Berberys: Opis popularnych odmian i podstawy pielęgnacji roślin

W naturze berberys pospolity jest szeroko rozpowszechniony. Można go znaleźć na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy i Australii. To niezwykle bezpretensjonalna roślina, która przetrwa nawet w warunkach miejskich. Jest dekoracyjny, dlatego jest szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu. Ogrodnicy sadzą ją na osobistych działkach, a nie tylko do dekoracji. Jagody berberysu są niezwykle zdrowe.

Opis zakładu

Większość odmian berberysu to małe (do 2,5-3 m wysokości) krzewy liściaste. Występują również gatunki zimozielone, ale dość rzadko. Odmiany są bardzo różne ze względu na różnorodność kształtów liści, ich koloru, wielkości i odcienia owocu. Ale jest wspólna cecha - obecność często zlokalizowanych silnych długich (do 2 cm) kolców. Dosłownie kropkują pędy, co znacznie komplikuje zbiory i pielęgnację rośliny.

Kolce to nic innego jak zmutowane liście, z których pozostaje jedna żyła centralna.

Berberys w naturze jest niezwykle rozpowszechniony

Berberys wygląda bardzo atrakcyjnie przez cały sezon, dlatego jest szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu. Za pomocą przycinania możesz nadać roślinie dowolny kształt. Najczęściej znajdują się żywopłoty, granice berberysu i samotne postacie. Krzew dobrze „utrzymuje” glebę, chroniąc ją przed erozją. Nisko rosnące gatunki dobrze wyglądają na alpejskich wzgórzach i skalistych wzgórzach.

Berberys jest szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu - samodzielnie lub w połączeniu z innymi roślinami.

Kora na pędach jest szara, u dorosłych roślin - z płytkimi bruzdami. Drewno jest jasnożółte. Liście berberysu są małe, owalne, ostro zaostrzone do ogonki, dość gęste, ale nie skórzaste. Krawędź jest równa lub wycięta małymi goździkami. Latem są pomalowane na jasnozielony lub limonkowy kolor. Jesienią liście zmieniają ton, uzyskując różne odcienie szkarłatu, maliny, pomarańczowo-czerwonej, szkarłatno-różowej, purpurowej, rzadziej żółtej.

Liście berberysu są małe, owalne, ostro zaostrzone do ogonki

Śliczny i kwitnący krzew. Pąki otwierają się pod koniec maja lub w pierwszej dekadzie czerwca. Kwiaty są małe, zebrane w kwiatostany w postaci pędzelków o długości 8-10 cm, Płatki są złotożółte, szafranowe, jasnopomarańczowe. Emitują charakterystyczny cierpki aromat, który przyciąga wiele pszczół.

Miód z berberysu nie jest tak powszechny, jak na przykład gryka lub lipa, ale nie mniej przydatny.

Kwitnący berberys jest również bardzo dekoracyjny

Małe jagody (pestki) dojrzewają pod koniec września lub w pierwszej połowie października. Ich kształt jest wydłużony, owalny. Długość różni się w zależności od odmiany, ale rzadko przekracza 1 cm. Owoce, z nielicznymi wyjątkami, są pomalowane na jasny szkarłatny kolor. Istnieje tylko kilka odmian o czarno-fioletowych jagodach pokrytych niebiesko-niebieskim nalotem. Smak jest dość przyjemny, słodko-kwaśny. Miazga ma wiele dużych nasion. Młode jadalne liście mają również ten sam odświeżający, kwaśny smak. W żadnym wypadku nie powinieneś jeść niedojrzałych berberysów, takie jagody są trujące.

Owoce berberysu mają bardzo wysoką zawartość witaminy C.

Oprócz jedzenia świeżego, jagody można suszyć, gotowany dżem, duszone owoce, dżemy, galaretki, robić pastylki. Kwaśny smak jest bardzo odpowiedni w różnych sosach do mięsa i kurczaka.

Berberys jest szeroko stosowany w medycynie ludowej. Wykorzystywane są wszystkie części rośliny. Zwiększona zawartość witaminy C sprawia, że ​​jest ona niezbędna do wzmocnienia odporności. Jagody berberysu - skuteczne zapobieganie cukrzycy, chorobom serca i naczyniom krwionośnym. Istnieją przeciwwskazania. Berberys nie jest zalecany kobietom na żadnym etapie ciąży, szczególnie jeśli istnieje ryzyko poronienia, a także niedociśnienia.

Kolce na pędach berberysu - liście zmutowane podczas ewolucji

Typowe rodzaje i odmiany

Istnieje około 170 naturalnych odmian berberysu i ponad 500 odmian wyhodowanych przez hodowlę.

