Duża i elegancka Lelia to jeden z najbardziej efektownych storczyków. Wdzięku wróżka z bogatymi odcieniami różu w kolorze liliowym, wyróżnia się na tle bardziej popularnych gatunków. Wśród lelek znajdują się duże i miniaturowe rośliny, które pozwalają znaleźć idealną odmianę na każdy gust. A kapryśność roślin jest często przesadzona. Jest to wymagająca orchidea, która wymaga wysokiej jakości pielęgnacji, preferuje chłód i uwielbia świeże powietrze. Kupując lelias, należy wziąć pod uwagę jego cechy, a przy wyjeździe własne doświadczenia związane z tymi wyjątkowymi tropikalnymi pięknościami.
Lelia to najbardziej delikatna orchidea.
Delikatna, wewnętrzna orchidea Lelia - opis rośliny
Phalaenopsis, Cattley i dendrobium są obecne na rynku orchidei w takich ilościach, że inne odmiany stają się coraz rzadsze. Jedną z roślin, niesprawiedliwie dotkniętą rosnącą popularnością najprostszych storczyków rosnących w pomieszczeniach, jest piękna Lelya. To niezwykle elegancki i wzruszający storczyk o wyjątkowym wyglądzie i charakterze.
Lelia bardzo często jest mylona z cattleyas. Częściowo takie zamieszanie spowodowane jest selekcja, ponieważ na sprzedaż prawie wszystkie lelias są formy bydła.Ale nieodpowiedzialne katalogowanie lub brak kompletnych informacji o roślinie w kwiaciarniach również często służą jako powody, dla których zamiast cattleas kupuje się leli (i vice versa).
Lelia, podobnie jak większość roślin z rodziny Orchid, które znalazły swoją sławę jako rośliny cieplarniane i domowe, jest tropikalną orchideą ze specjalnymi wymaganiami dla warunków wzrostu. W naturze przedstawiciele rodzaju Lelia zamieszkują terytorium Ameryki Środkowej i Południowej.
Lelias należą do skromnych rozmiarów, ale spektakularnie kwitną storczyki. Są to głównie gatunki lądowe, w przyrodzie wolą osadzać się na skałach i kamieniach, ale wśród nich są epifity. Są wrażliwe na reakcję i skład substratu. Lelias należą do sympodialnych storczyków. Wrzecionowate lub cylindryczne, czasem przypominające łodyg pseudobulwy miniaturowych gatunków Cattley w odmianach hybrydowych zmieniają się w nieco większe i mocniejsze. Bulba znajduje się kompaktowo i szczelnie. Zwykle wypuszczają jeden lub dwa arkusze.
Wielkość leli zależy bezpośrednio od gatunku. Wśród roślin znajdują się miniaturowe storczyki o wysokości zaledwie kilku centymetrów, a także duże, potężne rośliny o wysokości ponad 50 cm.Liście lelii są bardzo twarde, skórzaste, lancetowate i liniowe, z dość dużą doniczką w masie wyglądają bardzo dekoracyjnie.
Bez wyjątku lelie należą do storczyków kwitnących w okresie zimowym.
Kwitnące lelias
Kwitnienie leli jest często porównywane do cattleya. A jeśli mówimy o hybrydy, kwiaty i prawda, są bardzo podobne pod względem kształtu i wielkości, ale nadal trudno pomylić te storczyki. Nawet lilia różowa, w przeciwieństwie do Cattleusa, produkuje długie, eleganckie łodygi kwiatowe, które przyjemnie różnią się od bardziej popularnych storczyków, a kształt płatków i płatków jest nieco inny.
Elegancja tego storczyka czyni go bardziej wartościowym pod względem wykorzystania w dekoracji i krojeniu. Szypuły lelias mogą osiągnąć wysokość pół metra. Niosą szczotkę wieloskrzydłową, rzadziej jednokwiatowe. Kwiaty są duże, o średnicy do 20 cm w odmianach odmianowych, podbijają jasnymi, nie barwnymi kombinacjami kolorów i aromatem.
Trójlistna warga i lancetowate płatki i płatki są charakterystyczne dla lelyas, z cienką, spiczastą, najczęściej zgiętą w łeb grotową kreską. Jasny środek warg połączony jest z jasnymi, słabo zaznaczonymi płatami bocznymi owiniętymi wewnątrz i piękną tarczą ozdobioną wzorem lub zagięciem, grzebieniem i aksamitną fakturą.
Jasny kolor płatków i działek połączony jest z kolorem, często kontrastującym, ozdobionym rysunkami warg. Paleta kolorów lelium to odcienie delikatnych odcieni bzu i różu z ciepłymi fioletami z delikatnymi plamami białej, żółtej i ciemnej wiśni.
