Caladium to urocza roślina o ozdobnych liściach. Należy do rodziny Aroid i jest rozpowszechniany w tropikalnych i subtropikalnych lasach deszczowych Ameryki Łacińskiej. Ze względu na niezwykłe piękno liści caladium nazywa się „skrzydłami anioła”, „uszami słonia” i „sercem Jezusa”. Niestety okres czuwania i aktywnego wzrostu trwa tylko kilka miesięcy w roku. Jeśli zapewnisz Caladium wygodną zawartość, tworzy rozległy krzak z liśćmi o niesamowitym pięknie.
Cechy botaniczne
Caladium to wieloletnia roślina zielna z bulwiastym systemem korzeniowym. Średnica szorstkiej spłaszczonej bulwy wynosi 7-10 cm, aw górnej części widać kilka punktów wzrostu. Z dna bulwy rozwija się włóknisty system korzeniowy.
Cykl życia caladium dzieli się na okresy odpoczynku i aktywnego wzrostu. Od końca sierpnia wszystkie trawiaste pędy zaczynają wysychać. Do marca zachowały się tylko bulwy. Wczesną wiosną młode pędy wyłaniają się z ziemi.
Liście Caladium na długich mięsistych łodygach wyrastają bezpośrednio z bulwy. W środowisku naturalnym wysokość krzewu może sięgać 5 m. Rośliny rosnące w pomieszczeniach mają wysokość 40–90 cm. Blacha w kształcie strzałki lub serca ma kontrastowy kolor. Długość liścia wynosi około 30 cm, a szerokość 15 cm, ponieważ liście stanowią główną dekorację, istnieje wiele rodzajów i odmian roślin o szerokiej gamie kolorów. Liście to malina, srebro, róż.
Późną wiosną, po pojawieniu się pierwszych 4 liści, zaczyna się rozwijać kwiatostan - wydłużone ucho o jasnożółtym odcieniu. Jest otoczony biało-zieloną zasłoną. Kwitnieniu prawie nie towarzyszy aromat i trwa tylko kilka dni. Po zapyleniu dojrzewają gęste kuliste jagody. W warunkach domowych kwitnienie i owocowanie występuje niezwykle rzadko.
Rodzaje Caladium
Rodzaj Caladium obejmuje 15 głównych gatunków. Rozważmy niektóre z nich.
Caladium Humboldt. To ten gatunek i odmiany wyprowadzone na jego podstawie najczęściej występują w kulturze. Roślina bez łodygi składa się z rozety liści w kształcie strzały o długości do 10 cm i szerokości około 5 cm Na ciemnozielonej płytce z liśćmi pośrodku znajdują się duże srebrne plamki. Kwiatostan kwitnie w kwietniu, ale nie przyciąga wiele uwagi.
Caladium ze Schomburga. Rośliny preferują wilgotne lasy brazylijskie. Owalne liście rosną do długości 15 cm i szerokości 12 cm Z przodu jest pomalowane na srebrno-czerwone odcienie z zielonymi żyłkami. Odmiany dekoracyjne:
- Venosum - na owalnym zielonym liściu granica i żyła centralna są podświetlone na czerwono, żyły boczne są podsumowane żółtawymi plamami;
- Erythraeum - na ciemnoczerwonym arkuszu blachy srebrne wzory znajdują się wzdłuż żył.
Caladium Bicolor powszechne na Antylach. Wyróżnia się strzałkami o długości do 30 cm, w których dominują kolory czerwony, malinowy, jasnozielony. Ucho pojawia się pod koniec lutego.
W kulturze dominują nie gatunki caladium, ale odmiany hybrydowe. Spośród nich najbardziej atrakcyjne są:
- Rosalie - na czerwonych liściach widać jasnozieloną obwódkę;
- Różowa piękność - środek liścia jest pomalowany na różowo, wzdłuż krawędzi znajduje się zielona ramka, a żyły są podsumowane jasnym różowym paskiem;
- Florida Cardinal - błyszczące liście malin otoczone szerokim jasnozielonym paskiem;
- Białe Boże Narodzenie - na srebrnej powierzchni liścia są ciemnozielone paski wzdłuż żył i małe ciemnozielone plamy.
Rośnie
Rozmnażanie kaladu jest wytwarzane metodami wegetatywnymi i nasiennymi. Nasiona szybko tracą zdolność kiełkowania i prawie niemożliwe jest uzyskanie ich w domu. Sadzonki nie dziedziczą cech odmianowych rośliny matecznej. Rośliny uprawiane są w pojemniku z glebą na aroidy. Kiełkować je w temperaturze + 25 ... + 30 ° C pod folią lub szkłem, w warunkach wysokiej wilgotności. Pędy pojawiają się w ciągu trzech tygodni. Są one regularnie spryskiwane ciepłą, oczyszczoną wodą. Do jesieni sadzonki tworzą małe guzki, które są zdolne do niezależnego zimowania.
