Incarvillea herb (Incarvillea) jest członkiem rodziny Bignoniev. Według The Plant List, ten rodzaj łączy 17 gatunków. Naukowa nazwa takiej rośliny została wydana na cześć Pierre'a Nicolasa d'Incarville w Chinach, który zebrał duży zbiór roślin, w których są również przedstawiciele tego rodzaju. Na wolności zioło to można spotkać na terenie środkowej i wschodniej Azji oraz w Himalajach. Z reguły uprawiane odmiany tego rodzaju nazywa się gloksynią ogrodową.
Funkcje Incarvilley
Zioło Incarvillea może być jednoroczne, dwuletnie lub wieloletnie. Wysokość krzewu może dochodzić do 200 cm, korzenie są bulwiaste lub drzewne. Wyprostowane łodygi są proste i rozgałęzione. Zebrane w rozetce lub naprzemiennie rozmieszczone płytki liściowe są niesparowane - wycięte palchato z drobno ząbkowaną krawędzią. Pięcioczęściowe kwiaty z cylindryczną koroną i dzwonkowatym kielichem są zbierane w kwiatostanach końcowych lub racemach. Kwiaty są malowane na czerwono, żółto lub różowo.Owoc jest dwuczęściowym pudełkiem wielokątnym, zawierającym uskrzydlone nasiona owłosione.
Incarville sadzenia w otwartym terenie
O której godzinie posadzić
Rosnąć incarvilley na swojej działce jest dość prosta. Rozwijaj taką hodowlę poprzez sadzonki. Obsiewanie odbywa się w marcu. Należy zauważyć, że nasiona tej rośliny mają stosunkowo wysoki wskaźnik kiełkowania. W mieszaninie gleby nasiona muszą być zakopane o 10 mm, następnie są wylane z góry warstwą wstępnie kalcynowanego piasku rzecznego, który ostygł. Uprawy należy podlewać i czyścić w ciepłym miejscu (od 18 do 20 stopni). Pierwsze sadzonki powinny pojawić się po około 7 dniach. Nurkowanie takiej rośliny jest wyjątkowo niepożądane, ponieważ bardzo trudno jest tolerować tę procedurę. Pod tym względem doniczki torfowe polecane są do siewu nasion i sadzonek. Sadzenie sadzonek w otwartej glebie odbywa się w ostatnich dniach kwietnia i są sadzone bezpośrednio w tych doniczkach. Jeśli sadzonki są uprawiane we wspólnym pojemniku, to po tym jak rośliny zaczynają tworzyć pierwszą parę prawdziwych płyt liściowych, należy je rozbić na pojedyncze kubki.
Jeśli masz zamiar rosnąć incarvillele przez wiele lat lub co dwa lata, to w tym przypadku, wysiew nasion może być prowadzony bezpośrednio na otwartej ziemi, a to można zrobić w kwietniu-lipcu. Optymalna temperatura pojawiania się sadzonek wynosi około 15 stopni, w takim przypadku pojawią się one za około 15 dni. Należy jednak pamiętać, że roślina uprawiana w ten sposób zacznie kwitnąć dopiero w przyszłym roku.
Zasady lądowania
Do uprawy takiego kwiatu zaleca się wybór działki położonej na wzgórzu (zboczach lub pagórkach), ponieważ bardzo negatywnie reaguje na zastałe płyny w systemie korzeniowym. Jeśli sadzenie odbywa się w glebie zbyt gęstej, eksperci zalecają, aby przy tworzeniu klombu zrobić dobrą warstwę drenażową, do tego można użyć grubego piasku, połamanych cegieł lub pokruszonego kamienia. Dla incarville można wybrać dobrze oświetlone i otwarte miejsce, ale należy zauważyć, że krzewy muszą być zacienione po południu. Odpowiednia gleba powinna być koniecznie pożywna i lekka, na przykład glina piaszczysta. Zaleca się wrzucenie garści popiołów i długotrwałych nawozów do sadzeniaków w trakcie sadzenia.Sadzonki są bardzo ostrożnie wyciągane z miseczek, ponieważ system korzeniowy jest bardzo delikatny i można go łatwo zranić. Sadząc sadzonkę w otwartym terenie, należy pamiętać, że kołnierz korzeniowy powinien być lekko zakopany w glebie. Wokół zasadzonej gleby roślinnej należy dobrze zagęścić, po czym obficie podlewać.
Pielęgnacja ogrodu Incarville
Jak podlewać i karmić
Opieka nad incarville jest bardzo prosta. Należy systematycznie podlewać, odchwaszczać i poluzowywać powierzchnię gleby wokół krzaków. Konieczne jest umiarkowane podlewanie kwiatów, zgodnie z następującą zasadą: nie dopuszczaj przesuszenia gleby, a także zastoinowych płynów w systemie korzeniowym. Kiedy będzie padał deszcz lub rośliny będą podlewane, powierzchnia gleby w pobliżu buszu powinna zostać ostrożnie poluzowana, jednocześnie wyciągając wszystkie chwasty.
