Acidanthera (Acidanthera) należy do rodzaju wieloletnich roślin należących do rodziny Iris. Pochodzenie nazwy jest związane z greckim tłumaczeniem dwóch fundamentów słowa "ostry" i "kwiat", który charakteryzuje wygląd okwiatu.
W sumie istnieje kilkadziesiąt odmian kwasów, rosnących głównie w obszarach tropikalnych i preferujących gorący słoneczny klimat. Przedstawiciele kultury tego kwiatu uważani są za dwukolorowy środek kwaśny, Muriel, szpikulec Muriel, pięknie kwiecisty lub pachnący mieczyk. Ta ostatnia jest najczęstsza. Hodowcy przywieźli to pół wieku temu. Dziś dzikie gatunki atsidantów są również związane z mieczyków. W źródłach botanicznych i potocznie gladiolusie Muriel nazywany jest acidanter. Ta nazwa jest używana przez wielu ogrodników.
Opis kwiatu akidantera
Pędy kwaszone Muriel mogą osiągać wysokości przekraczające metr. Układ korzeniowy jest przedstawiony w postaci okrągłych żarówek pokrytych brązową skórą. Pędy zaczynają rozgałęziać się bliżej korony. Płyty liściaste są pomalowane na jasnozielony kolor, pąki o kremowym kolorze rosną o średnicy 5-12 cm, tworząc kwiatostany przypominające kolec.Podczas kwitnienia, a zdarza się to pod koniec lata, kwasowo-tantarna emanuje zawrotnym słodkawym zapachem aktywnie przyciągającym pszczoły. Pączki mają 6 spiczastych płatków, w pobliżu podstawy stają się ciemniejsze. Ujawnienie szypułek następuje stopniowo, począwszy od niższych poziomów. Zamiast zwiędłych pąków tworzą się podłużne strąki nasion.
Sadzenie na robocie w otwartym terenie
Kiedy roślina atsidanteru
Atsidantera jest ciepłolubnym kwiatem, dlatego preferuje oświetlone obszary w ogrodzie. Lądowanie odbywa się w maju lub kwietniu, kiedy wiosenne przymrozki ustąpiły. Jeśli obszar Twojego zamieszkania charakteryzuje się długim i zimnym źródłem, lepiej posadź bulwy rośliny w marcu. Luźna ziemia wlewa się do zbiornika, w którym wykopywane są płytkie otwory, w których umieszcza się cebulę. Piece są przechowywane w szklarni lub na parapecie, a na wiosnę cebulki mogą zostać przeszczepione na otwarty teren.
Atsidantera różni się ciepłem i będzie słabo rozwijać się w cieniu. Kwiat jest sadzony na otwartym oświetlonym obszarze w ogrodzie późną wiosną, gdy gleba się nagrzewa.Lepiej wykonywać te czynności pod koniec kwietnia lub w maju. Jeśli mieszkasz w okolicy, w której jest długa, zimna wiosna, a chcesz, aby kwitnienie kwasem nadejdzie na czas, lepiej jest sadzić kłącza w marcu w celu destylacji. Aby to zrobić, w naczyniu o średnicy 12-15 cm, zawierającym luźne przepuszczalne podłoże, zanurz 3-6 kawałków cebuli. Po posadzeniu doniczki umieszcza się w szklarni lub na jasnym parapecie okiennym, a pod koniec maja przenosi się je do klombu kwiatowego. Rosnące w ten sposób bulwy wytwarzają silne, długie i obficie kwitnące rośliny.
Jak sadzić
W miejscu, gdzie panuje ciepły i wilgotny klimat, wolno sadzić cebulki bezpośrednio na klombie. Podłoże musi być odżywcze i mieć słabo kwaśne środowisko. Aby kwiat dobrze zakorzenił się, wykopano działkę i podano jej rozwiązania nawozów organicznych. Piasek miesza się z podłożem, aby zapewnić efekt drenażu. Bulwy poprzednio trzymano w roztworze nadmanganianu potasu i suszono. Następnie przygotowane cebule sadzi się w małych grupach w glebie. Odległość między nimi musi wynosić 1-20 cm, w zależności od wielkości materiału do sadzenia. Pod koniec sadzenia przeprowadzić podlewanie.
Acidanter Care
Nawet początkujący ogrodnik z łatwością poradzi sobie z rosnącym kwiatem. Jedyne, co wymaga uwagi, to tryb nawadniania, ciągłe poluzowanie i pielenie. Aby zaoszczędzić czas, możesz ściółkować kwietnik trocinami, torfem, humusem lub słomą. Ta mała sztuczka będzie utrzymywać korzenie wilgotne i zapobiegać pojawianiu się chwastów. Jeśli usuniesz zwiędłe pąki kwasu na czas, możesz cieszyć się pięknem rośliny w okresie kwitnienia przez kilka miesięcy.
Podlewanie
Ten wieloletni preferuje umiarkowane podlewanie, którego w żadnym przypadku nie należy zapomnieć podczas długiej suszy. Jednocześnie należy unikać nadmiernego zwilżania gleby. Kiedy pojawiają się pąki, podlewanie jest rzadsze. Jednak gleba powinna być wilgotna. Aby uniknąć poparzenia liści, nie dopuść do ich dostania się do wody. Zaleca się używanie wody w temperaturze pokojowej. Po podlaniu powierzchni gleby wokół krzaków należy poluzować.
