w zacienionych i wilgotnych miejscach.

Poniżej znajdują się przykłady najpowszechniejszych z licznych gatunków paproci, z których każda ma swoją nazwę, wraz z opisem gatunków i zdjęć.

Strusie pióro

"Strusie pióro", "zwyczajny struś", "velamkuch", "czarna paproć", "struś germański" - to są wszystkie imiona tego samego przedstawiciela najbardziej spektakularnych paproci. Jest to dość wysoka roślina, osiągająca wysokość 100-135 cm, z krótkim i mocnym kłączem.

Struś ma dwa rodzaje liści: sterylne (liczne, w kształcie piór, do 150 cm długości, które tworzą lejek) i zarodnikowe (2-3 mniejsze, niezwykłe liście tworzą się wewnątrz lejka). Taka paproć preferuje żyzne gleby dobrze nawilżone, ale bez stagnacji wody. W kulturze jest raczej bezpretensjonalny, stabilny, jednak w warunkach silnego zacienienia może umrzeć z braku oświetlenia.

Dzięki obfitemu podlewaniu bardzo szybko się rozmnaża. Szkodniki i choroby nie mają wpływu na pospolitego strusia. Propaguje tradycyjnie - zarodniki, a także podział korzeni i pędów podziemnych. Ten gatunek paproci otrzymał taką nazwę ze względu na podobieństwo zarodnikowych liści roślin strusich piór. Wśród ludzi znany jest również jako "las słodowy", "papirus", "zwykła podpórka".

Strusie pióro - jeden z najczęstszych w krajobrazie gatunków paproci. Posadź ją głównie w półcieniu, w pobliżu sztucznych stawów, na wzgórzach alpejskich, w szklarniach lub w zwykłych doniczkach w pokoju rosnących.

Ponadto, jest doskonałym rozwiązaniem dla mixborders, a pomiędzy te paprocie są dobrze obsadzone roślinami wcześnie kwitnące, takie jak przebiśniegi i krokusy, tulipany, żonkile, hiacynty i innych. Ponieważ te kwiaty kwitną od kwietnia do czerwca, a po kwitnieniu, tracą estetyczny wygląd, Otwarta paproć pokryje je i skoryguje ogólny obraz.

Jednak zwykłe strusie nie ma tylko właściwości dekoracyjne, ponieważ to także roślina jadalna. Na wiosnę, młode, jeszcze nie wdrożone pędy, nie dłużej niż 10-20 cm, wykonany z puszki lub zamrożone w blokach (Oczywiście, mamy paproci nie jest często stosowane w przemyśle spożywczym, w krajach Bliskiego Wschodu północno-wschodniej i).

Również ten rodzaj paproci pomyślnie są również stosowane w medycynie ludowej, jako środek przeciwdrgawkowy, łagodzący, ściągający i przeciwskurczowy.

Flamandzki

Debryanka nadęty, nazwa naukowa "niebieskawe,, - Rzadko spotykany przedstawiciel paproci i niektórych krajów europejskich jest chroniony prawem. Nazwa rośliny pochodzi od słowa "grudzień", co oznacza pusty, wąwóz, zarośniętą dolinę.

Wynika to z faktu, że debryanka rośnie głównie grube zacienionych lasach i lebioda jego połączenia dla liści kolec, liniowych pierzaste, które rozciągają się bezpośrednio od podkładki. Będąc dużą, palmopodobną rośliną, dobryanka ma metrowe liście.

Rdzeń jest zmodyfikowanym kłączem, który może osiągnąć wysokość około 50 cm (w starych roślinach) i jest pokryty brązowymi łuskami. Vailles to pierwszy, liniowy, lancetowaty, rozcięty, o długości do 50-60 cm.

Na wolności gatunek ten rośnie w świerku, jodle, czasem w lasach iglastych Karpat i Kaukazu, a także w niektórych obszarach Europy Zachodniej, Azji Wschodniej i Ameryki Północnej.

Paprocie tego gatunku są dość kapryśne w uprawie, nie tolerują zimna i przeciągów. Ciągle potrzebują zwiększonego nawodnienia, chociaż nie lubią posypywania.

