Ancient Scamp lub Selaginella

Są one często nazywane najstarszymi i jednym z najbardziej "dziwnych" roślin doniczkowych. Selaginy są hodowane w kulturze doniczkowej i jako luksusowe miniaturowe ampułki. Te pradawne piękności podbijają uroczo szlachetną paletę i fakturę koronkowych, oryginalnie pokrojonych liści w dywaniki i poduszki, o gęstości, która trudno jest sobie pozwolić na inne pokrycia terenu w pokoju. Piękno zieleni tej rośliny świadczyło o tym, że ma reputację najbardziej efektownej rośliny dywanowej, która może rosnąć w doniczkach.

Selaginella. © floradania

Roślina o nienagannej reputacji

Roślina doniczkowa selaginella (selaginella) z rodziny o tej samej nazwie, która znana jest wielu pod wspólną nazwą dunków, a wśród amatorów kwiatów, popularna jako "paproć dywanowa", jest jedynym zachowanym przedstawicielem kredensów, najstarszej grupy roślin z epoki prehistorycznej. Selaginele są słusznie nazywani roślinami "kopalnymi", ich historia sięga setek milionów lat. Ale mimo starożytności, w kulturze pokojowej, słusznie zaliczają się do grupy egzotyków, a nawet kochających wilgoć egzotyków.

Selaginella to byliny zielne z pędami pełzającymi lub rosnącymi, znacznie w postaci wzrostu, który jest zaskakujący. Dorosła selaginella nie przekroczy 10 cm wysokości, chociaż w przeciwieństwie do form wewnętrznych, naturalne mogą rosnąć nawet do kilku metrów. Zrastanie się korzeni odsuwa się od pędów. Niezwykłe małe liście i gęstość wzrostu na pierwszy rzut oka pozwalają rozpoznać przynależność rośliny do najstarszych kultur okresu prehistorycznego.

Selaginele są tropikalnymi i subtropikalnymi egzotykami, zdolnymi do tworzenia przypominających dywan, uderzająco gęstych i spektakularnych zarośli, z niezwykłymi i nieco podobnymi do zielonych koralowcami. Liście pióropuszy są bardzo małe, płaskie, nie przekraczają 0,5 cm średnicy, ale dzięki dwu- lub czterorzędowemu układowi i deseniom z płytek tworzą oszałamiająco piękne liście, które naprawdę kojarzą się z koraliami, lub z liśćmi iglastymi lub paprociowymi . Ażurowy wzór zamienia dywaniki w luksusową zieloną koronkę, którą można podziwiać bez końca. W zależności od rodzaju i odmiany, delikatne w dotyku liście selaginell mogą być najjaśniejsze, ciemne lub jasne,zielony lub prawie niebieski, błyszczący lub matowy, o jednolitym kolorze, subtelnych, kolorowych wzorach lub akwarelowych przejściach od jasnego do ciemnego.

Selaginella.

Rodzaje selaginenu

Selaginella może pochwalić się wielką różnorodnością odmian. Ale z ponad 300 gatunków naturalnych, tylko około 25 gatunków uprawianych jest w hodowlach pokojowych i szklarniowych. Prawie dwadzieścia z nich to rzadkie rośliny, podczas gdy tylko 6 rodzajów selaginell zyskało znaczną dystrybucję w kolekcjach prywatnych i wśród zwykłych hodowców kwiatów:

