Waleriana w przyrodzie występuje jako roczna, a odwieczne krzewy są mniej powszechne. Oprócz właściwości leczniczych ma dość piękny wygląd, co zdecydowanie daje jej prawo do przebywania obok innych roślin ozdobnych w ogrodzie.
Nieco mniej niż połowa rodzaju w środowisku naturalnym rośnie w Andach, doskonale przystosowanych do trudnych warunków górskich. W każdym otoczeniu absolutnie każdy gatunek emituje olejki eteryczne o swoistym zapachu, który koty lubią.
Rodzaje Waleriana
Najpopularniejszym typem jest Waleriana officinalis, rosnące w europejskiej strefie Federacji Rosyjskiej, Skandynawii i Europy Środkowej. Roślina jest wieloletnia, ma krótkie kłącza i podobne do sznurka, włókniste, jasnobrązowe korzenie, emitujące charakterystyczny zapach. Gałąź pędy tylko w pobliżu kwiatostany, rosną pojedynczo, proste, pomalowane na fioletowo pod spodem, nie owłosione.
Liście nie są sparowane, jajowate, lancetowate lub liniowe, pokryte zębami i owłosione w dolnej części. Kwiatostany są przeważnie duże, corymbose, purpurowe lub prawie białe. Nadszedł czas kwitnienia nadejdzie w maju i potrwa do sierpnia, a owocowanie trwa od lipca do września.
Waleriana Wołga - również wieloletnia, osiąga wysokość 60 cm, z kłączem, który nie ma pni pod ziemią. Liście mają charakterystyczną cechę - małe i rzadkie kolce. Kolor kwiatów jest biały lub bladoróżowy, tworzą grube, płaskie kwiatostany.
Okres kwitnienia tego gatunku rozpoczyna się w lipcu. Znajduje się na liście chronionych roślin w regionie Saratowa i potrzebna jest specjalna kontrola nad populacją w Tatarstanie.
Walerian wątpliwy jeszcze wyżej - do 1 metra wysokości. Pędy tej rośliny wieloletniej są dość mocne, proste, o grubości 3-4 mm. Kłącza są gęsto pokryte podobnymi do sznurka płatami korzeniowymi. Gęstość jest również nieodłączna w corymbose kwiatostany biały, różowy, liliowy, liście są przeciwne.
Kwitnienie trwa od maja do sierpnia, owocowanie - od lipca do września. Roślinę można znaleźć na Syberii iw Azji Środkowej na łąkach, skałach, zboczach i chwastach w uprawach pszenicy.
Waleriana rosyjska
Zielna bylina o prostym, pionowym, mniej ukośnym kłączu, pozbawiona łodyg. Podstawa pędów jest puszysta, ich wysokość może wynosić nawet 1,6 metra. Liście, podobnie jak u gatunków Wołga, można pokryć małymi kolcami, szczecinami.
Kolor małych kwiatów w luźnych płatkach kwiatostanów jest biały lub bladoróżowy, kwitną od czerwca do lipca. Gatunek jest rozprowadzany w europejskiej strefie Federacji Rosyjskiej, na Ukrainie (strefa leśno-stepowa części lewobrzeżnej). Bo uzdrawiające walory rosyjskiego walerianki nie ustępują lekowi.
Walerianowy cały liść - wieloletnie gatunki trawiaste, które charakteryzuje wzrost podziemnych pędów z krótkich, cylindrycznych kłączy. Wysokość pędu może wynosić nawet 1,5 metra, zwykle nie rozgałęzia się. Liście są pierzaste, charakteryzują się obecnością szczególnie dużych romboidalnych, grubo uzębionych listków.
Kwiatostany to trzy promienne parasole jasnoróżowe, mniej białe. Kwitną w maju i sierpniu. Waleriana woli rosnąć w cieniu bagien, torfowisk i lasów bagiennych.
Waleriana lipolistnaya - tutaj znajduje się tylko na terytorium Kaukazu, na świecie - jego zasięg rozciąga się na Turcję i Iran. Odwieczna roślina o gęstym kłączu, w kształcie pręta lub wrzeciona, często z rozgałęzieniami na końcu.
W wysokości sięga 1,5 metra,silne, ryflowane rozgałęzienia łodygi w pobliżu kwiatostanu corymbol-hemisferycznego, uformowane z białych lub jasnoróżowych kwiatów rurkowatych o długości około 7 mm. Kwitnienie występuje w lipcu, a kończy we wrześniu. Gatunek, oprócz właściwości leczniczych, wykazuje również cechy rośliny niosącej miód.
Waleriana bulwiastego - jeden z najniższych w rodzaju (20-40 cm wysokości). Podłużnie jajowata bulwa tej zielnej byliny jest zwężona do 5-centymetrowej szyi, z której nitki korzeni są rozgałęzione.