Berberys zwyczajny

Różni się bezpretensjonalnością i tempem wzrostu. Średnia wysokość krzewu wynosi 2-2,5 m. Roślina kwitnąca wygląda dosłownie usiana szczotkami małych żółtawych kwiatów. Okres kwitnienia jest dość długi, rozciąga się na 2 tygodnie. Berberys zwyczajny często dotknięty rdzą.

Najpopularniejsze odmiany to:

• Atropurpurea (Atropurpurea). Liście są ciemnozielone, z odcieniem tuszu-fioletu. Ten cień najlepiej objawia się podczas lądowania w otwartym miejscu, oświetlonym przez słońce;
• Julianae (Juliana). Wysokość krzewu do 3 m. Jasnozielone liście jesienią zmieniają kolor na czerwony;
• Aureomarginata (Aureomarginate). Wysokość wynosi do 2 m. Liście są jasnozielone ze złotożółtą lub cytrynową obwódką. Gdy rośnie w cieniu, stopniowo znika. Istnieją odmiany hodowlane Serrata (głęboko wycięte liście), Sulcata (pędy z wyraźnymi bruzdami), Alba i Lutea (odpowiednio z białymi i żółtymi jagodami), Asperma (owoce bez nasion);
• Albovariegata (Albo Variegata). Wystarczająco rzadka różnorodność. Wysokość krzewu wynosi około 0,8 m. Liście są nasycone ciemnozielonym kolorem, pokryte cienkimi białymi pociągnięciami i paskami.

Galeria zdjęć: rodzaje berberysu pospolitego

Berberys z Thunberg

W naturze dystrybuowany głównie w Japonii i Chinach. Roślina ma wysokość do 1,5 m. Korona jest bardzo gęsta, pędy są cienkie, zakrzywione. Kwitnienie trwa 10-12 dni. Kwiaty są pomarańczowo-czerwone z żółtym odcieniem. Owoce są niejadalne (ze względu na wysoką zawartość alkaloidów są bardzo gorzkie), długo pozostają na roślinie. Roślina nie wpływa na grzyba. Nie różni się odpornością na mróz, potrzebuje schronienia na zimę.

Popularne odmiany:

• Aurea (Aurea). Liście są błyszczące, cytrynowe lub złotożółte. Wysokość buszu wynosi 0,7-1 m. Korona, nawet bez formacji, jest prawie kulista;
• Atropurpurea (Atropurpurea). Liście w kolorze cegły z fioletowym odcieniem. Jesienią zmieniają kolor na czerwono-pomarańczowy. Owoce są genialne, jasne szkarłatne;
• Atropurpurea Nana (Atropurpurea Nana). Odmiana karłowata (35-40 cm wysokości), nie różniąca się tempem wzrostu. Rośnie głównie na szerokości, zajmując powierzchnię do 1 m². Liście są bardzo ciemnoczerwone, z daleka wydają się czarne. Jesienią zmieniają kolor na szkarłatny;
• Bagatelle Nisko rosnący krzew o wysokości 40-50 cm Roczny wzrost pędów - nie więcej niż 2 cm Liście są malinowe lub bordowe, jesienią - ciemny szkarłat;
• Zielony dywan (zielony dywan). Krzew o bardzo gęstej koronie. Wysokość - około 1 m, średnica korony - 1,5-1,7 m. Liście sałaty, liście szafranu jesienią. Owoce są małe, malinowe lub szkarłatne;
• Zielony ornament. Średnia wysokość rośliny wynosi 1,5-1,8 m, krzew jest raczej „wąski” (o średnicy 0,8-1 m). Młode liście mają bardzo piękny brązowy odcień. Jesienią zielone liście stają się czerwonawe;
• Kobold (Kobold). Prawie sferyczny (do 0,5 m wysokości i szerokości) krzew karłowaty. Zielone liście jesienią są malowane we wszystkich odcieniach żółtego, pomarańczowego, czerwonego;
• Rose Glow (Rose Glow). Jeden z najbardziej dekoracyjnych. Wysokość - około 1,5 m, średnica korony 1,8-2 m. Kolor liści jest różny - mogą być zielonkawo-szary lub biało-zielony z białawymi, różowawymi, szkarłatnymi plamami. Stare liście zmieniają kolor na ciemny szkarłatny lub bordowy;
• Red Chief (Red Chief). Krzew o mocno opadających pędach. Wysokość i średnica korony wynosi 2 m lub nieco więcej. Brązowawy odcień liści zmienia się jesienią na pomarańczowo-czerwony. Jest niewiele owoców;
• Złoty Pierścień (Złoty Pierścień). Wysokość - 2,5-3 m. Liście są zaokrąglone, jajowate. Wzdłuż krawędzi znajduje się jasnożółta obwódka. Jesienią zmieniają kolor na purpurowo-czerwony, prawie czarny. Kwiaty są szkarłatne na zewnątrz i żółtawe w środku. Owoce koloru koralowego;
• Harlequin (Harlequin). Wysokość wynosi do 1,5 m. Liście są jaskrawo-szkarłatne, z drobnymi zaokrąglonymi plamami w różnych odcieniach różu, od prawie białego do szkarłatnego;
• Bonanza Gold (Bonanza Gold). Kompaktowy krzew karłowaty w kształcie kulki o średnicy 40-50 cm Liście i kwiaty są złotożółte, odlewane jesienią pomarańczą lub czerwienią. Na słońcu zabarwienie może zniknąć;
• Koronita (Coronita). Liście są zielone, ze szkarłatnym odcieniem i szeroką jasnożółtą obwódką;
• Podziw Liście są czerwone z brązowawym odcieniem. Obramowanie jest cienkie, jasnozielone lub biało-zielone.
• Dart's Red Lady. Tuleja jest kulista, zwarta (o średnicy do 0,8 m). Młode liście są jasnoczerwone, stopniowo zmieniając kolor na cegiełkowy lub brązowawy. Żółkną jesienią;
• Filar Helmont (Filar Helmond). Średnia wysokość wynosi 1,2-1,5 m. Korona ma kształt kolumny. Szkarłatne młode liście stają się szkarłatne, gdy rosną. Jesienią zmieniają kolor na limonkowy, pokryty małymi fioletowymi kropkami;
• Kelleris (Kelleris). Korona jest szeroka, rozłożysta, wysokość rośliny do 1,5 m. Liście sałaty pokryte są białawymi pociągnięciami i plamami;
• Erecta Bardzo elegancka roślina o wysokości do 1 m. Liście są małe, sałata, zaczerwienione jesienią. Crohn jest kolumnowy. Kwiaty są jasnożółte, kwitną obficie.