Kociak kobiety

Kociak kobiety - inny gatunek paproci, należący do rodziny Kochedzhnikov. Ma koronkowe i pełne wdzięku jasnozielone liście, które kontrastują z szorstkimi liśćmi męskiej pochwy. Te dwa gatunki często rosną obok siebie, więc od dawna nazywano je "męskimi" i "żeńskimi".Niemniej jednak, biolodzy uważają takie nazwy za niepoprawne dla zarodników hodowlanych paproci.

Samica kocheydnik dorasta w półcieniu iw zacienionych wilgotnych miejscach, w wąwozach i leśnych torfowiskach, w lasach górskich i nizinnych. Nazwa "komedyazhnik" tego gatunku otrzymała za to, że na bagnach tworzy kępy. Kociak osiąga wysokość 30 do 100 cm, ma dwa razy i trzykrotnie przycięty vayi zebrany w rozwalającą się wiązkę. Zarodniki spod liści pokrywa się frędzlową kołdrą. Kłącze tego gatunku jest grube i krótkie. Paproć może bezpiecznie rosnąć w jednym miejscu do 10 lat i jest zdolna do rozmnażania przez samosiew.

Osobliwością tego gatunku jest również jego zdolność do zachowania świeżego, jak gdyby tylko otwartego, widoku przez cały sezon, który jest promowany przez stale rosnące nowe płytki liściowe. Ta cecha odróżnia ją, na przykład od tego samego znanego strusia, którego vayas powstają tylko na wiosnę. Podczas zimowania płyty liści trumny obumierają.

Ten przepiękny widok paproci jest dobry do uprawy w ogrodzie i świetnie wygląda w zacienionych zakątkach ogrodu obok gospodarzy.Szczególnie popularni wśród projektantów krajobrazów są srebrne i fioletowe.

Stonoga zwyczajna

Stonoga zwyczajna - Rzadki gatunek paproci, który rośnie w szczelinach skał i ma inną nazwę - "słodki korzeń". Jest on rozprowadzany w strefach umiarkowanych szerokości geograficznych lasów, górskich lasów, subalpejskich i górskich tundr. Ludzie są znani jako "paproć dębowa", "paproć ziemska" i "trawa żmii".

Jest to roślina o krótkiej łodydze, z grubymi, skórzanymi, wielołopatkowymi płytkami liściowymi o długości do 20 cm. Liście są zimozielone i zachowują swój kolor na zimę. Pełzające kłącze w kształcie przypomina stawonoga, pokryte brązowymi łuskami i ma słodkawy smak dzięki zawartości glikozydów. Do tego ten rodzaj paproci i nazywany słodkim.

Zarodniki stonoga znajdują się od dołu, wzdłuż centralnej żyły w dwóch rzędach, mają żółtawo-złoty kolor i dojrzewają na początku lata.Stonoga jest bardzo wrażliwa na światło i deptanie.

Gatunek ten jest szeroko stosowany jako ozdobna roślina ogrodowa, zwłaszcza gdy tworzy się kolekcję paproci w ogrodzie. Uprawiane zarówno w szklarniach, jak i na otwartym terenie z organizacją kompozycji krajobrazowych.

Kłącza i liście stonoga mają właściwości lecznicze i są z powodzeniem stosowane w homeopatii i medycynie ludowej. Zastosuj roślinę jako środek wykrztuśny, zmiękczający, przeciwbólowy, antyseptyczny, przeciwzapalny, moczopędny, żółciopędny, napadowy i przeczyszczający. Ta paproć wytwarza olejki eteryczne, które są również stosowane w medycynie.

Tarcza męska

Tarcza męska - Najbardziej rozpowszechniona paproć umiarkowanych szerokości geograficznych, która w przyrodzie rośnie w cienistych lasach, na kamienistych wzgórzach iw górach. Nazwa gatunku ma starożytne rzymskie pochodzenie rytualne, podane w porównaniu z innym, często spotykanym gatunkiem, który wyróżniał się delikatnym, delikatnym, jasnozielonym vayami. Ten ostatni był nazywany żeńskim, a ten, który miał grubsze, ciemne blaszki liściowe był mężczyzną.

