Naparstnica, lisica lisów, dzwonek drzewny lub naparstnica pochodzi z Europy. Aureola jej siedliska rozciągała się od wybrzeży Morza Śródziemnego do krajów skandynawskich. Dziś trującą fioletową naparstnicę można znaleźć w otwartych przestrzeniach ukraińskich i rosyjskich. To cieszy zachodniej populacji Syberii. Kwiat zwany jest również trawą pistavostochnoy, szklanym kubkiem lub naparstnicą wilka. Zasługiwała na swoje imię ze względu na rodzaj kwiatów, z których każda ma podobieństwo do gilzy lub dzwonka.
Wiele mitów i legend związanych jest z tą rośliną, o czym świadczą nazwy tej rośliny, powszechne w krajach europejskich. Tam nazywa się go lisem i czarownicami, krwawymi palcami i naparstkami martwego mężczyzny. Niemiecka legenda opowiada o nieszczęśliwej dziewczynie, która ma dar od wczesnej matki. Były to naparstki, które niegodziwy macocha zabrał biednej sierocie i pochowano ją w ogrodzie w noc bezksiężycową, aby nikt nie wiedział. A w następnym roku w tym miejscu rozkwitły nieznane dziwne kwiaty. I tylko dziewczyna rozpoznała w nich dar swojej ukochanej matki.Jednak zły mag napełnił te piękne kwiaty trucizną, aby nikt nie zapomniał, co spowodowało ich gniew i nienawiść.
Mieszkańcy Niemiec twierdzili, że kwiaty tej rośliny służyły jako czapki dla dobrych magicznych elfów. Irlandczycy nazwali kwiat "naparstkiem wiedźmy", a Francuzi nazwali "rękawicą Dziewicy Maryi".
Digitalis stał się nawet bohaterką powieści detektywistycznej Agathy Christie, w której złoczyńca użył trucizny naparstnicy, aby osiągnąć swoje podstępne cele.
Napakowany opis
Roślina wyróżnia się wysokością i długim okresem kwitnienia. Jej duże kwiaty ozdabiają ogród pozytywnie, są także doskonałymi roślinami miodowymi i służą jako surowce w przemyśle farmaceutycznym. Nie tak dawno temu wierzono, że naparstnica należy do rodziny ptaków, ale teraz botanicy określają ją jako babkę. W jego dziewiczym pięknie można znaleźć kwiat w lesie lub na przydrożnych poboczach, na brzegu rzeki lub na skalistym pustkowiu.
Digitalis purpurea
Digitalis purpurea (Digitalis purpurea) odnosi się do dwuletnich krzewów osiągających wysokość 150 centymetrów. Liście elipsoidy o postrzępionych krawędziach mają bogatą zieloną barwę i są połączone w gniazda.Górna część prześcieradła jest aksamitna w dotyku, a rewers jest puszysty. W ciepłej wiośnie kwiat wytwarza długą strzałę, pokrytą pąkami, które zamieniają się w duże dzwonkowate kwiaty, których długość może sięgać czterech centymetrów. Kolory tych naparstków różnią się od jasnego bzu do głębokiego fioletu z małymi ciemnymi plamami w środku. Te plastry służą jako przynęta do zapylania owadów.
Digitalis: rośnie i pielęgnuje
Naparstnica uwielbia słoneczne otwarte przestrzenie, ale będzie rosnąć w cieniu. Jednak z braku światła kwitnienie nie będzie obfite i długie. Preferuje lekko wilgotną, luźną glebę, o smaku próchnicy o niskiej kwasowości. Co wpłynie na bujne i długie kwitnienie. Toleruje suszę i mróz.
Propagacja nasion
Europejski gość jest dość niezależny i może się rozmnażać przez samodzielne sieje. Ale jeśli nie jest to konieczne, możesz po prostu zebrać nasiona. Odbywa się to po kwitnieniu: zbiera się skrzynki z nasionami pierwszych kwiatów, które znajdują się na samym dole kwiatostanu. Przechowuj nasiona w papierowych lub płóciennych workach w suchym miejscu.
Siew odbywa się w maju-czerwcu bezpośrednio na stałe miejsce.Kiełkowanie nasion jest bardzo dobre, a pod koniec sezonu letniego pojawiają się miękkie, zielone krzewy. Digitalis jest nie do zniesienia, więc w tej sytuacji roślina musi zostać rozcieńczona. Aby to zrobić, krzewy są sadzone lub chwastów, pozostawiając między nimi przedział 20-30 cm.
Możliwe jest sadzenie liści liściastych wszędzie: wokół obwodu różnych struktur, wzdłuż granic lub na trawniku: zarówno pojedynczo, jak i w układzie kwiatowym. Nadaje się do cięcia kwiatów w bukiecie. A po każdym cięciu roślina tworzy nowe kwiatostany, jednak mniej kwieciste.
Uwaga
Podczas uprawy naparstnicy należy uważać, aby nie sadzić go w pobliżu dzieci, ponieważ wszystkie części tej rośliny są nasycone trującymi substancjami, które są najbardziej skoncentrowane w liściach. Poszczególne składniki trucizn wpływają na pracę mięśnia sercowego, pomagają w łagodzeniu arytmii i mają wspólny efekt stymulujący.
Właściwości lecznicze tej rośliny od dawna są znane. Starożytni uzdrowiciele używali go do obrzęków, wymiotów i zaparć. Obecnie na bazie naparstnicy wytwarzane są preparaty farmaceutyczne do leczenia zaburzeń krążenia i różnych chorób związanych z sercem.Są stosowane w zaburzeniach rytmu serca i leczeniu chorób przewlekłych, takich jak niewydolność serca.
Środki zawierające naparstnicę mają tendencję do gromadzenia się w organizmie i są wysoce toksyczne, więc ich niewłaściwe stosowanie często prowadzi do negatywnych konsekwencji i może powodować rozległe zatrucia całego organizmu. Leki takie jak Cordigitum mogą być przyjmowane wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza i pod ścisłą kontrolą.
Objawy zatrucia to powolny puls, silny ból ciała w ciele, któremu towarzyszą drżenia, drgawki i halucynacje, a nawet zaburzenia psychiczne.
Samoleczenie oparte na naparstnicy jest niedopuszczalne! Jest to obarczone bardzo smutnymi konsekwencjami, które mogą nawet doprowadzić do śmierci. Śmiertelna dawka naparstnicy ma tylko dwie i ćwierć gramów.
