Idealnymi kandydatami do kolekcji alpejskiej są soldanele. Niewielu, którzy widząc ich, nie zatrzymają się na zjeżdżalni, nie usiądą, aby przyjrzeć się bliżej tym eleganckim, miniaturowym stworzeniom natury.
Uważa się, że nazwa rodzaju Soldanella, należąca do rodziny pierwiosnek, pochodzi od słowa o małych rzymskich monetach, z którymi porównywano liście tych roślin. Są to gatunki kłącze z zaokrąglonymi podstawnymi zimozielonymi, ciemnozielonymi liśćmi i dzwonkowatymi kwiatami w baldaszkowatych kwiatostanach. Soldanele żyją w górach Europy, wznosząc się na wysokość od 500 do 3000 m npm. Wszystkie 16 gatunków tego rodzaju to mieszkańcy wilgotnych łąk i kamienistych (czasem zalesionych) miejsc.
Dopóki solanelle nie kwitną, wygląd, który jest niedoinformowany w botanicznych osobliwościach, będzie tylko zauważał, że w liściach różnych gatunków występują różne rozmiary. Kwiaty mają więcej różnic, różnią się kształtem i kolorem - są to małe dzwonki o barwie białej, różowawej, niebieskiej i liliowej, patrzące w dół. Wyciągając się podczas kwitnienia i owocowania, szypułki mogą osiągnąć 20-25 cm, sam płatek liści zwykle nie przekracza 5-7 cm.
Alpine Soldanella (Soldanella alpina)Rozważa się najbardziej stabilną kulturę soldanella montana, najczęściej występuje w ogrodach. Jeśli stworzysz niezbędne warunki, góra Saltanella będzie rosła równomiernie i rozkwitnie nawet po tak ostrych zimach jak przeszłość. Atrakcyjne są jej przypominające monety liście, przypominające maleńkie kopytko i kaskady bzowych kwiatów.
Alpine Soldanella (Soldanella alpina) - mniej powszechny (aw naszym kraju prawie zupełnie nieznany) i bardziej miniaturowa roślina, której kwiaty różnią się zarówno kształtem, jak i odcieniem bzu.
Podoba jej się Carpantian Soldanella (Soldanella carpatica)różni się tylko dużą liczbą kwiatów w kwiatostanie i purpurowym odcieniu.
Soldanella pusilla - bardzo mały widok, liście rzadko kiedy mają średnicę większą niż 7 mm. Trudniej jest rozkwitnąć, ale rośnie szybciej niż inne. Być może potrzebuje bardziej oświetlonego miejsca niż inne gatunki. Kwiaty tej soldanelli są bardzo wąskie, od bladego różu do liliowego.
Soldanella pusillaBardzo atrakcyjny, ale równie rzadki soldanella small (Minima Soldantlla). Jego kwiaty są prawie białe, o kształcie wąskiego dzwonu.
W jakich warunkach trzeba umieścić te łagodne twory alpejskiej flory, aby zapewnić im niezbędny komfort? Jako prawdziwi mieszkańcy gór z soldanella, nie tolerują ciepła, palącego słońca, wysychania i opadania. W warunkach naszego środkowego zespołu powinny być sadzone w półcieniu, chroniąc przed południowym słońcem i płonącym wiosennym śniegiem po stopieniu śniegu. Cienista strona wzgórza lub skalny ogród ustawiony w półcieniu i wysoka roślina iglasta z południowej strony saltanelli będzie odpowiednia.
Gleba powinna być luźna i kwaśna (chociaż ja, na przykład, dobrze hodowam solanki na ciężkich, lekko kwaśnych glinach z domieszką piasku, kompostu i torfu). Najważniejsze jest to, że gleba nie wysycha, nie może być nadmiernie zwilżona i nie przegrzewa się. Uważa się również, że saltanelle nie lubią wapna w glebie, jednak niektóre gatunki (na przykład Minima z rodzaju Soldanella) występują w przyrodzie w obszarach bogatych w wapień. Ściółka może być używana jako ściółka: jest naturalnym środowiskiem dla soli górskiej. Odpowiedni i granitowy miękisz.
