Botaniczna nazwa popularnych złotych wąsów to pachnące kalusy. Należy do rodziny kommelinovyh (Commelinaceae). W rodzaju Kallizia 12 gatunków rośnie w tropikach Ameryki Środkowej i Południowej i Meksyku. Ale w kulturze najbardziej znany jest tylko jeden gatunek - pachnące kalusy (Callisia fragrans). Moda na niego powstała w XIX wieku, zaraz po odkryciu. Wtedy kalisia została prawie całkowicie zapomniana, a teraz zaczęli rozmnażać nie jako cud za oceanem, ale jako roślinę leczniczą (nawiasem mówiąc, nie tylko tutaj, ale także na Zachodzie).
© anillalotus
W naturze ta pełzająca trawa o długości do 2 m "skrada się" wzdłuż zboczy górskich i polan, korzeniami w węzłach. Złote wąsy, nazwa pochodzi z powodu obecności długich pędów, które rozciągają się z zatok z liści, jak "wąsy" truskawek, a także zakorzenić. Długość tych "wąsów" wynosi do 1 metra, są one nagie, czerwonawo-brązowe z długimi międzywęźlami i małymi rozetami liści na końcach (zwykle uważa się, że tylko pędy nie krótsze niż 9 międzywęzłowych są odpowiednie do leczenia). Duże, do 30 cm, prawie liniowe, naprzemienne liście, pokrywające łodygę, rozwijają się dopiero po ukorzenieniu. Kiedy arkusz jest rozdarty między jego częściami, cienkie nitki gumy są ciągnięte.Trzon tej rośliny, choć długi, nie jest w stanie stać prosto, dlatego potrzebuje wsparcia w mieszkaniu. Kwiaty, które rzadko formują się w pokojach, pojawiają się z kątów liści i gromadzą się w sparowanych, wiszących pędzlach na małych szypułkach. Każdy kwiat ma trzy białe, różowe lub niebieskie płatki, mimo że same kwiatostany są niepozorne, przyciągają uwagę silnym przyjemnym zapachem, takim jak zapach hiacyntu.
Ta roślina wielokrotnie zmieniała nazwę. Pierwszy opis powstał w 1840 roku jako Spironema fragrans, następnie został przemianowany na Rectanthera fragrans. Współczesna nazwa - kalliziya (przetłumaczona z greckiego Καλός - piękna, Λις - lily - "piękna lilia") otrzymała dopiero w 1942 r. Od amerykańskiego R. E. Woodsona. W 1978 roku opublikowano w Kijowie książkę "Rośliny domowe i ozdobne krzewy ozdobne", w której popełnili niefortunny błąd, nazywając Kalisię a Dichorizandra. Dichorisandra thirsiflora jest pędzelkowatym Dikhorizandrą, chociaż jest bliskim krewniakiem z kłykcia, ale zupełnie inną rośliną, co więcej, bardzo rzadko można ją znaleźć w oknach. Inne gatunki Dikhorizandra są znacznie powszechniejsze, ale żadne z nich, o ile wiadomo, nie ma działania leczniczego.We wszystkich typach Dichorizandry liście eliptyczne (większość z nich jest różnobarwna) są ułożone, ale spirale i tworzą piękną rozetę, nie tworzą one nici wiskotowych ani gumowych.
Dikhorizandry są o wiele bardziej kapryśne, potrzebują wilgotnego powietrza, niektóre rodzaje i formy w pokojach przetrwają tylko pod maską, co zapewnia wystarczającą wilgoć.
© Henryr10
Vladimir Nikolaevich Ogarkov, który używał jej przez prawie trzydzieści lat w swojej praktyce przed publikacją pierwszego artykułu, który ukazał się w 2000 r. W dzienniku Zdrowe Życie, wniósł znaczny wkład w rozprzestrzenianie się złotych wąsów. Następnie opublikowano serię artykułów innych autorów. Dzięki swojej lekkiej dłoni, w tradycyjnej medycynie, Calicia jest obecnie bardzo szeroko stosowana.
Badania naukowe nad składem i działaniami ze złotego usa prowadzone są w Petersburgu i Nowosybirsku, a jedyną rzeczą, która do tej pory została w pełni udowodniona, nie jest toksyczność rośliny. Zawiera naprawdę wiele substancji biologicznie czynnych. A przede wszystkim ma działanie gojące rany dzięki zadrapaniom, skaleczeniom, małym oparzeniom. W tym celu obolałe miejsce jest rozmazane świeżym sokiem lub nałożona jest na niego pognieciona kartka.