Po raz pierwszy trzeba karmić krzewów złożonym nawozem mineralnym po kwiat zaczyna aktywny wzrost zieleni. Drugie karmienie należy przeprowadzić podczas tworzenia pąków. Ponadto taką hodowlę można karmić roztworem ptasich odchodów lub dziewanny. Począwszy od 20 lipca, przestań karmić.Jednoroczne karmienie w tym czasie jest po prostu niepotrzebne, ale szkodzą bylinom, ponieważ zmniejszają ich odporność na mróz.
Jak się rozmnażać i przeszczepiać
Incarvilleu można rozmnażać za pomocą generatywnego (nasiennego) i wegetatywnego sposobu: sadzonek liści i podział bulw. Jak wyhodować taki kwiat z nasion, opisany powyżej.
Procedura hodowli przez podzielenie bulw jest możliwa w marcu lub wrześniu. Po usunięciu krzewu z ziemi jest on dzielony na kilka części i należy wziąć pod uwagę, że na każdej delence musi znajdować się punkt odnowienia i nie mniej niż jedna bulwa. Połóż plastry i posyp je pokruszonym węglem. Następnie przeprowadza się sadzenie części tulei w uprzednio wykonanych sadzonkach, natomiast punkt wzrostu należy zakopać w ziemi o 40-50 mm.
Rozmnażanie sadzonek przeprowadzanych latem, a raczej w czerwcu i lipcu. Aby to zrobić, musisz wyciąć dojrzałą blachę z częścią trzpienia o wymiarach od 30 do 50 mm. Cięcie należy traktować roztworem środka stymulującego wzrost korzenia, na przykład Kornevin. Następnie łodygę liściową sadzi się w mieszaninie gleby składającej się z torfu i piasku, po czym skrzynię przeniesiono do szklarni.Najpierw na łodydze wyrosną korzenie, a następnie rozetka liściowa, aw następnym sezonie pojawi się kwitnący młody krzak.
Zimowanie
Incarville długoterminowe przygotowanie do zimy, konieczne jest pokrycie, zwłaszcza w tych regionach, w których zimy mają mało śniegu. Działka jest wypełniona warstwą kompostu, trocin lub torfu, zamiast tego można ją obsypać gałązkami ze świerku. Należy zauważyć, że grubość takiej warstwy nie powinna być mniejsza niż 60 mm. Na wiosnę schronienie musi zostać usunięte, inaczej bulwy mogą zgasnąć. Przygotowując się do zimy młode krzewy można przykryć plastikową butelką z odciętą szyjką lub szklanym słojem. Jeśli incarvillea jest uprawiana w regionach o mroźnych zimach, to jesienią zaleca się usunięcie bulw z gleby, zanurzenie ich na pewien czas w roztworze Maxima, wysuszyć i wyjąć do przechowywania przed nadejściem wiosny.
Choroby i szkodniki
Incarvillea najczęściej jest dotknięta zgnilizną korzeni. W przypadku stagnacji cieczy w glebie może to spowodować rozwój procesów gnilnych. Bulwy są bardzo źle dotknięte, a często nie można wyleczyć krzaków.Kiedy pojawiają się pierwsze objawy więdnięcia, wszystkie krzewy należy spryskać roztworem środka grzybobójczego, na przykład: Fundazola, Skora, Topaz itp. Ponadto należy zmniejszyć liczbę podlewań i ich liczebność, jeśli tego nie zrobi, krzewy mogą ponownie zachorować.
Na takich kwiatach przeważnie wełnowce i przędziorków żyją. Takie szkodniki ssą. Wysysają sok z komórki z buszu. Aby zrozumieć, że "nieproszeni goście" osiedlili się na roślinie przez zdeformowane i kulejące talerze, pędy i kwiaty. Aby pozbyć się szkodliwych owadów, incarville należy leczyć akarycydem, na przykład: Aktar, Actellic, itp.
Rodzaje i odmiany incarville ze zdjęciami i nazwami
Ogrodnicy uprawiają kilka różnych gatunków i odmian incarvillea.
Incarvillea Myra (Incarvillea mairei = Incarvillea grandiflora = Tecoma mairei)
Ojczyzną tego typu są północno-zachodnie Chiny. Dyski liściaste z długimi liśćmi mają liry lekko pinowane i zaokrąglone płaty. Długość liści osiąga 0,3 m. Kwiaty są pomalowane na ciemny czerwono-fioletowy kolor, na powierzchni żółtego gardła są plamki bieli.Ten kwiat ma stosunkowo wysoką odporność na mróz. Kwitnienie tego zwartego i pięknego widoku rozpoczyna się w pierwszych tygodniach letnich.