Kwiatostany są grube, półkuliste, składają się z jasnoróżowych kwiatów rurkowatych o długości 4-6 mm. Znajdź na wolności można na stepach, zarośla zarośla Europy i zachodniej Syberii.
Waleriana sadzenie i opieka w otwartym polu
Valeriana officinalis uprawiana jest w dobrze oświetlonym miejscu, w cieniu. Najodpowiedniejszym czasem do sadzenia jest czas od końca października do początku listopada, zanim zacznie się zimno.
Kwadratowy metr łóżka posadzono z 0,7-0,8 gramów nasion, jeśli zdecydowano się na roślinę wiosną lub latem, a gdy sieje się przed zimą, ilość ta powinna być o 15-20% większa.
Zalecana szerokość łóżka jest nie mniejsza niż 1 metr, głębokość zależy od gleby (przy niewielkiej masie - 2-3 cm, na gliniastym - 1-1,5 cm) i absolutnie nieistotna, gdy pod zasiewami zimowymi (sadzenie nie jest wymagane, wystarczy soshnikov grozi głębokością 2-3 cm). Między rzędami pozostało nie więcej niż 45 cm, ponieważ zwiększenie szerokości między rzędami zmniejsza wydajność.
Melissa jest również rośliną leczniczą i służy jako środek uspokajający. Uprawiane podczas sadzenia i pielęgnacji w otwartym polu bez większego wysiłku, z zastrzeżeniem zasad inżynierii rolniczej. Wszystkie niezbędne zalecenia można znaleźć w tym artykule.
Podlewanie Waleriana
Na początkowych etapach uprawy należy ostrożnie podlewać przez sito, aby nie zmywać nasion z ziemi.
Po pojawieniu się pędów, pomimo faktu, że ilość nawadnianych wilgoci powinna zostać zmniejszona, warto również zadbać o to, aby nie tolerowały suszy (osiągniętej przez codzienne nawadnianie). Aby poprawić wilgotność w miejscu rosnącego waleriana może gospodarstwa śniegu.
Gleba dla Waleriana
Stabilna i wysoka wydajność jest zapewniona w przypadkach, gdy skład przygotowanej gleby na miejscu jest lekki, średni mechaniczny lub roślina jest sadzona na wysuszonym i udomowionym torfowisku.
Torując drogę do sadzenia zimowym wskazane jest, aby dotrzymać terminu na 30-40 dni przed rozpoczęciem procedury lądowania, ziemia będzie miała czas na pre-rozrachunku.
Przeszczepienie waleriany
Valerian wykonywania przeszczep do stałego miejsca w przyszłości zająć się nią w trybie standardowym - jednostkowe nawy, pielenie chwastów.
Czas na przeszczep do stabilnego miejsca rośnie wiosną. Sadzonka jest już zarośnięta 4-5 liśćmi i jest w stanie rozwijać się w sposób dorosły, samodzielnie lub jako część sadzenia grupowego.
Lepiej jest umieścić go pod słońcem, ale nie jest to konieczne, ponieważ pod drzewem jego stan się nie pogorszy. Teraz rozstaw lepiej wzrosnąć do 60-70 cm, nie jest w porządku, aby przyciąć się jedną trzecią część Chur długości korzeni.
Nawóz dla waleriany
Jeśli chodzi o nawozy, jest to całkiem proste. Zajmuje 5-7 kg próchnicy na metr kwadratowy dla kopania wstępnego oraz proszek w postaci przesianego torfu po siewie.
Następnie już przeszczepione roślin stałe, nawożenie zmniejszona do tworzenia zawiesiny w wodzie (1: 6), lub nawozu drobiowego (1:12). Czy oczywiściedodatkowo wykorzystaj reakcję rośliny na minerały, wprowadzając nitroamofoskę w połączeniu z materią organiczną (20-30 gramów na metr kwadratowy).
Zbiór nasion Waleriana
Po drugim roku włącznie valerian wchodzi w fazę kwitnienia, która trwa prawie całe lato. Pod koniec lata lub na początku jesieni pojawiają się owoce w postaci nasion.
Do połowy lata nasiona w pełni dojrzewają, aż będą gotowe do zbioru. Odbywa się to przez waleriana leczniczego od momentu rozpoczęcia odświeżania pędów od zielonego do żółtego. Konieczne jest odcięcie pędu lub zgięcie go złożoną płócienną torbą workową i czekanie, aż nasiona odpadną same.
Po przycięciu następuje dodatkowe uziemienie. Nie tylko na podstawie kłączy, ale również z nasion przygotowuje nalewki lecznicze i wywary, które pomagają w wielu chorobach.
Zimowa waleriana
Zimą należy przygotować przykrywkę, przykrywając ją małymi gałązkami, a dodatkowo rozprowadzić nad nią suche łodygi każdej rośliny, słomę (na warstwie o grubości 5-6 cm).