Dryopteris M - piękne i wymagająca paproci, osiągając wysokość od 30 do 150 cm, jego silne kłącza, jasnozielony, dwukrotnie pierzaste płytki liściowe osadzaniu długie ogonki tworzą wylot ryumochkovidnuyu .. Zarodniki znajdują się na spodniej stronie vaiya i są chronione przez narzuty typu tarczowatego w kształcie nerki. W przypadku tej cechy gatunek został nazwany Tarczą.

Vayi shtovnika rosną bardzo powoli iw pierwszym roku tworzą podstawy liści na wierzchołku kłącza. W drugim roku wegetacji liście stają się charakterystyczne dla formy przypominającej ślimak i są gęsto pokryte ochronną łuską. Dopiero w trzecim roku, płyta arkusz Dryopteris mężczyzna rozwijać i osiągnąć zakończyć swój rozwój. W środku lata rozpraszają zarodniki, a jesienią umierają. Gatunek ten mnoży się, głównie przez podział korzenia.

Męska tarcza jest powszechnie stosowana jako ozdobna roślina ogrodowa, a także jako składnik do uprawy epifitów ogrodowych (część epifitycznego podłoża - korzeni paproci).

Orlyak

Fern - bardzo piękny widok, dobrze znany amatorom ogrodników. Tworzy burzliwe zarośla prawie wszędzie: w leśnej tundrze na Syberii iw Kanadzie, w suchych lasach Europy, a także w Australii. Dziki orzeł nie rośnie na wolności tylko w bardzo suchych obszarach stepowych i na pustyniach.

Nazwa tego typu paproci pochodzi od kształtu blaszki, jak tłumaczone z greckiego słowa Pteris oznacza „skrzydło” i łacińskiego Aquila - „Orła”. Orły Vayi mają specyficzny zapach, zawierają garbniki i mają właściwości przeciw zanieczyszczeniu. Z tego powodu, liście orzeł często zawijają owoce i produkty dla większego bezpieczeństwa.

Jednak dla zwierząt domowych orzeł jest trujący. W popiele tego typu paproci zawiera dużo potasu, więc w ogrodnictwie jest często używany jako dodatek do kompostu.

W przeciwieństwie do strusia, orzeł jest niską paprotką i osiąga wysokość nie większą niż 70 cm, jest bezpretensjonalny i może rosnąć na dość ubogich, suchych glebach. Kłącze orła jest długie, horyzontalne, bardzo rozgałęzione. Vayi ciężko, mają dużą trzykrotnie płytkę Cirrus. U podstawy dolnych liści znajdują się nektarniki ze słodkawym płynem, który zwabia mrówki. Krawędź liści orła jest owinięta, pokrywając w ten sposób zarodniki w dolnej części liścia.

Pomimo piękna tego gatunku paproci, rzadko sadzi się go w ogrodzie lub na daczy. Chyba, że ​​strona jest zbliżona do naturalnego, naturalnego, z przewagą brzozy lub sosny. Wtedy zarośla orłów będą wyglądały imponująco.

Kłącza tego gatunku różnią się właściwościami leczniczymi. W medycynie ludowej orzeł jest stosowany w leczeniu kaszlu, skrofuły, bólu stawów i zapalenia gruczołu krokowego, aw niektórych państwach jest nawet chroniony.

W wielu krajach, takich jak Chiny, Korea, Japonia, niektóre kraje Południowej Afryki, młode liście i pędy orłów są używane do jedzenia, jako warzywo, jak szparagi.Pędy poprzednio trzymać w osolonej wodzie, smażyć, umieścić w sałatkach, stosowane do wyściełania oraz soli do przyprawiania dokonać wstępnej i marynowane. Rozdrobnione korzenie są stosowane do pieczenia hleba.Takzhe roślin stosuje się jako środek odstraszający owady, a jako surowiec do wytwarzania klejów.

Citrimonium Fortune

Ten rodzaj paproci może ozdobić każde wnętrze. Na wolności rośnie w lasach Ukrainy, Rosji, Japonii, Korei, Chin, a także w wilgotnych lasach Południowej Afryki. W przeciwieństwie do swoich odpowiedników, tsirtomium jest w stanie tolerować cień, suche powietrze, brak wilgoci. Gatunek ten ma łuskowate, pomarańczowe korzenie, które są prawie całkowicie pod ziemią.