Galeria zdjęć: Thunberg Berberys i jego odmiany

Berberys z Ottawy

Bardzo bezpretensjonalny i mrozoodporny, a jednocześnie dekoracyjny. Średnia wysokość wynosi około 2 m. Liście są ciemnoczerwone lub purpurowe przez cały sezon.

Istnieją następujące odmiany:

• Superba Liście o długości do 5 cm, ciemnoczerwony szkarłatny z fioletowo-fioletowym nalotem. Jesienią zmieniają kolor na pomarańczowo-czerwony. Wczesne kwitnienie występuje w maju. Płatki są żółto-czerwone, owoce koralowe;
• Aurikoma (Aurikoma). Liście są krwistoczerwone, jesienią zmieniają kolor na pomarańczowy;
• Purpurea (Purpurea). Średnia wysokość wynosi 1,8-2 m. Liście są czerwono-fioletowe. Kwiaty są czerwonawo-żółte;
• Declinata (Declinata). Pędy o bardzo interesującym fioletowo-żółtym kolorze. Owoce są ciemne, szkarłatne;
• Oxyphylla (Oxyphylla). Liście są spiczaste, prawie lancetowate, bardzo małe ząbki wzdłuż krawędzi;
• Rehderiana (Rederiana). Pędy są bardzo cienkie, nikiel, cegła. Liście są małe, nie dłuższe niż 2-3 cm;
• Srebrne Mile (Srebrne Mile). Wysokość krzewu wynosi do 3 m. Liście są bardzo ciemnoczerwone z wzorem srebrnych plam i pociągnięć. Owoce są jasnoczerwone.

Galeria zdjęć: odmiany berberysu Ottawa

Berberys amurski

Jest szeroko rozpowszechniony w Rosji na Dalekim Wschodzie. Korona rozpościera się, gałęzie nie są zbyt chętne do rozgałęzienia. Kora jest żółtawo-szara. Kwiaty są jasnożółte, o bogatym przyjemnym aromacie. Kwiatostany są duże, do 12 cm długości, gęste. Kwitnienie trwa około 3 tygodni. Bardzo rzadko cierpi na rdzę, łatwo się rozmnaża. Odporny na zimno, suszę, ciepło.

Znane są tylko dwie odmiany:

• Japoński (Japonica). Wysokość 3-3,5 m. Kwiaty są cytrynowożółte, liście z czerwonawym odcieniem;
• Orfeusz Krzew ma wysokość i średnicę około 1 m. Liście są sałatkowo zielone. Nie kwitnie

Galeria zdjęć: Odmiany Amur Barberry

Wideo: odmiany berberysu popularnego wśród ogrodników

Sadzenie berberysu

Berberys jest wyjątkowo bezpretensjonalny, nie boi się wiatrów i przeciągów. Ma tylko jeden „wymóg”. Roślina bardzo negatywnie ocenia stojącą wodę u korzeni. Dlatego nie należy sadzić go tam, gdzie woda gruntowa zbliża się do powierzchni gleby niż 1,5 m, i na nizinach. Stagnują stopioną i deszczową wodę przez długi czas, wilgotne wilgotne powietrze.

