Azotany są rozmieszczone nierównomiernie w różnych roślinach, gromadząc się w pewnych obszarach. Na przykład, kapusta gromadzi azotany w łodydze i górnych liściach, ogórkach i dynie - w skórce, squash, buraki, marchewki - w dolnej części owocu, ziemniaki - w środku. Eksperci zalecają usunięcie "stref" azotowych i wstępne moczenie ziemniaków.
Ziemniak (ziemniak)Aby ocenić przydatność warzyw do żywności, wymagane wytyczne. Duża grupa specjalistów stworzyła standardy zatwierdzone przez Ministerstwo Zdrowia. Oto liczby: dopuszczalna zawartość azotanów (w mg na kg na nitrowanie) w ziemniakach wynosi 80, marchew to 300, kapusta 300, cebula 60, pomidory 60. W przypadku wczesnych warzyw i tych hodowanych w szklarniach te standardowe wartości podwoiły się. A co zrobić, jeśli dozwolona zawartość azotanów w roślinach zostanie znacznie przekroczona lub w tym momencie powstanie podejrzenie? Gdy standard zostanie przekroczony dwukrotnie, warzywa stosuje się w warunkach dyspersji, tj. W naczyniach takich jak sałatki. Lub po ugotowaniu: do 50% początkowej ilości azotanów i więcej jest przenoszone do bulionu, zwłaszcza jeśli warzywa zostały pocięte przed gotowaniem.Oczywiście kombinacja tych metod - dyspersja i gotowanie - jest całkiem do przyjęcia, a nawet przydatna, i to nie tylko w gastronomii, dla której zalecenia są głównie przeznaczone, ale także w sytuacjach domowych.
Jak pozbyć się azotanów w produktach? Azotany dobrze się rozpuszczają. Dlatego warzywa powinny być gotowane. Bulion pozostawi większość szkodliwych związków. Gotowanie ziemniaków i marchwi w wodzie będzie wynosić do 60, w burakach do 40, aw kapuście do 70% azotanów zawartych w tych produktach. Ponadto należy pamiętać, że korzenie i łodygi są bardziej "bogate" w azotany, więc lepiej jest kroić je lub gotować dłużej niż zwykle, a także w wodzie wysokiej.
Czerwona kapustaJest inny sposób na pozbycie się azotanów. Podczas solenia, marynowania lub trawienia ich liczba znacząco spada (do 60% trafia do solanki). Na przykład kiszona kapusta zawiera znacznie mniej azotanów niż surowych.
W jaki sposób zawartość azotanów w warzywach podczas przechowywania? W literaturze dane są sprzeczne, ale w każdym razie odczuwalny spadek poziomu azotanów można oczekiwać dopiero po kilku miesiącach. A jeśli tak, to najważniejszą rzeczą w kontroli azotanów jest czas przed czyszczeniem.Zgodnie z ustaloną procedurą, przez półtora tygodnia przed zbiorem, na polach i plantacjach pobiera się próbki warzyw zgodnie ze specjalnym programem badań w specjalistycznych laboratoriach regionalnych i regionalnych zakładów chemikalizacji dla rolnictwa.
Skuteczną metodą zwiększania efektywności rolnictwa i poprawy wykorzystania nawozów przez rośliny jest stosowanie nawadnianych i półsadzonych roślin uprawnych, które dobrze wykorzystują mobilne resztki nawozów azotowych.
Maceracja warzywUstanowiono stabilną kontrolę nad zanieczyszczeniem środowiska przez chemikalia stosowane w rolnictwie. Taką kontrolę powierza się specjalnym działom agro-istniejącym w laboratoriach agrochemicznych i stacjach chemikalizacji.
Absolutnie niezbędne jest wyłączenie nawozów mineralnych z rolnictwa i, ogólnie rzecz biorąc, chemizacja nie może być. Ważne jest, aby nauczyć się prawidłowego korzystania z jego osiągnięć. Jeżeli gdzieś nieostrożny właściciel nie rozporządza prawidłowo nawozami mineralnymi, nie powinno to oznaczać, że należy całkowicie zakazać ich stosowania. To tak, jakby mówić o zakazie używania ognia, ponieważ są pożary.
Różne warzywaWiele gospodarstw korzysta z metod biologicznych w celu wzbogacenia gleby w azot z traw wieloletnich. W wielu dzielnicach Czuwasja zmieniła się struktura upraw: duże obszary zajmują zioła. W gospodarstwach trawiastych nastąpiły zmiany: zwiększono klin wieloletnich traw. Jest to ogniwo, które rozszerzy cały łańcuch: poprawi strukturę, zwiększy płodność i stworzy warunki do pełnego przejścia do produkcji biologicznie czystych produktów. Wiele ziół dobrze chroni glebę przed erozją, a jednocześnie polepsza ją, wzbogacają ją substancje organiczne, zwłaszcza koniczyna, lucerna i koniczyna. Koniczyna na każdym hektarze wytwarza 150-200 kg azotu, a jeśli weźmiemy pod uwagę suchą masę korzeni i resztek pożniwnych, zastąpi ona 30-40 ton obornika wysokiej jakości. Umożliwia to radykalne ograniczenie wprowadzania nawozów azotowych.
