Sadzenie, pielęgnacja i rozmnażanie Ledum w domku

Prawdopodobnie nie znaleziono wśród roślin bagiennych bardziej pachnących niż Ledum. Jest to wiecznie zielony krzew, który przyciąga uwagę bujnym nalotem i wyraźnym ciężkim, żywicznym aromatem. Prawidłowe obchodzenie się z nim powoduje, że Ledum ma nie tylko znaczenie dekoracyjne - jest korzystne dla ogrodu i ma terapeutyczny, antyseptyczny, oczyszczający wpływ na organizm ludzki. Ponadto roślina jest łatwa do uprawy bez specjalnego wysiłku.

Ledum ma naukową nazwę - lepidum (Latin Ledum), który pochodzi od greckiego "ledon" - tak mieszkańcy starożytnej Grecji nazywali kadzidłem. Jeśli chodzi o jego rodziny jest nadal nie ma zgody: zachodnie botanicy zidentyfikować Ledum i rododendronów i obejmują dwa zakłady w tego samego rodzaju - Rhododendron; w źródłach rosyjskich rozmaryn jest uważany za odrębny rodzaj. Jednak każdy tytuł można uznać za poprawny.

Cechą charakterystyczną rozmarynu jest to, że podczas kwitnienia uwalnia substancje, które w dużych dawkach mogą wywierać niekorzystny wpływ na ludzi. Źródłem ostrego zapachu są olejki eteryczne, które zawierają truciznę lodową, która uszkadza układ nerwowy. Zapach prowadzi do bólów głowy i zawrotów głowy, dlatego nie zaleca się doprowadzania kwiatu Ledum do domu. Toksyczny jest także miód zebrany z kwiatów ("pijany" miód), którego nie można spożyć bez gotowania.

Rodzaje Ledum

Roślina wiecznie zielona Ledum ma do 10 gatunków, z których najbardziej rozpowszechniony jest dziki rozmaryn.

Labrador herbata bagno

Jest to odporny na zimno krzew, który jest niezwykle rzadko stosowany, ponieważ jest toksyczny. Rośnie na bagnach, w bagiennych lasach iglastych, a także na torfowiskach, szczególnie w zachodniej i wschodniej Syberii, południowej i północnej Europie, północno-wschodnich Chinach, północnej Mongolii i Ameryce Północnej. Ten krzew zwykle dorasta do 60 cm wysokości, ale nie są to rośliny, które osiągają 120 cm. Kwitnienie torfowiska rozmarynem w maju-lipcu, podczas gdy końce pędów kwitną liczne białe, delikatne kwiaty, które tworzą kwiatostan.

Owocem tej rośliny jest owalny, pięcio-gniazdowy pojemnik na wiele nasion. Bujne, spektakularne kwitnienie dzikiego rozmarynu przyciąga uwagę do buszu, podobnie jak do rośliny ozdobnej, jednak jej uprawa w ogrodzie nie jest zbyt powszechna. Uprawa tego gatunku nie jest trudna, z odpowiednimi technikami rolniczymi, długo żyje w ogrodach wrzosowych.

Labradorchide grenlandzki

Gatunek ten rozprzestrzenia się wszędzie w strefie arktycznej. W Europie Labradorchide Grenlandia rozciąga się na Alpy, w Ameryce Północnej rozciąga się na północ od Ohio, New Jersey, Oregon i Pensylwanii.Rośnie głównie na torfowiskach lub mokrych wybrzeżach, a czasem na skalistych stokach alpejskich. Zimozielony krzew osiąga wysokość 50 cm - 1 m (czasami nawet do 2 m). Liście rośliny są pomarszczone od góry, spód pokryty włosami o barwie białej lub brązowoczerwonej, falistymi na krawędziach. Roślina ma zwiększoną odporność na zimno.

Kwiaty odznaczonej Grenlandii od połowy czerwca do drugiej połowy lipca. Małe białe kwiaty, jak również dziki rozmaryn, tworzą kuliste kwiatostany i odznaczają się jasnym aromatem. W ogrodnictwie, Labelled Labradoridae jest rzadkością, głównie w ogrodach botanicznych. Nasiona roślin dojrzewają do końca września.

