Rasy pszczół istniejące dziś na świecie pojawiły się w wyniku naturalnej i sztucznej selekcji, zapoczątkowanej przez ludzi w trakcie rozwoju pszczelarstwa i pszczelarstwa.
W rezultacie owady żyjące w różnych częściach świata różnią się nie tylko wieloma oznakami zewnętrznymi, mają własne usposobienie, odporność na choroby i pasożyty, a także produktywność matek i, oczywiście, zdolność do mielenia.
Wybierając rodzaj pszczół na pasiekę, pszczelarz powinien zacząć od kombinacji wszystkich tych cech i warunków zatrzymania w określonych warunkach klimatycznych. Na przykład południowe gatunki pszczół okazują się doskonałymi zbieraczami miodu, ale nie będą w stanie przetrwać długich zim północnych regionów, dlatego ich pozytywne cechy raczej nie zostaną docenione.
W Rosji, położonej jednocześnie w kilku strefach klimatycznych, zyskało uznanie kilka ras pszczół miodnych należących do gatunku Apis mellifera.
Rasa pszczół: 1-szara góra rasy kaukaskiej; 2 żółte kaukaskie; 3 włoski; 4-karpacki
Jednak przy tak różnorodnych wyborów istnieją pewne niuanse. Na łące, gdzie jednocześnie kwitnie kilka tuzinów roślin, pszczoła Centrolistna pozostanie daleko w tyle w kolekcji miodu dla kaukaskich krewnych.
Jeśli jednak na przykład w pobliżu pasieki znajduje się pole gryki lub zasadza się kolejną kulturę miodu, to centralna rasa pszczół nie będzie konkurować ze względu na wrodzone zobowiązanie do otrzymania łapówki od jednej rośliny aż do momentu, gdy kwitną jej kwiaty. Kaukaskie pszczoły miodne są mniej wybredne i ciężko pracują, gdziekolwiek jest najmniejszy ślad nektaru.
Opisy i zdjęcia ras pszczół pomogą stworzyć wyobrażenie o tych lub innych owadach, ich możliwościach i cechach.
Ciemna europejska lub środkowo-rosyjska rasa pszczół (Apis mellifera mellifera)
Aborygenów w Europie Północnej i Środkowej gatunków pszczół wyróżnia ciemnoszary, bez cienia koloru żółtego. Jest to fakt, jak również rozpowszechnienie na terytorium centralnych regionów Rosji i określił nazwę rasy pszczół.
Są to raczej duże owady, które cieszą pszczelarzy odpornością na choroby i doskonałą zdolnością do przetrwania mroźnych długich zim, będąc w zimowej wodzie przez okres do siedmiu miesięcy w roku. Macica tej rasy dziennie może zawierać do trzech tysięcy jaj, co zapewnia szybką zmianę pokoleń i wzrost rodzin. W tym samym czasie europejskie pszczoły miodne nie są podatne na tworzenie się rojów i są dość spokojne.Są jednak wyraźnie zdenerwowani, jeśli pszczelarz wykazuje zaniedbanie lub pozwala na zbyt ostrą, ostrą ingerencję w sprawy ula.
Specjalne zaangażowanie owadów w zbiory tylko z jednej rośliny miodnej z jednej strony pozwala na wytwarzanie pysznego monokulturowego miodu, na przykład z akacji, gryki, lipy i innych roślin, ale z drugiej strony prowadzi do opóźnienia w przejściu pszczół z już prawie wyblakłych roślin do nowych, lepszych rośliny miodu.
Miód jest przechowywany w połowie rosyjskiej rasy pszczół z górnej części kadłuba lub sklepów, a dopiero wtedy rezerwy pojawiają się w obszarze czerwiu.
Szary kaukaski górski bee (Apis mellifera caucasica)
Szara górska pszczoła kaukaska różni się od rosyjskiej rasy pszczołami przez zdolność szybkiego przechodzenia z jednej rośliny miodnej do drugiej, z jej dużymi rozmiarami, ale niższą zimotrwalością. Ta populacja żyje głównie w południowych regionach kraju, szczególnie popularna w pasiekach północnego Kaukazu i podgórskich terenów.
Macica szarej pszczoły górskiej jest w stanie złożyć do tysiąca jaj. A w dniach najbardziej intensywnego zbierania miodu na łapówkę, nawet pszczoły wylatują z ula, innym razem są bardziej zajęte opieką następnego pokolenia.Szare kaukaskie pszczoły są czempionami wśród nosicieli miodu przez długość języka, osiągając 7,2 mm.
Ta rasa pszczół charakteryzuje się wczesnym odejściem z ula i późnym wieczornym powrotem. Owady nie boją się mgły i mżącego deszczu, nawet w tym, nie najodpowiedniejszym do pogody pszczół, nadal zbierają i nie mają nic przeciwko zyskom kosztem gapiów.
Priokskaya gatunek ruskiej rasy środkowo-rosyjskiej
Na podstawie kaukaskich szarych owadów i rasy środkowo-rosyjskiej wyhodowano odmianę pośrednią, zwaną Prioksky. Te pszczoły miodne mają krótszą niż trąba rasy kaukaskiej, są lepiej przystosowane do mroźnych rosyjskich zim, bardziej odporne na choroby i nieco bardziej agresywne. Według zewnętrznych znaków ten gatunek pszczół przypomina swoich górskich przodków. U owadów dominujący szary kolor, żółte oznaczenia występują tylko sporadycznie w górnych częściach brzucha.