Nawozy i nawozy
Atsidanter kilka razy w ciągu roku zasila głównie nawozy mineralne. Podczas sadzenia gleba jest wzbogacana humusem lub kompostem, podczas wzrostu i okresu wegetacji stosuje się nawozy zawierające azot.Gdy rozpoczyna się proces pączkowania, roślina jest zasilana związkami potasu i fosforu. Po zakończeniu karmienia łóżka z zakwaszaczem są podlewane. Nie używaj świeżego nawozu organicznego.
Transplant
Na obszarach o mroźnych, długich zimach zaleca się późne usunięcie bulw z ziemi. Po kwitnieniu krzaków wycinane są tylko łodygi kwiatów. Jak tylko pojawią się pierwsze stabilne mrozy, cała część gruntowa rośliny zostanie również usunięta. Następnie możesz wykopać cebulki, aby je zapisać do sadzenia na wiosnę.
Jak oszczędzać atsidanteru do wiosny
Wyciągnięte z ziemi bulwy suszy się w temperaturze pokojowej w suchym wentylowanym pomieszczeniu i oczyszcza z łuski. Następnie są one traktowane roztworem grzybobójczym, ponownie suszone i przechowywane w kartonowych pudełkach w chłodnym miejscu do wiosny. Aby zapewnić stałą wymianę powietrza, można w nich wykonać małe otwory. W następnym roku bulwy najpierw lądują na forsie. Dla regionów południowych wolno lądować natychmiast w otwartym terenie.
Powielanie kwasow
Atsidanter można rozmnażać za pomocą nasion, bulw lub dzieci. Jak rozmnażać kwiat z cebulkami, szczegółowo opisano w artykule nieco wcześniej. Jeśli chodzi o dzieci, są one oddzielone od łusek i wyhodowane w shkolke. Jeśli zajmiesz się nimi w odpowiednim czasie, możesz łatwo poczekać na kwitnienie takiego kwasu. Silny kiszek zachowuje właściwości kiełkowania przez 5 lat.
Propagacja nasion
Uprawa kwiatów przy użyciu nasion nie spowoduje żadnych problemów. Siew odbywa się zimą, podczas gdy nie można stratyfikować materiału. Do sadzenia wybierz żyzną glebę składającą się z torfu, piasku i ziemi. Wszystkie składniki przyjmują ten sam stosunek. Pudełka są przechowywane w pomieszczeniach zamkniętych, a uprawy są regularnie nawadniane. Aby nie uszkodzić delikatnych pędów, można użyć pistoletu natryskowego. Aby zachować wilgoć, powierzchnia szuflad jest pokryta folią. Jak tylko kondensat zacznie gromadzić się pod nim, rośliny są wentylowane. Po uformowaniu pary zdrowych liści młode rośliny sadza się osobno w innych doniczkach wypełnionych torfowym substratem. Po krótkim czasie sadzonki są przenoszone na otwarty grunt.Jesienią cebulki są usuwane z gleby, aby ponownie zasadzić je na wiosnę w klombie kwiatowej. Tworzenie się szypułek następuje po trzech latach.
Choroby i szkodniki
Na atsidanter często wpływają mszyce, żarłoczne roztocza, strupy i ślimaki. Aby zapobiec uszkodzeniu liści, są one wcierane za pomocą amoniaku lub proszku musztardowego. Te skuteczne metody ludowe są bezpieczne dla roślin i ludzi. Jeśli kwiaty są już nawinięte mszyce lub shchitovka, należy szybko traktować krzaki z chemikaliami. Środki roztoczobójcze stanowią zagrożenie dla kleszczy. Możesz pozbyć się ślimaków tylko ręcznie. Konieczne jest układanie w ogrodzie drewnianych desek lub łupków, a pod nimi zbierają się małże. W ten sposób ślimaki mogą zostać szybko zniszczone.
Dla niebezpieczeństwa atsidantery to porażka krzaków z mączniakiem, rdzą, mozaiką. Ta ostatnia choroba jest praktycznie nie do wyleczenia. Gdy tylko liść zaczyna tworzyć plamę, lepiej jest wykopać i spalić roślinę, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się infekcji. Leczenie fungicydami pomaga pozbyć się innych chorób grzybiczych.Roztwór przygotowuje się na bazie siarczanu miedzi i mieszaniny Bordeaux. Aby zapobiec infekcji, roślina musi być regularnie pielęgnowana. Nadmierne umocnienie gleby, słaby system drenażu lub opóźnienie wzrostu krzaków spowodowane działaniem chwastów wpływa na rozwój chorób grzybowych.
Rodzaje i odmiany atsidantery
Jedną z najpopularniejszych odmian uprawnych jest dwukolorowy acididere. Oprócz tego gatunku występuje nie mniej atrakcyjna hybrydowa odmiana Tubergen atsidanthera, charakteryzująca się większymi kwiatami. Do uprawy w ogrodzie używa się kilku innych rodzajów mieczyków:
Acidanthera tropikalna - Jest to wysoka, wieloletnia roślina zielna, która ma wieloramienne liście i białe podwójne kwiatostany składające się z cylindrycznych pąków, pomalowanych jasnymi szkarłatnymi plamkami. Roślina ta jest dość ciepłolubna i uważana jest za odmianę wywodzącą się z dwubarwnych kwasowców, charakteryzującą się jedynie wyższymi pionowymi pędami.
Atsidantera biały - rośnie w obszarach tropikalnych w krajach afrykańskich. Kwiatostany tej odmiany wydzielają przyjemny i pachnący aromat, na łodygach roślinnych jest niewiele liści.
Rzadziej spotykane rodzaje środków kwaśnych to: krótko-rurowy, pelargonowy, drobnolistny, mało kwiecisty i cylindryczny.