Incarvillea gęsty (Incarvillea compacta)
Ta zielna bylina występuje w dzikich warunkach w północno-zachodnich Chinach, Tybecie i Azji Środkowej. Wysokość gładkich pni około 0,3 metra na ich powierzchni jest nieznacznym pokwitaniem. Podstawne, pierzaste blaszki liściowe mają całe płaty o owalnym kształcie. Kwiaty wierzchołkowe, osiągające średnicę 60 mm, mają kolor magenta, a ich gardło jest żółte. Czas kwitnienia od 20 do 30 dni. Nie trzeba przykrywać krzaków na zimę. Taki gatunek ma odmianę wielkokwiatową, wysokość takiego krzewu wynosi około 0,8 m, podstawowe płytki liściowe mają kształt ściśle oddzielony. W średnicy kwiatów osiągają 70 mm, są pomalowane w różowo-fioletowy kolor. Ta odmiana ma odmiany z białymi, różowymi i łososiowo-różowymi kwiatami. Uprawiane od 1881 roku
Olga Incarvillea (Incarvillea olgae)
Taki widok z Pamir-Alai. Ta roślina wieloletnia osiąga około półtora metra.Nagie pnie na szczycie gałęzi, czasem zdrewniałe u podstawy. Przeciwległe blaszki liściowe mają kształt przypominający zarys. Liście rosnące w górnej części łodygi mają stałą postać. Luźna forma kwiatostanu wierzchołkowego ma długość około 0,25 m, składa się z różowo-czerwonych kwiatów, osiągających średnicę 20 mm. Roślina kwitnie w pierwszych tygodniach lipca, a czas kwitnienia wynosi około siedmiu tygodni. Gatunek ten nie wyróżnia się wysoką odpornością na mróz, dlatego też, gdy uprawia się go na średnich szerokościach geograficznych, krzewy muszą być pokryte. Uprawiane od 1880 roku
Incarvillea Chinese (Incarvillea sinensis)
Od wieków ten typ uprawiany jest w krajach azjatyckich. Różne odmiany tego gatunku od Tybetu do Mandżurii uprawiane są w kulturze. Istnieje wiele odmian, które są reprezentowane przez jednoroczne i bylin. Wysokość buszu wynosi około 0,3 metra. Blaszki liściowe mają pierzasty kształt. Kwiaty mają żółto-kremowe zabarwienie, kwitną 10 tygodni po zasiewie. Ponieważ na krzaku stale rosną młode łodygi, kwitnienie jest stosunkowo długie.Dość popularny podgatunek Przhevalsky obejmuje słynną odmianę Sharon, której duże kwiaty są w kolorze kremowo-żółtym. Również powszechnie uprawiana odmiana tego gatunku, określana jako White Swan, zaczyna kwitnąć 2,5 miesiąca po wysianiu, podczas gdy kwiaty kremowe bardzo szybko zastępują się nawzajem.
Incarvillea Delaway (Incarvillea delavayi)
Ojczyzną tego gatunku są południowo-zachodnie Chiny. Wysokość takiej zielnej rośliny wieloletniej wynosi około 1,2 m. Gniazdo składa się z niewielkiej liczby bazowych płyt liściastych w formie oddzielonych od siebie szpilek, osiągają one długość 0,3 metra. W średnicy liliowo-różowe kwiaty osiągają około 60 mm, ich gardło jest żółte. Luźne pąki torbieli osiągają 0,3 m długości i zawierają 3 lub 4 kwiaty. Krzew kwitnie od połowy do końca lipca, a czas kwitnienia od 4 do 5 tygodni. Ten gatunek ma niską mrozoodporność, dlatego powinien być pokryty na zimę. Uprawiana jest od 1889 roku. Gatunek ten ma odmianę ogrodową nazywaną purpurową: liście są ciemniejsze, a kwiaty ciemnofioletowe.Istnieje również rodzaj Snowtop: wianki na kwiaty są pomalowane na biało.
Incarvillea w projektowaniu krajobrazu
Incarvillea to bardzo widowiskowa i wszechstronna roślina ogrodowa, dzięki której istnieje wiele możliwości dekoracji, zwłaszcza jeśli zasieje się kilka gatunków i odmian tej rośliny na raz. Mogą dekorować skaliste ogrody, ogródki skalne, wiejskie ogrody kwiatowe, skaliste wzgórza, grzbiety i mikstury, w których głównym celem jest różowy. Ta roślina wygląda świetnie w donicach w pobliżu domu lub można jej użyć do stworzenia pięknej granicy wzdłuż ścieżek ogrodowych. Ten kwiat może być uprawiany wszędzie, ponieważ wszędzie będzie wyglądał imponująco.