Pszczoła Krainsky (Apis mellifera carnica)
Pszczoły z Krajnej i Karyntii zyskały europejską sławę ponad sto lat temu. Cechą charakterystyczną tych owadów był nie tylko uderzający spokój, ale także umiejętność szybkiego i skutecznego zbierania miodu w warunkach przejściowego alpejskiego źródła, gdy łapówki nie są zadowalające.Jednocześnie, zgodnie ze zdjęciami i opisami, ta rasa pszczół charakteryzuje się dobrą zimotrwalością i wytrzymałością w gorące letnie dni. Utrzymanie zimą małych rodzin pszczoły Krajina jest bardzo ekonomiczne.
Dzisiaj, Krainsky rasa pszczół lub karnik, jeden z najpopularniejszych gatunków w Europie. Ciało owada wyróżnia się szaro-srebrnym kolorem. Pszczoły wylatują wcześnie z ula, co pozwala brać łapówki od pierwszych wiosennych roślin miodowych. Według statystyk, tylko jedna trzecia rodzin może się roić, a jeśli rozpoczną odpowiednią pracę na czas, łatwo będzie im wrócić do pracy. W rolnictwie rasa pszczół jest ceniona jako zapylacz dla koniczyny czerwonej. Trąbka osiąga długość 6,8 mm.
Pszczoła królowa składa od 1,5 do 2 tysięcy jaj dziennie.
Oznacza to, że karnik, jako rasa pszczół, łączy w sobie najlepsze cechy szarej rasy kaukaskiej i karpackiej. Na pierwszym miejscu w zbiorowej kolekcji miodu pszczoły wypełniają plastry miodu czerwiami, a następnie przenoszą się do ram sklepowych.
Pszczółka karpacka (Apis mellifera carpatica)
Inna rasa europejskich pszczół miodnych w miejscu ich pochodzenia i siedliska nazywana jest karpackim. Dominujący kolor w kolorze karpackiej pszczoły jest szary.Owad ma długą, do 7 mm trąbę, dobrą zimotrwalosc, spokój natury i niską zawartość cukru w miodzie. Macica tego gatunku pszczół wynosi do 1800 jaj dziennie.
Cechy tej rasy to wczesna gotowość pracujących pszczół do zbierania miodu. Jednakże, z wieloma pozytywnymi cechami, pszczoły karpackie mają również wiele wad. Do tego można przypisać skłonność do przekupstwa kogoś innego, jeśli w okręgu brakuje niedojrzałych roślin kwitnących miodem, a także brak oporu ze strony mola woskowego penetrującego ul.
Włoska rasa pszczół miodnych (Apis mellifera liqustica)
W porównaniu do innych krewnych, rasa pszczół z południa Europy ma bardziej złoty kolor, najwyższą płodność samic do 3500 jaj dziennie, doskonałą odporność na choroby i niskie prawdopodobieństwo roju.
Południowe pochodzenie tej rasy pszczół określało niezbyt wysoką mrozoodporność owadów. Ale pszczoły włoskiej odmiany szybko przenoszą się z fabryki miodu do fabryki miodu, szukając najbardziej dochodowych łapówek, a także wyjątkowo czystych.
Ogromna liczba jaj złożonych przez macicę z góry określiła jedną cechę, którą należy wziąć pod uwagę podczas pracy z owadami.Potomstwo tej rasy ma ogromne znaczenie, a przy niewielkiej ilości zbierania miodu pszczoły mogą dawać łapówki młodszemu pokoleniu.
Azjaci, pszczoły miodne
Europejskie owady należące do gatunku Apis mellifera nie są szeroko rozpowszechnione w Azji. Tutaj, w ciągu wielu tysiącleci, rozwinęła się populacja pszczół i tradycja pszczelarstwa i pszczelarstwa.
Obecnie istnieje aż dziewięć gatunków pszczół pochodzących z azjatyckiej części świata. Wśród nich najbardziej znane i interesujące to: Apis dorsata, Apis cerana, Apis florea.
Wybitnym przedstawicielem rodziny pszczół jest himalajska pszczoła górska Apis dorsata laboriosa z ciemnym brzuchem, ozdobiona cienkimi białymi paskami. Ta rasa żyje na stromych klifach, gdzie buduje ogromne grzebienie według europejskich standardów o długości do 160 i szerokości około 80 cm.
Praca pszczelarza w takich warunkach staje się podobna do pracy ekstremalnego wspinacza, który ryzykuje nie tylko upadkiem z dużej wysokości, ale także jest atakowany przez masę niezbyt przyjaznych pszczół himalajskich.
Krasnoludzka pszczoła azjatycka lub karzeł Apis florea konstruuje plastry miodu na drzewach lub krzewach. Skromne rozmiary owadów, opisane po raz pierwszy w XVIII wieku, sugerują, że te pszczoły są jednymi z najmniejszych nie tylko w Azji, ale na całej planecie.W ciągu roku rodzina pszczół miodnych może zebrać nie więcej niż kilogram miodu, ale jednocześnie mocno chroni swoje gniazda i jest ceniona w rolnictwie jako owady zapylające.
Chińska pszczoła woskowa lub Apis cerana można uznać za równego rywala z europejską pszczołą pszczelą. Ten gatunek pszczół indyjskich lub himalajskich jest szeroko rozpowszechniony w większości regionów Azji. Są te owady na rosyjskim Dalekim Wschodzie. Na przykład na terenie Primorsky, ta rasa pszczół miodnych zawarta w Czerwonej Księdze może czasami być widziana w strefie leśnej.