Bez wyjątku lelie należą do storczyków kwitnących w okresie zimowym. Dla nich kwitnienie od grudnia do końca lutego jest uważane za naturalne, chociaż daty dla każdej orchidei mogą się różnić w zależności od charakterystyki stworzonych warunków.
Lelia Gouldiana (Laelia gouldiana).
Lelia jest malutka (Laelia pumila).© Sandra Sayuri Ori
Rodzaje leli do uprawy w pokojach
Różnorodność podstawowych typów (i ich liczba naukowców określa dziś ponad siedemdziesiąt) pozwala wybrać roślinę zgodnie ze swoim gustem - z różnymi kwiatami i rozmiarami. Lelias są podzielone na gatunki epifityczne i lądowe, meksykańskie, brazylijskie i miniaturowe, różniące się zapotrzebowaniem na chłodną zimę i możliwością przenoszenia suchego powietrza.
Prawie wszystkie lelie można hodować w szklarniach. Zasięg gatunków wewnętrznych jest znacznie mniejszy, rośliny reprezentowane są przez pięć najbardziej spektakularnych i najmniej kapryśnych gatunków.
Lelia Gulda (Laelia gouldiana) - gatunki epifityczne o krótkich korzeniach i wydłużonych żebrowanych pseudobulwach, zdolne do uwalniania do 3 liści o liniowym kształcie do 20 cm. Szypułki o wysokości do 75 cm zwieńczone są szczoteczką od 3 do 9 kwiatów o średnicy do 10 cm o eleganckim kształcie i silnym aromacie. Warstwa trzech klap z jasnym środkowym płatem wyraźnie wyróżnia się na tle lancetowatych płatków. Fioletowo-fioletowy kolor jest bardzo jasny na płatkach, z białawymi stronami na wardze i pięknymi kreskami i liniami gardła. Ten hel zwykle kwitnie w środku zimy.
Lelia jest obosieczna (Laelia anceps) - epifity o płaskich czworościennych pseudobulbach, wytwarzające pojedyncze, dość szerokie liście. Delikatny fiołkoworóżowy kolor płatków i działek połączony jest z owiniętą na bok wargą o żółtym kolorze wewnętrznym, wydłużonym środkowym płatku ciemnoczerwonego odcienia z grzebieniami i ciemnymi pociągnięciami. Trzy dolne źdźbła wąskie i lancetowate, dwa boczne płaty - nieco szersze, faliste, teksturowane. Ta roślina kwitnie również w środku zimy.
Lelia fioletowa (Laelia purpurata) - duży gatunek o długich pędach w kształcie pałki, zwieńczony sztywnymi pojedynczymi liśćmi językowymi o długości do 30 cm z karbowaną górą. Szypułki proste, z pokrywą, zwieńczone pędzlem bardzo dużych kwiatów.O średnicy do 20 cm i silnym przyjemnym zapachu, odznaczają się biało-liliowym, jasnym kolorem z pięknymi żyłkami, typowym podziałem na wąskie płatki i mają większe romboidalne szerokie płatki o bardziej intensywnym wzorze. Voronkovidnaya warga aksamitna, purpurowa, z żyłkami i lekką falistą krawędzią.
Lelia jest malutka (Laelia pumila) - miniaturowy widok z pełzającymi korzeniami i jednowartościowymi pseudobulwami. Wyróżnia się zaledwie dziesięciocentymetrowymi, mięsistymi i twardymi owalnymi liśćmi ze spiczastą końcówką. Szypułki krótkie, nie dłuższe niż liście, zwieńczone jednym pachnącym kwiatem z różowo-fioletowymi płatkami liliowymi o liniowej formie jajowatej z falistą krawędzią i podłużnymi działkami. Płatek wargi nie jest wyrażony, części boczne są owinięte prawie w tubę, a kolor liliowy z różowym punktem i prawie białą podstawą wydaje się bardzo delikatny.
Ale jeszcze częściej na sprzedaż są hybrydowe odmiany lelia, zwane formami w kształcie bydła, a czasami nawet w katalogach sprzedawanych w sekcji cattley.
Lelia jest obosieczna (Laelia anceps).
Lelia purpurea (Laelia purpurata).
Warunki do uprawy lelias pokoju
Wśród popularnych rodzajów storczyków w pomieszczeniach nie można znaleźć nazwy Lelia. Ta orchidea nie pochodzi z "podstawowego poziomu", który jest zwykle polecany tylko doświadczonym hodowcom i fanom tych niesamowitych roślin. Reputacja kapryśnej tropikalnej księżniczki, Lelii, jest praktycznie nieuzasadniona. Ale nadal lepiej jest zacząć od doświadczenia uprawy nie tylko phalaenopsis, ale także innych, bardziej popularnych członków rodziny Orchidów.