Cytryna Ledum wielkolistna

Siedlisko dzikiej trawy cytrynowej to Daleki Wschód i Wschodnia Syberia, Półwysep Koreański, Japonia. Rośnie w zaroślach górskich lasów iglastych, a także w bagnach torfowych, wzdłuż krawędzi kamiennych placerów wśród zarośli wrzosowatych krzewów. Osiąga wysokość od 50 do 130 cm.Ma obfity kolor, kwitnie od drugiej dekady maja do początku czerwca. Nasiona warczenia dużego rozmarynu dojrzewają pod koniec sierpnia - na początku września.

Leaguer Flounder

Uprawa labradora lub kiełkowanie roślin strączkowych rośnie na Syberii, na Dalekim Wschodzie: Kamczatka, Chukotka, Sachalin, Primorye; na północy Ameryki Północnej, na wyspie Grenlandii. Niski krzew osiąga 20-30 cm wysokości, co czyni go gatunkiem o najniższym wzroście. Rośnie w lasach liściastych, torfowiskach mchów, tundrach krzewiastych, torfowiskach wysokogórskich, piaszczystych wzgórzach i kamienistych placerach.

Pędy tego gatunku mają gęste, zardzewiałe zardzewiałe włosy. Liście są długie, od 1 do 2,5 cm, liniowe, bardzo wąskie, owinięte w górę. Pod koniec wiosny - wczesnym latem, gdy kwiaty rozmarynu pełzają, kwiatostan osiąga średnicę 2 cm - są to największe kwiaty wszelkiego rodzaju Ledum. Jednak kwitnienie jest szczupłe, a nie tak bujne jak braci.

Wybór miejsca i gleby dla Ledum

Ledum może zapuścić korzenie niemal wszędzie, ale lepiej jest sadzić je w cieniu, ponieważ nie lubi światła słonecznego. Bujne kwiatostany wyglądają żywiołowo na tle jodły, sosny lub czworoboku, dzięki czemu można je sadzić obok tych roślin, aby uzyskać efekt dekoracyjny.Ponieważ jego ojczyzna to bagno, gleba pod ledum, zwłaszcza bagna, powinna być kwaśna i krucha. W tym celu dół jest wypełniony mieszaniną torfu (3 części), piasku (1 część) i ziemi iglastej lub kory drzewnej (2 części). Gatunki takie jak duża trawa liściasta i cytryna grenlandzka mogą rosnąć nawet na ubogich i piaszczystych glebach, dla których podłoże wytwarza się na tej samej zasadzie, ale z przewagą piasku.

Rozmaryn rozmarynowy

Kiedy rośnie dziki rozmaryn nie jest zobowiązany do przestrzegania skomplikowanych zasad sadzenia i pielęgnacji, jest bezpretensjonalny i zimny. Najlepszy czas na sadzenie ledum to wiosna. Ale jeśli kupiłeś roślinę z zamkniętym systemem korzeniowym, to czas sadzenia nie odgrywa żadnej roli. Większość korzeni rozmarynu znajduje się na głębokości 20 cm, ale głębokość wykopu musi wynosić 40-60 cm, ponieważ roślina jest osadzona na stałe na długi czas. Na dnie dołu do lądowania warstwa 5-8 cm pokryta jest drenażem z piasku i kamyków rzecznych.Aby nie czekać, aż jeden okaz wyrośnie dobrze, kilka krzaków można posadzić w jednym otworze naraz, obserwując odległość między studzienkami 60-70 cm. Po zasadzeniu krzewy muszą być przykryte.

Opieka nad dzikim rozmarynem w ogrodzie

Pomimo faktu, że rośliny Ledum nie potrzebują żyznych gleb, wciąż potrzebują nawozu dla dobrego wzrostu. Dlatego, aby uzyskać piękną, obficie kwitnącą roślinę, należy ją nakarmić. Zrób to raz na sezon, na wiosnę. Ledum karmione kompletny nawóz mineralny, rozpada się pod krzakami 50-70 gramów na metr kwadratowy dla dorosłych roślin i 30-40 g na młodych. W specjalnym przycinaniu roślina nie potrzebuje. Aby zachować estetyczny wygląd, przycina się tylko wysuszone i połamane gałęzie.