Różnorodne i dekoracyjne odmiany o bogatych kolorach najlepiej sadzić w słonecznym miejscu. W cieniu odcień może się wyblaknąć, wzór i obwódka mogą całkowicie zniknąć.

Wskazane jest, aby wybrać miejsce natychmiast i na zawsze. Przeszczep, zwłaszcza jeśli strząśniesz ziemię z korzeni, berberys nie toleruje dobrze. „Odejście” od rośliny może potrwać 2-3 lata.

Aby pokazać swoje najlepsze cechy, berberys potrzebuje ciepła i światła słonecznego.

Jeśli system korzeniowy sadzonki berberysu zostanie zamknięty, lepiej posadzić go wczesną wiosną, zanim obudzą się pąki wzrostu. Odpowiednim czasem na zabieg jest koniec sierpnia lub początek jesieni.

Lądowisko dla berberysu jest przygotowywane 2-3 tygodnie przed planowanym lądowaniem. Jego system korzeniowy jest rozwinięty, ale powierzchowny. Dlatego wystarcza 40 cm głębokości i tej samej średnicy. Na dnie pożądana jest warstwa drenażowa o grubości 3-4 cm, żyzną glebę wydobytą ze studni miesza się z nawozami (200 g prostego superfosfatu i 120 g siarczanu potasu) i wlewa z powrotem, tworząc niski kopiec na dole. Naturalną alternatywą dla nawozów mineralnych jest humus (5-7 l) i popiół drzewny (0,8-1 l).

System korzeniowy berberysu jest powierzchowny; nie ma potrzeby kopania głębokiej dziury

W kwaśnej glebie berberys przeżywa, ale rośnie słabo i rozwija się, może zmieniać odcień liści. Dlatego zaleca się wcześniejsze sprawdzenie równowagi kwasowo-zasadowej i w razie potrzeby dodanie do dołu mąki dolomitowej, wapna gaszonego, sproszkowanych skorupek jaj.

W lądowaniu nie ma nic skomplikowanego. Nie różni się zbytnio od podobnej procedury dla innych krzewów jagodowych. Do zabiegu wybierz pochmurny, nie upalny dzień. Korzenie są przycinane do żywej zielonkawożółtej tkanki, skracając się o około jedną trzecią. Najważniejsze, aby nie pogłębić szyi w tym procesie. Powinien znajdować się 3-5 cm nad ziemią. Świeżo posadzone rośliny są obficie podlewane, gdy wchłaniana jest wilgoć, mulczują glebę. Wszystkie dostępne pędy są skracane, pozostawiając nie więcej niż 3-4 pąki wzrostu, liście (podczas sadzenia jesienią) są odrywane. Przez następne 2-3 tygodnie sadzonki należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Możesz na przykład zbudować baldachim z dowolnego materiału pokrywającego.

Podczas sadzenia berberysu musisz upewnić się, że szyja korzenia pozostaje nad ziemią

Pojedyncze rośliny sadzi się w odległości co najmniej 1,5 m od innych drzew i krzewów, w przeciwnym razie oczekiwany efekt dekoracyjny nie zadziała. Podczas planowania żywopłotu krzewy są rozmieszczone naprzemiennie, pozostawiając między nimi 20-25 cm.

Jak roślina się rozmnaża

Berberys rozmnaża się zarówno wegetatywnie, jak i generatywnie. Drugi nie nadaje się do odmian hodowlanych, ponieważ nie gwarantuje zachowania cech odmianowych.

1. Kiełkowanie nasion. Krzewy berberysu wyhodowane z nasion często nie zachowują cech odmianowych rodzica. Kwitnienia i zbiorów z nich można się spodziewać zaledwie 3 lata po posadzeniu sadzonek w ziemi. Kiełkowanie nasion nie jest bardzo dobre, 40-50%. Nasiona są zbierane niezależnie, wybierając do tego największe i dojrzałe jagody. Do dezynfekcji moczono je przez 2-3 godziny w jasnoróżowym roztworze nadmanganianu potasu, a następnie dokładnie wysuszono. Nasiona koniecznie wymagają zimnej stratyfikacji, więc sadzi się je w otwartym terenie pod koniec jesieni lub na 3-4 miesiące umieszcza w pojemniku wypełnionym piaskiem lub torfem, który jest przechowywany w lodówce na zimę. Są pogłębione o 2,5-3 cm, aby nie zamarzły, rzucają łóżko słomą, gałęziami drzew iglastych, przykryją konopie lub lutrasil. Możesz użyć torfu lub próchnicy, tworząc warstwę ściółki o grubości 8-10 cm, wiosną schronisko jest usuwane, aż do końca maja łóżko zostanie zaciśnięte folią. Pędy powinny pojawić się w czerwcu. W domu nasiona sadzi się w małych pojedynczych pojemnikach wypełnionych uniwersalną glebą dla sadzonek. Są one wyposażone w godziny dzienne co najmniej 10 godzin, temperaturę około 25 ° C, umiarkowane podlewanie. Podłoże powinno być stale lekko wilgotne. Rośliny, które osiągnęły wysokość 15-20 cm, sadzi się na otwartym terenie (zwykle po 1,5-2 latach).
   