W przypadku lelii konieczne jest ścisłe kontrolowanie warunków wzrostu. Najczęściej orchidea wymaga dodatkowego oświetlenia, co komplikuje dobór komfortowego otoczenia. Idealne warunki dla tej orchidei odtwarza się tylko w florariach, oknach kwiaciarni, orchotariach i tropikalnych szklarniach. Kiedy Lelia wyrosła na zwykłego roślinę domową, jest całkowicie zależna od opieki.
Oświetlenie i zakwaterowanie
Jest to łagodny dla światła rodzaj storczyków, który nie toleruje cieniowania, ale potrzebuje rozproszenia bezpośredniego słońca. Tradycyjny okres kwitnienia lelinu wymaga oświetlenia zimowego, a tej orchidei nie zaleca się uprawiać bez fitolampów.
Wyjątek stanowi sytuacja, w której możliwe jest przestawienie zakładu na jaśniejsze okno i zrekompensowanie zwykłych cech sezonowych.Ale ponieważ nawet na południowym oknie długość zimowego światła nie wzrasta, Lelia nadal preferuje dodatkowe oświetlenie.
Intensywność i czas trwania oświetlenia jest krytyczny w okresie wzrostu i dojrzewania pędów. W przypadku lelii standard jest uważany za dziesięciogodzinny dzień świetlny.
Jeśli Lelia uprawia się w pokojach, wybierz pomieszczenia mieszkalne o stabilnych temperaturach powietrza, które nie ulegają przegrzaniu po południu w południowym słońcu. Parapet wschodni lub zachodni uważany jest za idealny dla tej orchidei.
Temperatura i wentylacja
Komfortowe temperatury dla leli są zależne od rodzaju instalacji. Istnieją dwa rodzaje leli, które kochają wysokie temperatury i potrzebują wskaźników powyżej 21 stopni przez cały rok (z pożądanym maksymalnym limitem 28 stopni Celsjusza). Są to liliowe purpury i maleńkie. Wszystkie inne gatunki i formy hybrydowe leli to rośliny, które kochają chłód.
W okresie aktywnego rozwoju trzymane są w pomieszczeniach, w których przynajmniej w nocy temperatura mieści się w przedziale od 16 do 18 stopni. W zimie takie lele wolą przebywać w pokojach ze wskaźnikami około 16 stopni w ciągu dnia i 12-15 stopni - w nocy.Różnica temperatur między wskaźnikami dziennymi i nocnymi jest nie tylko mile widziane, ale powinna być tak silna, jak to możliwe podczas okresu odpoczynku.
Najbardziej nieoczekiwaną (i często ignorowaną) cechą lelinu jest jego potrzeba stałego zaopatrywania w świeże powietrze. Roślina nie toleruje stagnacji środowiska, bardziej niż inne storczyki, które potrzebuje wietrzenia. Lelia świetnie się czuje w pokojach z ciągle uchylonymi oknami, w ciepłym sezonie można je nawet wywieźć na świeże powietrze do chronionych miejsc.
Kupując tę orchideę, musisz wyjaśnić wszystkie informacje na temat jej zwykłych temperatur. Nawet gatunki, początkowo odporne na zimno lub termofilne, w zależności od agrotechniki uprawy w centrum kwiatowym, mogą wymagać bardziej szczegółowych warunków. Udoskonalenie informacji pozwoli roślinie na zapewnienie właściwej indywidualnej opieki.
Dbanie o Lelię nie jest przypadkowo uważane za trudniejsze niż Phalaenopsis.
Domowa opieka nad helem
Dbanie o tę orchideę nie jest przypadkowo uważane za trudniejsze niż phalaenopsis. Leliam musi zapewnić nie tylko co najmniej średnią wilgotność powietrza, ale także prawidłowe żywienie i podlewanie, które zależą od etapu jego rozwoju.Uważne kontrole zakładu są najważniejszą częścią ogólnego programu opieki, który umożliwi zauważenie problemów na czas.
Podlewanie i wilgotność
Te storczyki są kochające wilgoć iw pełni uzasadniają reputację przykładowej rośliny tropikalnej. Dla nich nawadnianie i wilgotność powinny być tak bogate, jak to tylko możliwe. Stopień wilgotności podłoża określa stopień rozwoju. Podczas aktywnej fazy wzrostu liści i szypułek lelie są obficie nawadniane, zapobiegając całkowitemu wysuszeniu podłoża i korzeni.
