Urocza Colquitia, nazwana na cześć profesora botanika Richarda Kolkwitz - krzew liściasty i pięknie kwitnące drzewo. Botanicy przypisują ten blask rodzinie wiciokrzewu, a ogrodnicy marzą o posadzeniu tego chińskiego cudu w swoim ogrodzie. Centralny region Chin jest naturalnym środowiskiem tej rośliny. Projektanci krajobrazu w wielu krajach o umiarkowanym klimacie aktywnie wykorzystują dekoracyjne właściwości tej kultury do dekoracji ogrodu.
Opis trzęsienia ziemi
W naturalnym środowisku kolquitia rośnie do trzech metrów wysokości, aw europejskiej części Rosji nie więcej niż 2 metry odnosi się do rodzaju krzewów. Gałęzie rosną z dużym wzrostem z gęsto obniżonymi włosami. Kora starych pni ma czerwono-brązowy kolor i złuszcza się jak wiciokrzew. Jasnozielone owalne liście (przeciwne - sparowane, długość 3,5-8 cm) jesienią żółkną.
Kwitnie obficie, pokrywa cały krzak w kształcie kulki, różowawy z pięcioma płatkami kwiatostanów w formie dzwonków. Pąki wyglądają bardzo atrakcyjnie i przyciągają uwagę. Po tak luksusowym kwitnieniu kwiatów nawet liści nie można dostrzec, a taka filharmonia trwa przez całą wiosnę, chwytając część lata.
Odmiany
W rosyjskim pasie znane są tylko dwa gatunki:
- Rosea
- Różowa chmura
Rosea (Rosea) - najpopularniejsza odmiana wśród ogrodników w kraju. W czasie kwitnienia łodygi kwiatowe mają jasny różowy odcień, ale gdy kwiaty kwitną, stają się białe. Spójrz efektownie w kompozycjach, z krzewami nasyconych szmaragdowo zielonych liści. Jesienią liście nabierają jasnopomarańczowego koloru. Gardło kwiatowe z pomarańczowo-żółtym paskiem. Krzew wymaga starannej pielęgnacji i uformowania korony.
Różowa chmura (Pink-Ckoyd) w tłumaczeniu dosłownie brzmi jak różowe chmury, gdy rośnie na obszarach południowych o ciepłym klimacie, w strefach umiarkowanych rośnie do 1,5 metra, zarówno pod względem wysokości, jak i średnicy. Jedną z najczęstszych odmian w Rosji jest Pink Clouds. Krzew jest odporny zarówno na suszę, jak i mróz. Pędy są dobrze rozgałęzione, łatwo się formują.
Zgodnie z cechami należącymi do każdej odmiany nie obserwuje się dużych różnic między roślinami. Różnią się głównie nasyceniem kolorów i rozmiarem płatków. Przez pierwszą połowę czerwca, kiedy wszystkie inne krzewy ozdobne przestają kwitnąć, roślina ta nadal pachnie i kwitnie.
Lądowanie quoliquitia na otwartym terenie
Wybierając miejsce do sadzenia w ziemi, ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że roślina jest światłolubna, chociaż jeśli będzie lekki cień, będzie dobrze tolerować. Żyzna gleba o umiarkowanym nawodnieniu jest tym, czego potrzebujesz do wzrostu i rozwoju. Obszar, na którym wzrośnie krzak, powinien być chroniony przed zimnymi wiatrami. Pomimo faktu, że roślina wytrzymuje mróz do -30 ° C, po bardzo mroźnych zimach młode pędy są częściowo uszkodzone.
Lądowanie na otwartym terenie odbywa się wiosną w dobrze ogrzanej glebie, gdy mija zagrożenie mrozem powrotnym. Jeśli miejsce na wiosnę stoi długo w wodzie, kategorycznie nie pasuje do tej rośliny.