   Nasiona berberysu są dokładnie oczyszczane z miazgi, aby uniknąć rozwoju zgnilizny
2. Sadzonki. Materiał do sadzenia uzyskuje się latem, odcinając wierzchołki zdrowych pędów o długości 12-15 cm. Musi mieć minimum 4-5 pąków wzrostu. Cięcie dolne wykonuje się pod kątem około 45º, górne powinno być proste. Liście z dolnej jednej trzeciej łodygi są usuwane. Aby szybciej ukorzeniły się, podstawa sadzonek jest posypana dowolnym stymulatorem tworzenia proszków. Ale proces ten przebiega dość powoli, czasem trwając sześć miesięcy lub dłużej. Ukorzenione sadzonki w domowych mini-szklarniach lub szklarniach domowych, obejmujące sadzenie plastikowymi torbami, cięte butelki plastikowe, szklane nakrętki. W takich warunkach są trzymane przez 2 lata, a następnie przeszczepiane na otwarty teren. Możesz ścinać sadzonki jesienią, ale do wiosny będą musiały być przechowywane w temperaturze nieco powyżej 0ºС w pudełku z mokrym piaskiem. W kwietniu sadzi się je w szklarni lub w małych doniczkach.
   

   Sadzonki berberysu można wycinać przez cały sezon wegetacyjny (jeśli jest miejsce do przechowywania)

3. Rootowanie warstw. Pędy berberysu są cienkie, niklowe, bardzo dobrze nadają się do ukorzeniania przez nakładanie warstw. Nisko leżące gałęzie są wyginane do ziemi lub układane w specjalnie wykopanych płytkich (5-7 cm) okopach. Następnie są pokryte żyzną glebą lub próchnicą, obficie podlewaną latem. Tylko wierzchołek gałęzi powinien pozostać na powierzchni. Do jesieni rozwija się 6-8 nowych krzewów. Są one oddzielane od rośliny matecznej i przesadzane do stałego miejsca.
   

   Młode krzewy berberysu, uzyskane z warstw, szybko zapuszczają korzenie w nowym miejscu

4. Podział buszu. Metodę stosuje się głównie w przypadku rzadkich cennych odmian o niskim wzroście. Pożądane jest, aby korona rozprzestrzeniała się „luźno”. Do tego nadają się tylko absolutnie zdrowe krzewy w wieku od 5 lat. Roślinę wykopuje się z gleby wiosną, gdy tylko gleba zostanie wystarczająco rozmrożona. Jeśli to możliwe, korzenie są rozplątywane ręcznie, a następnie oddzielane ostrym nożem lub sekatorami z dezynfekowanymi ostrzami. Każdy krzak jest podzielony na maksymalnie 3 części. Następnie sadzi się je w wybranym miejscu i obficie podlewają.
   

   Podział krzewu pozwala zagwarantować zachowanie cech odmianowych rośliny

Pielęgnacja upraw

Jeśli miejsce dla berberysu zostanie wybrane prawidłowo, a miejsce do lądowania zostało przygotowane zgodnie ze wszystkimi zaleceniami, roślina może obejść się bez opieki. Ale aby uzyskać atrakcyjny wygląd i uzyskać obfite zbiory, nadal musisz poświęcić trochę czasu i wysiłku.

Aplikacja nawozu

Karmią krzew raz na 2-3 lata, dwa razy w sezonie. Wiosną stosuje się nawozy zawierające azot - humus lub zgniły kompost lub mocznik, azotan amonu, siarczan amonu. W pierwszym przypadku opatrunek górny przeprowadza się, rozprowadzając nawóz w kręgu prawie łodygi jednocześnie z rozluźnieniem gleby, w drugim przypadku roztwór przygotowuje się przez rozcieńczenie 10-15 g produktu w 10 l wody.

