Adiantum w domu: rośnie bez problemów

Adiantum jest jedną z najczęstszych paproci, które hodowcy uprawiają w domu. Grube ażurowe zielenie jasnych jasnozielonych liści, wprowadzające odrobinę „wiosennego lasu” i względna bezpretensjonalność w pielęgnacji - to doceniają prawie wszyscy miłośnicy roślin domowych.

Pochodzenie i dystrybucja

Adiantum, czyli wenus włosów, jest słusznie jedną z najbardziej eleganckich paproci. Według legendy pojawił się z włosów Wenus rzuconych na ziemię - bogini miłości i piękna.

I to nie przypadek, że tę kruchą roślinę porównuje się do włosów bogini: jej liście rzeczywiście wyglądają jak włosy wspaniałej dziewczyny

Roślina ta należy do rodziny pteris (paprocie), jednej z najstarszych na Ziemi. Jego przodkowie pojawili się 400 milionów lat temu na paleozoiku, ale nadal niektórzy z nich występują na kontynencie południowoamerykańskim, reprezentując gigantyczne drzewa paprociowe. Różnorodność gatunków jest szeroko reprezentowana na świecie, szczególnie w strefach subtropikalnych i tropikalnych.

Adiantum można znaleźć zarówno w Europie Zachodniej, jak i u podnóża gór Afryki Północnej i Azji Środkowej. W Rosji roślina ta dobrze się czuje na półwyspie krymskim i na Kaukazie.

Najczęściej można go zobaczyć w zacienionych miejscach wzdłuż rzek, jezior, strumieni - gdzie wilgoć przenika przez pożywną glebę.

Adiantum z łatwością rozwija skaliste brzegi dzięki dobrze rozwiniętemu potężnemu kłączu

Paproć to rozprzestrzeniająca się pełzająca roślina zielna z pięknymi, jakby rzeźbionymi liśćmi. Ich cechą wyróżniającą jest odpychanie wody: podczas podlewania spływa strumieniami bez zwilżania blachy. Z powodu tej niezwykłej właściwości paproć otrzymała nazwę Adiantum (od greckiego „a” - nie, „diaino” - zwilżyć).

Poszczególne segmenty skrzydeł, często w kształcie wachlarza, nie przekraczają 2-3 cm długości

Ta zwiewna, delikatna paproć nie jest tak delikatna: jest wystarczająco wytrzymała i mało wymagająca w domu.

Różnorodność gatunków

Rodzaj ma około dwustu gatunków. Zwykle włosy weneryczne są uprawiane jako roślina doniczkowa, która świetnie się czuje na zewnątrz tylko wiosną i latem. Jednak niektóre dzikie gatunki adiantum można sadzić na otwartym terenie. Pamiętaj jednak, że zimą nadal muszą zapewniać łagodniejsze warunki (przenieś roślinę do chłodnego miejsca chronionego przed przeciągami). Najbardziej popularne i praktyczne rodzaje opieki to:

• Adiantum przezroczysty: paproć z szerokimi owalnymi liśćmi cirrus, wyblakłe zielone, wklęsłe poniżej. Zarodniki w kształcie podkowy są rozmieszczone na szczycie liścia.
• Adiantum jest delikatne: z krótkimi pędami korzeniowymi i liśćmi o różnych kształtach (szerokie klapy, w kształcie klina na ogonkach czarnego koloru). Dobrze się czuje w chłodnym pomieszczeniu, używanym do dekoracji. W naturze mieszka w strefie tropikalnej kontynentu amerykańskiego, na Antylach Wielkich i Małych.
• Adiantum drobno owłosiony lub drobno owłosiony. Lancetowate, rzeźbione liście, w dół po obu stronach, na mocnych, małych sadzonkach z włosiem. Spory są częste. Uprawiany jako roślina doniczkowa. Występuje w naturze w górach kontynentu afrykańskiego, w północnej części Półwyspu Hindustańskiego, na płaskowyżach górskich Australii na Madagaskarze.
• Adiantum beautiful lub Adiantum formosum to paproć z pełzającym cienkim korzeniem i owalnymi ciemnozielonymi liśćmi. Ogonki tego gatunku mają szorstką powierzchnię. Zarodniki są głównie skoncentrowane w górnej części płytki liściowej. Żyje na wyspach Oceanu Spokojnego.
• Adiantum w kształcie klina (Adiantum cuneatum) jest podobne do poprzedniego, ale ma zarodniki w kształcie nerki we wnękach wzdłuż krawędzi liścia. Występuje na kontynencie południowoamerykańskim.
• Włosy Adiantum Venus. Bardzo popularny wśród paproci domowych. Do 70 cm wysokości, paproć z pełzającym długim kłączem w ciemnych, wąskich łuskach. Liście są podzielone na segmenty, bardzo cienkie, na ogonkach podobnych do kobiecych włosów. Soruses przeświecają przez cienkie ciało liścia. Wyhodowane z hukiem. Szeroko rozpowszechniony na wybrzeżu Morza Śródziemnego (w górach), w Europie, na Krymie, na kontynencie amerykańskim, na licznych płaskowyżach azjatyckich.
• Adiantum pterygoid jest uważany za jeden z najpiękniejszych gatunków tego rodzaju. Pełen wdzięku bylina o podwójnie pierzastych liściach w kształcie wachlarza. Od dawna jest uprawiany w ogrodach zimowych, szklarniach.
• Adiantum Ruddy: pochodzi z tropików Ameryki Południowej. Ma długie (45 cm) pełzające liście z charakterystycznymi segmentami zębów, z których każdy ma nie więcej niż centymetr. Ogonki są ciemnobrązowe lub prawie czarne. Adiantum Ruddy jest popularny w ogrodnictwie kwiatowym, kilka odmian uprawia się w domu:
  • Victoria Elegans;
  • Fragrantissima (alias Fragrance);
  • Fritz Lithii;
  • Gracilimum.

Galeria zdjęć: różnorodność adiantums

Włosy Wenus w domu: minimalne wymagania

Cały urok adiantum polega na jego bezpretensjonalności, nie jest on bardzo kapryśny, ale mimo to wymaga co najmniej minimalnych warunków (nawiasem mówiąc, są one takie same dla wszystkich pór roku).

Tabela: Warunki Adiantum

Adiantum do przesadzania i lądowania

Sadząc kwiat, warto preferować glinianą doniczkę: lepiej przepuszcza powietrze potrzebne korzeniom. Drenaż wylewa się na 1/3 doniczki, a następnie przykrywa specjalną glebą przeznaczoną na paprocie. Z reguły taka mieszanka składa się z identycznych części darni lub liściastej próchnicy, torfu i drobnego piaskowca.

Zarośnięty kwiat przesadza się głównie po 2-3 latach od sadzenia, najlepiej na wiosnę. Zgodnie z obserwacjami doświadczonych ogrodników adiantum rośnie lepiej w ciasnych naczyniach: korzenie są zaciśnięte, nie rosną zbyt wiele, stymulując w ten sposób wzrost liści. Podczas przesadzania zgniłe korzenie należy usunąć ostrożnie, nie raniąc zdrowych.

Wideo: krok po kroku lądowanie włosów owłosionych

Uważaj na siebie poprawnie

Ta piękna paproć nie toleruje bezpośredniego światła słonecznego. Jasne światło słoneczne przy niskiej wilgotności jest główną przyczyną oparzeń liści. Idealnie - półcień, aw ciepłym okresie najbardziej odpowiednim miejscem dla adiantum jest loggia osłonięta przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Temperatura powinna być utrzymywana 15⁰-20⁰. W lecie nie więcej niż 22⁰. Adiantum cierpi również na nietolerancję przeciągów i dymu tytoniowego. Cóż, jeśli wilgotność jest zawsze normalna, w przeciwnym razie końce liści zaczną żółknąć.

Sezonowe podlewanie i górny sos

Paprocie wolą regularne podlewanie, ale rośliny też nie należy polać. Zimą, z powodu ogrzewania w większości roślin domowych, liście zaczynają wysychać, dzięki czemu można wlać trochę wody do garnka.

Podlewanie najlepiej wykonywać miękką wodą, najlepiej stopionym lub deszczem, jeśli to możliwe.