Alpine Soldanella (Soldanella alpina)Dla pełnego rozwoju i obfitego kwitnienia saltanella konieczne jest karmienie.Możliwe jest trzy lub cztery razy w ciągu sezonu wegetacyjnego stosowanie kompleksów, lepiej całkowicie rozpuszczalnych (granulki mogą spalić kłącze powierzchni rośliny) nawozów mineralnych lub humusowych, a także okresowo wlewać kompost. Lepiej unikać dziewanny - jest w niej za dużo azotu, ale górny opatrunek fosforowo-potasowy we wrześniu pomoże roślinom położyć więcej pąków.
Maleńki kłącze soldanedle rośnie, tworząc nowe "guzki" z rozetami i korzeniami. I choć proces ten jest powolny, zasłony mogą dorastać do 15-25 cm średnicy, a po kwitnieniu można je dzielić.
Propagowanie nasion seedanella jest nieco trudniejsze. Nasiona wymagają stratyfikacji. Aby to zrobić, najlepiej siać je w październiku na ulicy lub w grudniu i lutym w domu (i za wszelką cenę utrzymywać zbiory w lodówce). Po półtora do dwóch miesięcy chłodzenia w temperaturze nieco powyżej zera, świeże nasiona kiełkują szybko i razem, często jeszcze w lodówce. Ale potem rozwijają się bardzo powoli, dlatego polecam wysiać wcześnie soldanella, aby młode rośliny miały czas na wzrost i wzmocnienie.Wszakże pędy spod śniegu, po naturalnym rozwarstwieniu, przez upadek tworzą tylko mikroskopijne gniazdo o średnicy nie większej niż 2 cm, jednak nawet taka drobnostka zimuje dobrze.
Carpantian Soldanella (Soldanella carpatica)Pędy "domowe" łatwo rozwijają się bez oświetlenia. Sadzonki dobrze tolerują kilofy i przeszczepy i pozytywnie reagują na złe suplementy z rozpuszczalnymi w wodzie nawozami kompleksowymi.
Aby nie zgubić malutkiej rośliny, możesz sadzić je w osobnej misce, którą możesz wkopać w ziemię. I dopiero po tym, jak młoda soldanella osiągnęła mniej więcej namacalne wymiary, zasadzić je w otwartym terenie. Sadzonki kwitną dwie zimy po siewie.
Po stopieniu się śniegu saltanele mogą ulec wybrzuszeniu z gleby. Jeśli tak się stanie, musisz albo zalać kompost, albo ponownie osadzić rośliny w ziemi. W tym samym czasie kłącze powinno pozostać na poziomie powierzchni gleby.
Przy odpowiedniej agrotechnice saltanelle nie zachorują. Problemy mogą wystąpić, gdy rośliny są zwilżone (wtedy możliwa zgnilizna korzeni) lub wyschnięte. Bardzo trudno jest uratować soldanellę, która jest sucha i zużyta na ciepło.Będzie musiał być podlewany, spryskany cyrkonem lub epinem i pokryty pół plastikową butelką, aby utrzymać wilgotną atmosferę. Staraj się chronić soldanella przed takimi stresami, po których rośliny będą się regenerować przez długi czas iz pewnością nie rozkwitną w przyszłym roku.
Soldanella montana (Soldanella montana)Wiosną, w otwartym słońcu, wiecznie zielone liście saltanelli mogą się palić. W wilgotne zimy lub mokre lata rośliny mogą być dotknięte przez choroby grzybowe, które pozostawiają czarno-brązowe plamy na liściach. Z reguły psuje to wygląd soldanelle, ale nie powoduje specjalnych obrażeń. Na wszelki wypadek można posypać rośliny Maximem lub innymi fungicydami.
Skowronki lubią ślimaki, ale być może mrówki mogą zadać największe szkody roślinom, układając swoje domy w zasłonach i wypełniając żołnierzy głowicą rozluźnioną ziemią. Inta-VIR musi walczyć z mrówkami.
Pokrycie soldanelli na zimę nie jest tego warte, z wyjątkiem umieszczenia na niej gałęzi świerkowych gałęzi, aby utrzymać śnieg i cień od słońca na wiosnę. Ale jeśli rośliny są zasiane cieniami, to nie ma potrzeby roślin świerkowych.
Użyte materiały:
- O.Terentieva, kolekcjoner rzadkich roślin