Wailly - duże, błyszczące, szaro-zielone, zakrzywione, skórzaste, pinnatisect, wyrastają z ziemi i umieszczone na długi ogonek. Na ich dolnej stronie znajdują się zarodniki. Długość blaszki liściowej wraz z ogonkiem osiąga 50-60 cm, a sama paproć osiąga 35-60 cm wysokości. Młode nasadzenia rosną powoli, a w warunkach uprawy wewnętrznej gatunek ten jest skromniejszy.

Adiantum stop-like

Adiantum stop-like - Jeden z najpiękniejszych rodzajów paproci, z małymi, eleganckimi, delikatnymi liśćmi. Rośnie w lasach liściastych Ameryki Północnej i Azji Wschodniej.

Roślina ta jest sferyczna, osiąga wysokość 60 cm i ma płaskie, wachlarze w kształcie wachlarza na cienkich, czarnych ogonkach. Vayi - jasnozielony zaokrąglony, pinnately-dissected, ułożony poziomo. Strumienie znajdują się na krawędziach pierzastych arkuszy blachy i pokryte warstwą brązu, podciągniętą przez krawędź folii. Jest gatunkiem bardzo odpornym na zimę, zdolnym wytrzymać mrozy do -35 ° C.

Adiantum w kształcie stopu zachowuje swój dekoracyjny przez cały sezon: od maja do pierwszych przymrozków. Dobrze się rozmnaża, dzieląc krzew, który najlepiej przeprowadzić pod koniec lata. Preferuje cień, żyzne, luźne, lekko kwaśne gleby i umiarkowaną wilgotność. Ponieważ adianum jest bardzo spektakularne, lepiej posadzić go pośrodku, w centralnych częściach cienistych klombów. Dobrze wygląda na kamienistych ogrodach i na tarasach.

Roślina ma właściwości lecznicze, które pozwalają jej z powodzeniem stosować w medycynie chińskiej jako środek wykrztuśny.W USA i Kanadzie świeżych liści paproci się żuć z chorobami żołądka, a wlew płytki liściowe są stosowane jako smyagchitelnoe i wykrztuśny w przewlekłych chorobach układu oddechowego.

Również napar z liści jest używany do płukania włosów. W Kanadzie, Japonii i na Hawajach pędy paproci są często używane jako materiał wykończeniowy do produkcji wikliny.

Asplenium

Asplenium lub kość - Jest to powszechny rodzaj paproci w ogrodzie, główne różnice występują w jej liściach, a nie w liściach innych paproci. Dzięki tej funkcji, asplenium są bardzo powszechne w sadzeniu w pomieszczeniach.

Gatunek dzieli się na 2 kategorie: zimozielone i liściaste. Jest uprawiana wszędzie, a niektóre rośliny można znaleźć w tropikach Australii, Afryki Wschodniej, Nowej Zelandii, Indii.

Asplenium mają krótki, kłącze pełzające łuszcząca i duże jasnozielone liście różnych typów, zebranych na wylocie. Długi Vailles, z falistymi obrzeżami, wypukłymi, trójkątnymi, podłużnymi. Długość blaszek liściowych może osiągnąć 75 cm.W centrum jasnozielonej blaszki liściowej znajduje się środkowa żyła o brązowawym zabarwieniu. Liście z Asplenium są bardzo delikatne i nie lubią dotykać ich dłoni. Zarodniki są zlokalizowane jak u wszystkich gatunków - w dolnej części vai.

Zobacz Asplenium ma wiele gatunków (około 800), z których najczęściej spotykane gnezdovidny Asplenium, Asplenium viviparous, Asplenium Azji Południowej, czarnym i Asplenium Asplenium lukovitsenosny.

Dzięki terminowej i właściwej pielęgnacji gatunek ten jest dość bezpretensjonalny, ale nie lubi opryskiwania, jak wiele innych paproci. Propaguje przez zarodniki i pąki potomstwa.

Mieszkańcy Nowej Zelandii i na wyspach Oceanu Indyjskiego Asplenium stosowanych w ważnych uroczystościach i imprezach: ozdobić nowożeńcy drogę, matek Ward, a także przeminie. Sprawdzone właściwości lecznicze Asplenium, wywiera działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwskurczowe, oraz wyświetlenie wydzieliny ciała usuwa dróg oddechowych.

Obejrzyj wideo: KWIATY Ogrodowe.