Lepiej jest przygotować miejsce do lądowania z wyprzedzeniem gdzieś 14 dni przed zejściem na otwartą ziemię, gleba w niej zagęści się i osiądzie. Głębokość dołu powinna wynosić co najmniej 40 cm, a szerokość od 50 do 60 cm. Mieszankę gleby przygotowuje się w następujący sposób: piasek, darń, próchnica, w proporcji (1: 2: 2). Dobrze wymieszaną mieszaninę wprowadza się do dołu i po 14 dniach do gleby dodaje się 80-130 g złożonego nawozu lub pół wiadra popiołu i sadzi się sadzonkę.
Według wieku, krzaku, pożądane jest, aby istniał 1 rok lub 2 lata dla udanego przeżycia. Obficie podlewaj bezpośrednio po posadzeniu i przykryj ściółką, najlepiej kokosową.
Pierwszy raz krzew może kwitnąć już w drugim roku po posadzeniu w otwartym terenie.
Pielęgnacja ogrodu
Pomyślny wzrost i kwitnienie zależą od właściwej pielęgnacji. Zawsze ważne jest, aby utrzymać wilgotność gleby w kręgu blisko łodygi, a wodę tylko ciepłą wodą.
Dla dobrego wzrostu i rozwoju konieczne jest karmienie rośliny. Mogą to być napary świeżego obornika w proporcji 1:10, a na początku lata dodają podwójny superfosfat 30-50 g na 10 litrów wody na krzak.
Po zakończeniu kwitnienia quolvcii przestają być nawożone, aby wzrost nowych pędów nie zaczął się, ponieważ nie będą mieli czasu na dojrzewanie. W tej chwili wykonuje się przycinanie formujące. Przycinanie krzewu jest konieczne po ostatecznym dojrzewaniu owoców, a cały młody wzrost jest usuwany.
Wczesną wiosną robią sanitarną fryzurę, odcinając wszystkie gałęzie i łodygi uszkodzone przez mróz i szkodniki. Jeśli istnieje potrzeba przesadzenia krzaka w nowe miejsce, wskaźnik przeżycia będzie w tym momencie wysoki. Jesienią, przygotowując krzak na zimę, ponownie dobrze ściółkują i pokrywają gryzonie gałązkami świerku sosny.
Hodowla
Roślina rozmnaża się w następujący sposób:
- Metoda generatywna (nasiona);
- Metoda wegetatywna (nakładanie warstw, sadzonki, dzielenie buszu).
Generatywny sposób
Proces ten jest długotrwały i nie zawsze udany. Kiełkowanie nasion jest słabe, zapobiega temu twarda skorupa z twardymi występami. Aby go zniszczyć, dokładnie przetrzyj go piaskiem lub trzymaj przez kilka minut w stężonym kwasie siarkowym. Aby zwiększyć kiełkowanie, należy je rozwarstwić w lodówce na półce, gdzie warzywa są przechowywane przez 3 miesiące. Po tym czasie, w kwietniu, wysiewa się je gdzieś w długich pojemnikach z dobrym podłożem: torfem, piaskiem, darnią, humusem. Nasiona nie są bardzo duże i nie są zalecane głęboko osadzone w glebie. Temperatura + 20 ... 22 ° C jest idealna do kiełkowania. Garnek z kolqvitsiya, obficie podlewany, przykryty folią i utrzymywany w cieple. Wewnątrz będzie rosła do następnej wiosny.
Rozmnażanie przez warstwowanie
Najbardziej skuteczny i niezawodny sposób. Po wybraniu pożądanego pędu jest on gięty w wykopanym rowku, wykonuje się małe nacięcie, poddaje się działaniu Kornevina w celu stymulowania wzrostu korzenia i posypuje. Po ukorzenieniu są one przesadzane do przygotowanych dołów wiosną.
Sadzonki
Propagowane zarówno wiosną, jak i jesienią. Prawdziwa jesień jest lepsza. Wybrane sadzonki są cięte i owijane folią, a następnie czyszczone do piwnicy do wiosny, lub są pokrywane Kornevinem i sadzone w szklarni lub w doniczkach do kiełkowania w pomieszczeniach. Po 2 latach można je sadzić na otwartym terenie. Sadzonki owinięte w plastikową torbę można również przechowywać w lodówce na półce na warzywa, aż do kiełkowania.