Berberys pozytywnie reaguje na każdy naturalny nawóz

2-3 tygodnie po zbiorach berberys jest nawożony fosforem i potasem. 20–25 g rozcieńcza się w 10 litrach wody. Naturalną alternatywą jest napar z popiołu drzewnego (0,5 litra na 3 litry wrzącej wody).

Jeśli berberys jest uprawiany do owocowania, możesz przeprowadzić kolejne karmienie w ostatniej dekadzie lipca. Odpowiedni jest każdy złożony nawóz do krzewów jagodowych (Agricola, Bon Forte, Kemira Lux, Zdorov). Roztwór przygotowuje się zgodnie z instrukcją.

Każdy uniwersalny nawóz do krzewów jagodowych nadaje się do karmienia owocników berberysu.

Podlewanie

Berberys nie lubi zbyt mokrej gleby, dlatego wystarczy mu nawadniać sam przez 7-8 dni, a następnie w ekstremalnym upale. Norma dla dorosłej rośliny wynosi około 5 litrów. Używana jest podgrzana woda (do 22-25ºС), wlewa się ją bezpośrednio pod korzeń, próbując zapobiec spadaniu liści na liście. Jeśli pogoda jest umiarkowanie ciepła, berberys pospolity całkowicie poradzi sobie z opadami naturalnymi.

Za każdym razem po podlaniu gleba jest delikatnie poluzowana, w razie potrzeby odnawiana jest warstwa ściółki. Pomoże to również zaoszczędzić czas na pieleniu i zatrzyma wilgoć w glebie, co pozwoli zwiększyć odstępy między podlewaniem.

Zimowe przygotowania

Większość odmian nie potrzebuje specjalnego schronienia na zimę, bez większych szkód dla siebie, nawet silnych mrozów syberyjskich. Wyjątek stanowią odmiany berberysu berberyjskiego.

Młode rośliny w wieku poniżej 2-3 lat są przykryte tekturowymi pudełkami o odpowiednich rozmiarach lub połączone pędy i owinięte w konopie, tworząc rodzaj chaty. Możesz dodatkowo zaizolować roślinę, rzucając ją liśćmi, liśćmi, trocinami, wiórami, drobno poszarpanym papierem ściernym, słomą.

Lepiej zabezpieczyć i przykryć krzewy berberysu na zimę, szczególnie jeśli oczekuje się, że będzie ostry i nie zaśnieżony.

Jeśli krzew nie jest zwarty, koło prawie łodygi jest oczyszczane z resztek roślinnych i pokryte miękiszem torfowym, próchnicą. Grubość warstwy ściółki wynosi co najmniej 10-12 cm, u podstawy krzaka - do 18-20 cm, a gdy tylko spadnie wystarczająca ilość śniegu, w miarę możliwości pokrywają je rośliną.

Przycinanie berberysu

Przycinanie sanitarne odbywa się wczesną wiosną, usuwając wszystkie suche, połamane, zamrożone gałęzie. Formatywne - 7-10 dni po kwitnieniu. Wskazane jest, aby nie skracać gałęzi o więcej niż połowę. Pąki kwiatowe i jajniki owocowe powstają tylko na wzrost w poprzednim sezonie.

Nisko rosnące odmiany nie wymagają przycinania; mają zgrabną koronę i wyglądają jak kula lub kopuła.

Możesz nadać krzakowi berberysu prawie dowolny kształt.

Pierwsze przycinanie formowania odbywa się 2 lata po posadzeniu krzewu w ziemi. W berberysie żywopłotu pędy są cięte o około jedną trzecią, w pojedynczych roślinach - pozostawiając 5-6 pąków wzrostu. Jeśli średnica nacięcia jest większa niż 0,5 cm, jest myta 2% roztworem siarczanu miedzi i pokrywana lakierem ogrodowym lub pokrywana farbą olejną w kilku warstwach.

Narzędzie do przycinania berberysu musi być naostrzone i zdezynfekowane.

Raz na 12-15 lat krzew potrzebuje radykalnego odmłodzenia. W przypadku roślin owocujących odstęp wynosi 7-8 lat. Aby to zrobić, przez 2-3 sezony pędy, zaczynając od najstarszego, są odcinane, pozostawiając konopie o wysokości 7-10 cm.

Przycinanie berberysu jest koniecznością

Wideo: zalecenia dotyczące uprawy berberysu

Zwalczanie szkodników i chorób

Berberys „pięta achillesowa” - wszelkiego rodzaju choroby i szkodniki. Po zarażeniu dekoracyjność krzewu gwałtownie spada, jego wzrost zatrzymuje się, owocowanie zatrzymuje się. Dlatego rośliny powinny być regularnie badane pod kątem podejrzanych objawów. Jeśli choroba posunie się za daleko, krzak będzie musiał zostać wyrzucony, eliminując w ten sposób źródło infekcji.