Podczas zimowych roztopów w słomce wykonuje się wentylowane "okna", aby zapobiec wysychaniu roślin.
Przechowalnia nasion Waleriana
Przechowywanie nasion jest dopuszczalne przy użyciu wielowarstwowych toreb papierowych umieszczonych w suchym pomieszczeniu. Nie powinna trwać dłużej niż rok z uwagi na to, że tracą zdolność kiełkowania.
W warunkach naturalnych rozmnażanie odbywa się na wietrze - podczas kołysania pędów są one rozproszone w promieniu 5 metrów. W ten sposób, tworząc dobre warunki dla rośliny, można przekształcić ją w chwast, który będzie siać terytorium bez udziału ogrodnika.
Aby uniknąć takich incydentów, zaleca się odcięcie pędów, które zakończyły kwitnienie, gdy nadal są zielone. Więc korzenie będą rosły w przyspieszonym tempie, a samozasysanie zatrzyma się.
Choroby i szkodniki
Valeriana officinalis jest atakowana przez buraki, walerianki, zimę, mycę łąkową i pluskwę. Zdarzały się również przypadki klęski przez mączniaka prawdziwego i, co powoduje największe szkody, biała zgnilizna, tworząc na łodydze coś w rodzaju waty (grzyba grzybowego).
W przeważającej większości przypadków, środki zapobiegawcze (zasianie podobnej uprawy gdzie indziej, wprowadzanie zwiększonych dawek suplementów potasu i fosforu, wykopywanie ziemi przez rewolucję zbiornika) i zaprawianie nasion przed sadzeniem (w produkcji) w większości przypadków pomagają.
Waleriana właściwości lecznicze i przeciwwskazania
Lekarze i lekarze oficjalnej medycyny znają lecznicze właściwości waleriany. Przez analogię do większości leków pochodzenia roślinnego produkty walerianki charakteryzują akumulacyjny efekt terapeutyczny. Dlatego zwykle są przepisywane na długi kurs, najczęściej w celu złagodzenia stresu i złagodzenia centralnego układu nerwowego.
Udowodniono korzystne działanie leków waleralnych i padaczki, tachykardię, ból stawów i serca, niektóre choroby żołądka, w tym zapalenie żołądka. Kozłek lekarski może być szkodliwy dla organizmu tylko w przypadku nadwrażliwości, co zdarza się bardzo rzadko. Ponieważ ma relaksujący wpływ na ośrodkowy układ nerwowy, warto zachować ostrożność przed sytuacjami wymagającymi koncentracji.
Nalewka waleriana
Zioło to jest podstawowym składnikiem bardzo dużej liczby naparów, wywarów i ziół. Na przykład nalewka spirytusowa waleriany jest uważana za jeden z najlepszych środków w walce z bezsennością.
Sporządzono w następujący sposób: weź 2 łyżki zmiażdżonego kozłka lekarskiego,wlać 1 szklankę wódki i pozostawić na 2 tygodnie w ciemności i ochłodzić. Po tym, jak płyn musi zostać przefiltrowany i jest gotowy do użycia (15-20 kropli 2-3 razy dziennie).
Wywar waleriany
Co ciekawe, wdychanie oparów jest bardziej skuteczne niż spożycie wewnętrzne i zaczyna działać 20 razy szybciej, więc lekarze zalecają zrobienie tego tuż przed snem (wdychaj 6 razy z kolei obiema nozdrzami, niezbyt głęboko i niezbyt szybko).
Oczywisty efekt w połączeniu z migreną daje wywar przygotowany z łyżki suchych surowców i szklanki zimnej wody. Najpierw musisz pozostawić mieszaninę do zaparzenia przez około 12 godzin, następnie odcedź i możesz wziąć łyżkę stołową 4 razy dziennie.
Odwar z kozła dla niemowląt
Dzieci, niemowlęta lub niemowlęta powinny przyjmować kąpiele lecznicze o korzeniach kozłka. Pomaga to w łagodzeniu podrażnień, ale konieczne jest prawidłowe wykonanie dodatku:
- 3 łyżki korzeni spożywały 2 litry gorącej wody;
- mieszanka nalega 1,5 godziny od stanu wrzenia;
- odfiltrować bulion i schłodzić (nie powinien być gorący), następnie wymieszać w kąpieli.
Kąpiel w takiej kąpieli nie powinna zająć więcej niż 15 minut, aby zapobiec przesuszeniu skóry dziecka. Co więcej, po kąpieli należy go smarować kremem odżywczym dla niemowląt i owijać go ciepłym kocem.
Oprócz walerianu, w suplemencie mogą być zawarte inne zioła, na przykład tymianek, rumianek lub matka, ale przed zmieszaniem należy upewnić się, że dziecko nie jest na nie uczulone. Łatwo się o tym przekonać, jeśli spadniesz trochę na skórę - zmienisz kolor na czerwony, oznacza to, że nie powinieneś go używać.