Podział Busha
Możesz zastosować taką metodę rozmnażania, jak podział krzewu, jeśli przesadzisz całą sadzonkę. Krzew jest usuwany z ziemi i badany, usuwający zgniłe korzenie, a następnie dzielony na części, biorąc pod uwagę, że każdy ma mocny korzeń i rozwiniętą łodygę. Miejsca cięcia muszą być pokryte węglem drzewnym, aby uniknąć drobnoustrojów i próchnicy korzeni. Tak przygotowane krzewy sadzi się w okopach lub dołach.
W pierwszych latach po posadzeniu, gdy są jeszcze młode, a ich gałęzie nie są wystarczająco dojrzałe, kora jest podatna na niszczące działanie mrozu, należy je przykryć zimą spanbond, lutrasil.
Choroby i szkodniki
Colquitia jest dość odporna na inwazję różnych szkodników. Ale w czasie upałów można go zaatakować.
Mszyce wiciokrzewu mogą wyrządzić wielką szkodę roślinom, młode liście i pędy wysychają, odpadają. Jeśli takie szkodniki zostaną wykryte, są natychmiast niszczone przez takie leki, jak: Aktara, Actelik, Fufanon. Opryskiwanie należy wykonać dwa razy, trzy razy w odstępie 7 dni. Ponieważ dorosłe owady umierają podczas pierwszego zabiegu, a jaja pozostają nietknięte, kolejny je zniszczy.
Ale nie tylko mszyce, ale także gąsienica muchy, która gryzie jagody, a także gryzienie liści, mogą zaszkodzić dekoracyjnemu wyglądowi rośliny.
Jeśli ilość szkodników jest niewielka, są one zbierane ręcznie, a przy poważnych uszkodzeniach możesz spryskać je Biotkin, Geroldem lub innym skutecznym lekiem. Największe szkody może spowodować strup, który może całkowicie zniszczyć krzak.
Wirusy i grzyby mogą powodować nieodwracalną szkodę dla colquitia, jeśli jest to choroba bakteryjna, takiej rośliny nie można leczyć. Wykopują go i palą.
Jeśli są to tylko mikroskopijne grzyby, które uszkadzają liście i są widoczne w postaci różnych plam, i pokazują się z gałęzi, wówczas leczy się taką chorobę, - chlorozę. Przygotowania Fosporyna, siarczan miedzi z powodzeniem poradzi sobie z takim problemem.
Pan letni mieszkaniec informuje; Cechy sadzenia Kolkvitsia w regionie moskiewskim
Sadzonki Kolkvitsi rosną również w umiarkowanym klimacie regionu moskiewskiego. Oczywiście gleba odgrywa ważną rolę w tworzeniu buszu. Luźna, pożywna gleba jest kluczem do sukcesu szybkiego wzrostu uprawy i powstawania szypułek. W porze suchej gleba jest nawilżana, a dla zachowania wilgoci układana jest gruba warstwa ściółki, dobrze jest, jeśli będzie to torf i kompost, a kora sosny na wierzchu.
Po podlaniu drewno kory jest nasycone wilgocią, a jeśli wystąpi okres zasuszenia, nie pozwoli na wyschnięcie korzeni. Na przedmieściach krzew jest z pewnością chroniony przed silnymi mrozami, dzięki czemu w mroźne, bezśnieżne zimy roślina jest maksymalnie pokryta, bezpośrednio wpływa na młode sadzonki. Konieczne jest pokrycie nie tylko korony, ale także systemu korzeniowego, co jest szczególnie ważne w bezśnieżne zimy.
Urocza colquitia jest przyjemna w swoim pięknie przewiewnej różowej chmury. Przy odpowiedniej pielęgnacji po 6-7 latach uformuje się piękne i bujne drzewo, z rozłożystymi gałęziami w kształcie kuli.
Po posadzeniu tego pięknego krzewu w wiejskim domu, w domku możesz liczyć na jego wspaniały kwitnienie i letni aromat z jasnymi jesiennymi liśćmi.