Galina

//domfloris.ru/komnatnie-rasteniya/adiantum-ili-venerin-volos-komnatnyy-paporotnik.html

Ta roślina preferuje również wysoką wilgotność: konieczne jest okresowe spryskiwanie liści z butelki z rozpylaczem osiadłą wodą. Nawozy należy stosować latem i wiosną. Możesz dostać opatrunki paproci w wyspecjalizowanych sklepach.

Kwitnienia

Adiantum nie kwitnie. Wynika to z faktu, że w czasach starożytnych, kiedy pojawiły się pierwsze paprocie, nie zapylały ich żadne złożone rośliny i owady. Rozmnażanie zachodzi przez zarodniki, jak u wszystkich paproci. Spory toczą się na duże odległości, dlatego obszar dystrybucji paproci jest dość szeroki.

Możliwe jest określenie rodzaju adiantum według strefy dojrzewania zarodników

Okres odpoczynku

Zimą zaczyna się okres uśpienia, jak w przypadku wielu roślin. W tej chwili podlewanie zmniejsza się do 1 raz w tygodniu.

Choroby i szkodniki

Przy całej względnej bezpretensjonalności paproci, adiantum (jeśli nie obserwuje się podlewania, światła i karmienia) mogą zranić i zostać uszkodzone przez owady kwiatowe. Jednym z pierwszych objawów choroby włosów wenerycznych jest wysuszone lub żółknące (czerniejące) końce rzeźbionych liści, ponadto roślina nienaturalnie obniża liście lub zaczyna wysychać.

Nigdy nie trzymaj adiantum w przeciągu!

Szkodniki są dotknięte rośliną, jeżeli:

• charakterystyczna pajęczyna pojawia się z tyłu liści, loki liści (przędziorek);
• na pniu i liściach widać małe zielonkawe owady ze skrzydłami (mszyce);
• na pniu pojawiają się kolonie brązowych małych owadów (owad w skali);
• na liściach białą powłokę, podobną do mąki, roślina staje się śliska, lepka (wełnowca).

Przyczyny szkodników i chorób, a także sposoby ich eliminacji można znaleźć w poniższej tabeli.

Tabela: Zapobieganie chorobom paproci

Wideo: o niewłaściwej opiece nad adiantum z pierwszej ręki

Hodowla

Adiantum rozmnaża się głównie poprzez podział korzenia. Usuń wszelkie zgniłe / wysuszone korzenie, aby roślina dobrze rosła i nie bolała. Należy uważać, aby nie uszkodzić rośliny, jej szyjki korzeniowej, aby zapewnić odpowiedni przepływ powietrza, aby nie sadzić zbyt głęboko w ziemi.

W małej dziurze przeszczep część adiantum korzeniem, posyp go ziemią, nie naciskając mocno, nie zapomnij zwilżyć. Wybierając miejsce dla przesadzonych roślin, preferuj częściowy odcień. A co najważniejsze, pamiętaj o podlewaniu. Po tygodniu adiantum należy karmić specjalnym nawozem.

Tylko dorosłe rośliny powinny być rozmnażane przez podzielenie korzenia, ale jeśli operacja się nie powiedzie, możesz stracić roślinę mateczną

Możesz wyhodować adiantum z zarodników. Ale proces ten jest dość czasochłonny:

1. Dojrzałe ciemne zarodniki z tyłu arkusza należy zebrać w lnianej torbie lub na kawałku papieru.
2. Nasiona wlej losowo do przygotowanej doniczki z glebą, lekko posypując glebą.
3. Nawilżyć.
4. Przykryj plastikiem lub szkłem.
5. W miarę wysychania gleby należy ją zwilżyć.
6. Temperatura powinna pozostać 20⁰-22⁰C.
7. Po 2-3 tygodniach pierwsze pędy pojawią się w postaci małych pędów.
8. Poczekaj, aż dorosną, tworząc wszystkie niezbędne warunki, przerzedzenie i sadzonkę.
   

   Cykl życiowy adiantum obejmuje zmianę pokoleń bezpłciowych i seksualnych

Wszystkie rodzaje adiantum do wnętrz są bezpretensjonalne, jeśli spełniasz proste wymagania: odpowiednią temperaturę, umiarkowaną wilgotność i częściowy odcień. Jeśli te składniki zostaną utrzymane w równowadze, paproć ta przez długi czas zachwyci swoich właścicieli bujnym, szmaragdowym zielonym liściem.