W okresie przygotowania do kwitnienia i po jego zakończeniu podlewanie jest ograniczone, dzięki czemu gleba wysycha jeszcze bardziej. Dla lelia preferowaną typową metodą gleby jest zanurzenie w wodzie. Gdy wyhodowane na blokach i zaczepach w lecie podlewanie storczyków powinno być codziennie.
Wilgotność dla tego typu orchidei powinna być średnia lub wysoka, niezależnie od pory roku i etapu rozwoju. Częste opryskiwanie jest doskonałe dla lelii, chociaż roślina rośnie znacznie obficie, gdy rośnie w witrynach sklepowych lub podczas instalowania nawilżaczy. Jednocześnie Lelya nie wymaga zbyt wysokiej wilgotności: kwitnie pięknie i ze średnimi wskaźnikami, o ile roślina jest chroniona przed bardzo suchym powietrzem, a środowisko jest stabilne.
Jakość wody dla tej orchidei jest bardzo ważna. Podlewany jest tylko miękką wodą i wysokiej jakości wodą, przy użyciu filtrowanej wody deszczowej lub roztopionej i nie tylko dobrze osadzony.
Nawozy i skład nawozów
Najlepszym opatrunkiem, być może, jest jedyny standardowy punkt opieki dla tej orchidei. Nawozy stosuje się w okresie wzrostu, w pełnej zgodności z instrukcjami producenta dotyczącymi stężenia leku. W przypadku Lelii można stosować metody dokarmiania dolistnego, ale nawozy są z konieczności rozcieńczane w wodzie w niskim stężeniu.
W przypadku tego storczyka wskazane jest stosowanie tylko specjalnych preparatów dla storczyków, ponieważ jest wrażliwy na stosunek makro- i mikroelementów w składzie nawozów i reaguje wrażliwie na zmianę w reakcji gleby.
Lelia ma specjalne, dość potężne, specjalnie rozwijające się korzenie.
Przeszczep i podłoże
Lelia ma specjalne, dość potężne, specjalnie rozwijające się korzenie. Podczas uprawy w klasycznych pojemnikach, a nawet specjalnych doniczkach na orchidee, Lelia może być zaskoczona pojawieniem się korzeni w dziurach i ich nierównomiernym rozwojem.Prosty wygląd korzeni doniczki nie świadczy o konieczności zmiany pojemnika: są przeszczepiane tylko wtedy, gdy korzenie nie pasują już do doniczki i prawie nie ma widocznego substratu w ich masie.
Dzięki wysokiej jakości opieki lelias rozwija się szybko i może wymagać przeszczepu co 2 lata. Roślinę można przesadzać tylko przed aktywnym sezonem wegetacyjnym, w okresie całkowitego odpoczynku.
Łatwo wybrać glebę dla leliya: dla tej orchidei używają tylko specjalnych podłoży dla storczyków. Preferowane są zakupione gotowe gleby. Jeśli masz doświadczenie w uprawie storczyków, gleba może składać się z kory sosny i korzeni paproci z dodatkiem węgla i materiału obojętnego. Epifityczne gatunki leli, a także miniaturowe odmiany można hodować na blokach, zaczepach, kamieniach, zabezpieczając rośliny w zwykły sposób za pomocą mchu.
Przeszczep Lelii przeprowadza się ostrożnie, po prostu przechodząc przez storczyk (tylko wtedy, gdy przeprowadza się przeszczep w stanie nagłym i korzenie są uszkodzone, gleba jest usuwana, uszkodzone obszary są cięte i traktowane fungicydami). Natychmiast po transplantacji roślina jest narażona na działanie w miejscach o wysokiej wilgotności i łagodnym oświetleniu, a nie przez 5 do 7 dni w celu adaptacji i zapobiegania chorobom.
Choroby, szkodniki i rosnące problemy
Lelia często cierpi z powodu wełnowców, które plagą je bardziej niż inne storczyki w pomieszczeniach. W przypadku śladów jakichkolwiek chorób i uszkodzeń korzeni lub oznak pojawienia się szkodników, walka powinna natychmiast rozpocząć się od wysoce wyspecjalizowanych środków grzybobójczych i owadobójczych.
Reprodukcje lelias
Lelia w domu rozmnaża się jedynie poprzez oddzielenie dorosłych roślin. Duże krzewy, które nie mieszczą się w standardowych pojemnikach, można podzielić, jeśli roślina ma co najmniej 7 pseudobulb. Minimalny rozmiar delenka dla leliya to 3 pędy. Oddzielne pędy tej orchidei nie przetrwają.
Metoda rozmnażania nasion tego storczyka stosowana jest wyłącznie na poziomie profesjonalnym.