Rozmnażanie wegetatywne odbywa się metodą podziału lub ukorzeniania bulw potomnych. Pod koniec lutego duża bulwa z kilkoma pąkami jest pokrojona na kawałki. Każda dywidenda powinna mieć co najmniej dwie nerki. Miejsca plastry zanurzone w kruszonym węglu drzewnym i suszone w ciągu dnia. Później bulwę sadzi się w specjalnie przygotowanej glebie.
Jeśli w sezonie dziecko powstaje w pobliżu bulw macierzystych, wiosną można je sadzić w osobnej doniczce i hodować jako niezależną roślinę.
Można rozmnażać caladium z ogonkami. W tym celu pod koniec maja odcina się liść z łodygą. Zrootuj go w ciepłej wodzie. Kiedy maleńka bulwa powstaje na końcu ogonki, przesadza się ją do torfowej gleby. Jesienią wielkość bulwy osiąga 5-7 mm, a roślina przechodzi w stan uśpienia.
Opieka domowa
W domu dbanie o caladium nie jest bardzo trudne. Niestety, kwiat cieszy się pięknymi liśćmi tylko przez kilka miesięcy, ale nawet po tym trzeba go również zadbać w okresie spoczynku.
Wczesną wiosną bulwy są przesadzane. Garnek powinien pasować do wielkości guzków. Najmniejsze można sadzić kilka w jednej doniczce, ale musisz zostawić im miejsce na wzrost. Różowa kropka na bulwach powinna znajdować się na górze. Aby uzyskać duży krzew rozrzucający, guzki sadzi się na głębokości 5-10 cm.
Najlepiej jest stosować specjalne mieszanki glebowe na caladium. Wyróżniają się lekką strukturą i wysoką przepuszczalnością wody. Kwasowość gleby powinna być neutralna. Kompozycja zwykle zawiera próchnicę i ziemię liściastą, torf, piasek rzeczny i trochę węgla drzewnego.
Oświetlenie Caladium wymaga intensywnego, ale rozproszonego. Im bardziej kolorowe liście, tym więcej światła jest potrzebne. Bezpośrednie światło słoneczne szybko powoduje oparzenia. W rezultacie pojawiają się brzydkie brązowe plamy. Najlepiej jest umieszczać garnki z caladium na wschodnich lub zachodnich oknach.
Optymalna temperatura powietrza wynosi + 22 ... + 27 ° C. Chłodzenie poniżej + 20 ° C jest niepożądane w dowolnym momencie, nawet podczas odpoczynku.
Caladium może dostosować się do normalnej wilgotności w pomieszczeniu. Z wdzięcznością reaguje na opryskiwanie. Brak wilgoci prowadzi do wysychania liści i zmniejszenia tempa wzrostu. W razie potrzeby palety z mokrą ekspandowaną gliną są umieszczane w pobliżu krzaków.
Caladium uwielbia regularne podlewanie, ale w małych porcjach, aby woda nie stagnowała w ziemi. Górna warstwa ziemi między podlewaniem powinna wyschnąć. Od sierpnia, kiedy liście zaczynają umierać, podlewanie jest zmniejszone i stopniowo całkowicie się zatrzymuje. W okresie odpoczynku dozwolone jest nawadnianie gleby kilkoma łyżkami wody. Wiosną, wraz z pojawieniem się kiełków, podlewanie jest zwiększone, ale bardzo ostrożnie.
Nawóz Caladium rozpoczyna się w czerwcu, kiedy już pojawi się większość liści. Cotygodniowy roztwór nawożenia mineralnego o wysokiej zawartości fosforu, azotu i potasu wlewa się do ziemi. Nawozy ustają od sierpnia.
Choroby i szkodniki
Podczas spoczynku bulwy kaladu są podatne na gnicie. W przypadku znalezienia dotkniętych obszarów są one cięte na zdrową tkankę i traktowane proszkowymi środkami grzybobójczymi. Opatrunek należy przeprowadzać co roku podczas przeszczepu. Liście mogą cierpieć z powodu zarazy. Jest również leczony środkiem grzybobójczym.
Na kalad mogą mieć wpływ mszyce, wełnowce i roztocza. Jeśli zostaną znalezione szkodniki, warto dokładnie spłukać liście pod ciepłym prysznicem, a następnie potraktować je środkiem owadobójczym.