Mączniak prawdziwy

Na liściach pojawia się białawy proszek, podobny do posypanej mąki. Liście zwijają się, suszą, opadają. Jeśli nic nie zostanie zrobione, krzak zostanie pokryty grubą warstwą białej powłoki.

Mączniak prawdziwy wydaje się być nieszkodliwą powłoką, którą można łatwo usunąć, ale w rzeczywistości jest to niebezpieczna choroba

W celu profilaktyki roślinę spryskuje się co 10-12 dni roztworem koloidalnej siarki, sody kalcynowanej lub pianki domowego lub zielonego mydła potasowego. Raz w miesiącu wodę do nawadniania zastępuje jasnoróżowy roztwór nadmanganianu potasu. Po znalezieniu objawów Phytosporin, Vectra i Skor stosuje się 2-3 razy w odstępie 5-8 dni. Stosowanie chemikaliów nie jest dozwolone podczas kwitnienia i co najmniej 20 dni przed zbiorem.

Rdza

Żółto-pomarańczowa „puszysta” powłoka pojawia się jako oddzielne plamy na spodzie arkusza. Stopniowo kondensują, rosną i ciemnieją, zmieniając kolor na zardzewiały. Ich powierzchnia pokryta jest białawymi guzkami, w których skoncentrowane są zarodniki grzyba.

Rdza berberysu rozprzestrzenia się szczególnie szybko po zagęszczeniu

W celu zapobiegania krzaki opryskuje się wczesną wiosną i po zbiorach 1% roztworem płynu Bordeaux lub siarczanu miedzi. Wraz z rozwojem choroby stosuje się Chorus, HOM, Abiga-Peak, Kuprozan (2-3 razy w odstępie 10-12 dni).

Plamienie liści

Nazywane przez różne grzyby. Na liściach pojawiają się białawe, szarawe, różowawe, brązowe lub czarne plamki, w zależności od konkretnego gatunku. Rosną szybko, dotknięte liście wysychają i opadają. Aby uniknąć infekcji, rośliny są opylane raz na 2-3 tygodnie przesianym popiołem drzewnym, pokruszoną kredą, koloidalną siarką. Do leczenia berberysu pospolitego stosuje się te same fungicydy, co do zwalczania rdzy.

Martwica kory mózgowej

Kora czernieje, jakby zwęglona, ​​i pęka. W pęknięciach pojawiają się małe szaro-brązowe guzki zawierające zarodniki grzybów.

Berberys dotknięty martwicą wydaje się być w ogniu

Przy pierwszych oznakach choroby wszystkie pędy, nawet w minimalnym stopniu dotknięte, muszą zostać odcięte, przechwytując 10-12 cm tkanki, która wydaje się zdrowa. Rany dezynfekuje się poprzez spłukanie 2% roztworem siarczanu miedzi lub pocieranie kleikiem liści szczawiu. Następnie są one pokryte lakierem ogrodowym lub pokryte farbą olejną w 2-3 warstwach.

Bakterioza

Liście i gałęzie pokryte są czarnymi wodnistymi plamami. Następnie liście szybko schną, kora opuszcza pędy, tworząc „bąbelki”. Obecnie nie ma lekarstwa na tę chorobę bakteryjną; w profilaktyce roślinę spryskuje się roztworem dowolnego środka grzybobójczego wiosną i jesienią. Na wczesnych etapach radykalne przycinanie może pomóc - usunąć wszystkie części rośliny, na których zauważalne są nawet minimalne uszkodzenia.

Niemożliwe jest wyleczenie berberysu z bakteriozy nowoczesnymi środkami

Mszyce

Mszyce - małe brązowawe owady, przyczepiające się do młodych liści, wierzchołków pędów, kwiatostanów i jajników owocowych. Dotknięte części rośliny odbarwiają się, wysychają i giną.

Mszyce przyklejają się do liści i pędów, ssąc sok

Skutecznie odpycha mszyce wszelkimi naparami o ostrym zapachu. Jako surowce można użyć na przykład strzał cebuli, czosnku, pomidorów, nagietków, piołunu, skórki pomarańczy, musztardy w proszku. Rośliny opryskuje się raz w tygodniu, po wykryciu pierwszych szkodników częstotliwość zabiegów zwiększa się do 3-4 razy dziennie.

Jeśli to nie pomoże, zastosuj ogólne środki owadobójcze - wystarczy Inta-Vir, Mospilan, Błyskawica, Furia, Dowódca. Zwykle wystarcza 2-3 zabiegi w odstępie 6-8 dni.