W suche i upalne lato Ledum potrzebuje podlewania. Raz w tygodniu należy dobrze podlewać, używając około 7-10 litrów wody na krzak. Po podlaniu gleby wokół buszu należy delikatnie poluzować i przykryć torfem, aby wilgoć trwała dłużej.

Metody rozmnażania dzikiego rozmarynu

Odtworzyć wszystkie rodzaje dzikim rozmarynem różnych sposobów: przez nasiona i wegetatywnie (wykopy, dzieląc krzew, sadzonki).

Nasiona

Jesienią, na długich szypułkach bugu ledum, można zauważyć łukowate, zwisające skrzynie, podobne do małych żyrandoli. W nich rosną nasiona rozmarynu, który rozmnaża. Nasiona należy wysiać w pudełkach lub doniczkach wczesną wiosną, na wierzchu gleby, uprzednio zmieszanej z piaskiem. Gleba musi być luźna i kwaśna, z dodatkiem piasku. Następnie garnki są przykryte szkłem i umieszczone w chłodnym miejscu. Sadzonki są nawadniane deszczem lub wodą, codziennie emitowane doniczki i wycierać szkło. Nasiona kiełkują zwykle w 3-4 tygodnie i wymagają starannej pielęgnacji.

Metody wegetatywne

Najpopularniejszym sposobem rozmnażania wegetatywnego Ledum jest nakładanie warstw. Cienkie pędy są nachylone i ukorzenione obok krzaka matki. Pochyły pęd jest częściowo układany w jamie (głębokość nie mniejsza niż 20 cm), środkowa część warstwy jest posypana mieszanką gleby i torfu, a wierzch z liśćmi jest przywiązany do kołka. Następnie pit jest regularnie podlewany, dopóki środkowa część nie zostanie ukorzeniona. Dość powszechną metodą jest podział buszu.

Wczesną wiosną ostrożnie podziel dorosłego krzew na małe sadzonki i posadź je na otwartym terenie. Potem lądowanie jest mulczowane. Możliwe jest również rozmnażanie rozmarynu przez sadzonki, ale ta metoda wymaga pewnych umiejętności. Sadzonki zbierane latem: semilignified pędy pokrojone na długości 5-7 cm, dolne liście są odcięte, pozostawiając górny kilka. Dla skutecznego ukorzenienia muszą posiadać 18-24 godzin w roztworze od 0,01% IAA, indolu (IAA) lub 0,02% kwasu bursztynowego, a następnie płucze się i sadzone w pudełku. Ale nawet po takim zabiegu, sadzonki rozmarynu Ledum rosną dopiero na przyszły rok na wiosnę.

Odporność na choroby i szkodniki

Jeśli stworzysz łysą głowę w wygodnych warunkach, praktycznie nie zachoruje i nie zostanie zaatakowana przez szkodniki. Podobno jest tak z powodu przerażających owadów o ostrym zapachu. W rzadkich przypadkach może powodować choroby grzybicze i pokonanie przędziorków i pluskwy, które powodują żółknięcie i opadanie liści. Aby je zwalczać, konieczne jest potraktowanie rośliny środkami owadobójczymi.

Używanie Ledum w ogrodzie

Wszystkie rodzaje Ledum to eleganckie, piękne rośliny, które ozdabiają ogrody wspaniałym kolorem. Wielu ogrodników sadzi roślinę, aby ozdobić linię brzegową zbiorników wodnych lub na skalistych zjeżdżalniach. Substancje, które wydzielają liście Ledum, zabijają szkodliwe dla ludzi bakterie.Ponadto Ledum ma działanie terapeutyczne. Olejki eteryczne zawarte w rozmarynie mają silne działanie antyseptyczne i są stosowane w leczeniu wielu chorób. Do chwili obecnej nowoczesna botanika i medycyna wiedzą daleko od wszystkiego o dzikim rozmarynie, badania tej rośliny i jej wpływ na organizm ludzki i środowisko nadal trwają. Dlatego nie jest zaskakujące, że w krótkim czasie ogrodnicy poznają wiele przydatnych właściwości tej rośliny ozdobnej.

Obejrzyj wideo: Uprawa, Hodowla Marihuany w Domu, Poradnik Video