W przypadku wszystkich bardziej złożonych przypadków roślina jest poddawana specjalnej obróbce, co zwiększa jej aktywność. Aby to zrobić, łodygi i wąsy Calicia natychmiast po pokrojeniu są owinięte w folię i umieszczone przez dwa tygodnie w dolnej części lodówki w temperaturze około 3-4 stopni powyżej zera.
© jana_2x2
Trzeba powiedzieć, że kalallia jest daleka od panaceum, a znaczna część jego działania opiera się na wierze pacjenta w uzdrawianie, ale z drugiej strony łagodna stymulacja układu odpornościowego i gruczołów dokrewnych, które dają złote wąsy, są naprawdę użyteczne w wielu chorobach. zapalny charakter.
Możesz używać i nalewki na pędy, to nie tylko dezynfekować rany, ale także pocierać bolące miejsca osteochondroza, reumatyzm, rwa kulszowa. Do przygotowania nalewki do użytku zewnętrznego można zastosować proces złotego wąsika o długości 12 międzywęzłowych (kilka odcinków o tej samej długości całkowitej) w 0,5 litra wódki przez 10 dni w ciemnym miejscu. Ta nalewka służy do kompresji, tarcia. Jednak leczenie produktem Kalzia nie jest pozbawione cech i przeciwwskazań. Niemożliwe jest rozpoczęcie leczenia produktem Kalizia bez konsultacji z doświadczonym fizjoterapeutą, ponieważ dla każdej choroby schemat dawkowania i dawkowania jest inny. Uszkodzenie strun głosowych, zmiany w tonie głosu, a czasem jego utrata, stają się jednym z powikłań, gdy dawka zostaje przekroczona lub trwa zbyt długo, a powrót do zdrowia jest bardzo trudny. Nie można połknąć całych liści, nawet dobrze żuć, - duża ilość gumy nie pozwala, aby kawałki liścia oddzieliły się od siebie, tworząc siatkę. Taki arkusz, po bezskutecznym ustabilizowaniu się, może zablokować wyjście z żołądka i spowodować jego zatkanie z poważnymi konsekwencjami.
© Andre Benedito
Złote wąsy łatwo rosną w pokoju. Mnoży się przez nakładanie warstw, kawałki "wąsów" i zwykłe sadzonki. Najkorzystniejszym okresem do rozmnażania jest marzec, kwiecień, ale w razie potrzeby możesz rozmnażać się przez cały rok.
Jak zakorzenić cięcie? Z macierzystej rośliny kallizii odetnij wierzchołek pędu od 2 do 4 węzłów (stawów), usuń dolne liście, skróć górne liście o jedną trzecią. Suszyć plasterki sadzonek przez 2 - 3 godziny, a następnie sadzić je w doniczkach z bogato zwilżoną mieszanką gleby.Zwilżyć sadzonki i przykryć plastikową torbą do ukorzenienia.
Z poziomego pędu bocznego odcinają rozetę liści małym kawałkiem łodygi i umieszczają ją w naczyniu z wodą. Potężny system korzeniowy rozwija się w ciągu 10 do 15 dni. Następnie młodą roślinę kalliziya sadzi się w garnku z glinianą mieszanką i obficie oblewa.
Młode rośliny pachnące kalus są przeszczepiane co roku, a dorośli raz na dwa do trzech lat. Transplantację najlepiej wykonywać wiosną lub jesienią. Podłoże do sadzenia przygotowuje się z mieszaniny ziemi kompostowej, liści i piasku, pobranych w równych ilościach. Wskaźnik kwasowości powinien znajdować się w zakresie pH 5 - 5,5. Na dnie zbiornika wymagany jest dobry drenaż.
Podczas hodowli kalizii należy wziąć pod uwagę fakt, że ona kocha światło, ale nie toleruje bezpośredniego światła słonecznego, szczególnie gorącego wieczoru. W takim przypadku roślina staje się przebarwiona i skręcona, wąsy przestają się formować. Kalicja przeniesiona do cienia, szybko przywrócona. Temperatura zimą powinna wynosić od 16-18okołoC, w przeciwnym razie rośliny są silnie naciągane, co zmniejsza liczbę substancji czynnych. Latem złote wąsy można wyjąć w zacienione miejsce.
Choroby i szkodniki - wciornastki i czerwone przędziorków. Przy pierwszych oznakach uszkodzenia, rośliny pachnące kalusami muszą być spryskane układowym środkiem owadobójczym i przykryte plastikową torebką przez 1-2 dni. Najlepsze środki zapobiegawcze to codzienne opryskiwanie i utrzymanie wymaganej wilgotności.