Pająk

Liście i wierzchołki pędów, kwiatostany są splatane cienkimi, prawie przezroczystymi nitkami, podobnymi do pajęczej sieci. Części rośliny szybko odkształcają się i suszą. Trudno jest dostrzec same szkodniki gołym okiem.

Pajęczyna na roślinie jest widocznym znakiem obecności roztocza pająka

W celu zapobiegania berberys spryskuje się co 10-12 dni naparem z kleiku z cebuli lub czosnku, bulw cyklamenu, 30% alkoholu. Jeśli infekcji nie da się uniknąć, środki ludowe nie pomogą. Konieczne jest stosowanie specjalnych preparatów - akarycydów (Neoron, Apollo, Sunmayt, Vertimek). Zajmie to 3-4 zabiegi w odstępie 5-12 dni. Im cieplejsza ulica, tym częściej spryskuje się krzak.

Gąsienice ćmy

Szkodniki żywią się zieleniną. W ciągu kilku dni są w stanie całkowicie zjeść wokół krzaka, pozostawiając jedynie smugi liści i nagie pędy.

Główne uszkodzenia krzaków berberysu nie są wyrządzane przez dorosłych, ale przez gąsienice ćmy

Aby zapobiec, berberys opryskuje się w środku wiosny roztworem Chlorofos, Karbofos, Nitrafen. W sezonie wegetacyjnym krzaki są odkurzane pyłem tytoniowym. Po znalezieniu szkodnika używa się Decis, Admiral, Confidor, Kinmix.

Właściwe środki zapobiegawcze pomogą zminimalizować ryzyko rozwoju chorób i ataków szkodników:

• zgodność z zalecaną odległością między roślinami podczas sadzenia;
• zapewnienie dobrego napowietrzenia krzaka, aby uniknąć wzrostu wilgotności;
• umiarkowane podlewanie, nie pozwalające na całkowite wyschnięcie korzeni berberysu;
• regularne przycinanie sanitarne;
• czyszczenie koła pnia z palety liści, powalonych jagód, połamanych gałęzi, innych resztek roślinnych;
• terminowe zastosowanie niezbędnego nawożenia (poprawia to odporność rośliny).

Barberry Growing Recenzje

Wszędzie mam berberys pospolity. I tam w słońcu i w półcieniu. Oba są normalnie tolerowane. Uwielbiają fryzurę! A jeśli nie przycinasz ich trochę okresowo, ich kształt nie będzie piękny, a gałęzie będą długie i samotne, a będzie krzak! Ale kłujące, przycięte gałęzie należy natychmiast podnieść i zebrać.

Ax

//forum-flower.ru/showthread.php?t=2019

Stagnacja wody, a zwłaszcza zimnego berberysu, nie wytrzyma. Potrzebujesz dobrego drenażu. Jeśli karmisz berberysem na Campost - spodoba mu się bardzo. Kochają to. Przynajmniej moje. Jeśli chodzi o zastosowanie w żywopłocie, berberys jest dobrze odporny na kurz z drogi. Różne typy i odmiany dają różne przyrosty. Thunberg daje niechętnie, ale koreański w następnym roku po posadzeniu dał aż 5 gałęzi w postaci pędów. Żeby oprócz ochrony przed drogą były także korzyści w postaci żywności, mogę powiedzieć, że istnieje odmiana bez pestek. W ubiegłym roku przypadkowo wpadł mi w oko, a teraz będę go aktywnie hodować. Jagody są wystarczająco duże i nie muszą być obrane. Ale krzak tej odmiany jest dość wysoki. Liczniki do 2,5 będą ...

NikitA

//dacha.wcb.ru/index.php?showtopic=2861

Najłatwiej jest wyhodować berberys z pestek! Wlej kilka ziaren do doniczki, woda, gdy ziemia wysycha ... na pewno wyklują się niektóre ziarna! Moja berberysowa przyjaciółka dorastała przez dwa lata w doniczce i przeszczepiła ją do ogrodu. Teraz jest taki krzak! I dużo jagód.

Xu Xu

//greenforum.com.ua/archive/index.php/t-1882.html

Mam Aureę w pełnym słońcu. Nie lubi tego okropnie. Nie umiera, wzrosty są normalne, ale starsze liście kurczą się i opadają. Widok jest żałosny. Konieczne jest czyszczenie w półcieniu, a nawet przy moim braku nawadniania nie ma tam miejsca.

filipionka

//www.websad.ru/archdis.php?code=336721

Berberys jest nie tylko bardzo dekoracyjną, ale także niezwykle przydatną rośliną, która nie zajmuje dużo miejsca w ogrodzie. Cieszy oko przez cały sezon wegetacyjny i jest niezwykle bezpretensjonalny.Nawet początkujący ogrodnik poradzi sobie z uprawą krzewów.