• Najbardziej popularny z wszystkich gatunków selaginell pokój słusznie nazywa kuny selaginella (Selaginella martensii). Spektakularna roślina okrywowa o maksymalnej wysokości 30 cm podbija z pięknem koronkowej, gęstej zieleni, drobnymi liśćmi, które tworzą niezwykle piękne rysunki na pędach. Ta selaginella wyróżnia się prostymi gałązkami, które leżą tylko w czasie, uwalniając korzenie powietrzne. Pędy są jak liście paproci lub koralowców, liście są małe i jasnozielone. Istnieje osobna biaława-srebrna forma watsoniana (chociaż tylko wierzchołki pędów są pomalowane na biało).
• Selaginela Kraussa (Selaginella kraussiana) wytwarza znacznie dłuższe pędy, do 25-30 cm, elastyczne, uwalniając odrosty korzeni i tworząc niezwykłe dywany.
• Selaginella zahaczona (Selaginella uncinata) szczyci się luksusowym niebieskawo-niebieskim kolorem koronkowej zieleni, która wydaje się naprawdę cenna ze względu na bardzo gęsty układ "puszystych" pędów w dernince i miniaturowych igłach.
• Selaginela Vildenova (Selaginella willdenowii) w przeciwieństwie do innych gatunków, rozwija się w formie przypominającej krzew, jego pędy są gęsto rozgałęzione, płaskie, gładkie, usiane cienkimi liśćmi. Charakter rozgałęzień i liści przypominają gałązki roślin iglastych w miniaturze. Gatunek ten najczęściej uprawia się w ampelach. Jasnozielony kolor samych pędów jest fantazyjnie połączony z niebieskim odcieniem liści.
• Selaginella Bezpuzhkov (Selaginella apoda) - najniższy, tworząc gęsty dywan typu selaginell, w którym gleba nie jest skrócona pędy i liście. Jest to roślina podobna do mchu z gęstą derninką, która nadaje się do ampel.
• Najbardziej dziwne i niezwykłe ze wszystkich roślin okrywowych - łuszczyca selaginella (Selaginella lepidophylla). Taka selaginella jest zwykle sprzedawana jako sucha peletka, która dosłownie ożywa i rozwija się w wodzie.Z pozoru wysuszona, przebarwiona, całkowicie bez życia roślina po zanurzeniu w wodzie w magiczny sposób przekształca się i staje się świeża, zielona i niesamowicie piękna. Przy niskiej wilgotności powietrza to piękno bardzo szybko zmienia się w suchą kulę: strzela do 10 cm zakrętu, a roślina wydaje się zamykać i zwinąć, tworząc kulę. Ze względu na ich zdolność do przekształcania się po całkowitym wysuszeniu, selaginella przypominająca kamień na skalę została nazwana "Różą Jerycha" lub "Rośliną Zmartwychwstania".
• Selaginela Swiss (Selaginella helvetica) tworzy luźne darń z serpentynowych, cienkich gałązek gęsto pokrytych kręconymi liśćmi. Liście ułożone są w ścisłej kolejności, dzięki czemu wzór kurtyny wydaje się uderzająco graficzny. Ta selaginella wyróżnia się jaśniejszym kolorem i prostopadłymi liśćmi odległymi od pędów.

Selaginella pozostają praktycznie niezmienione w ciągu roku i nie ma wyraźnego okresu odpoczynku w ich rozwoju. Selaginele są częściej uprawiane nie jako zwykłe rośliny domowe, ale w terrariach, kwiaciarniach, florariach, szklarniach, szklarniach, ogrodach zimowych, a nawet ogrodach butelkowych.Te starożytne rośliny preferują warunki wysokiej wilgotności i najczęściej zawierają je w specjalnych zbiorach tropikalnych roślin egzotycznych, roślin o wspólnym zasięgu i ekspozycji rzadkich upraw.

Pielęgnacja Selaginella w domu

Selaginele są odpowiednie tylko dla doświadczonych hodowców kwiatów, którzy chcą uprawiać kolekcje rzadkich roślin o nietypowych, trudnych do odtworzenia warunkach. Ale najbardziej powszechne typy z dobrą opieką mogą być uprawiane jako zwykłe rośliny domowe. Podstawową trudnością jest zapewnienie komfortowego nawilżenia zarówno podłoża, jak i powietrza. Bez uważnej i uważnej pielęgnacji tej kultury wewnętrznej nie można. Ale oprócz wilgoci nie będzie potrzeby odtworzenia trudnych warunków dla selaginella, nie wymaga ona oświetlenia ani temperatury.

Selaginella martensii. © Alice Chodura Selaginella hooked (Selaginella uncinata). © Evan Chak Selaginella Vildenova (Selaginella willdenowii). © Pete The Poet

Oświetlenie Selaginella

Ten starożytny karzeł pokoju ze szczególnym wyglądem słusznie zalicza się do najbardziej lojalnych wobec oświetlenia roślin w pomieszczeniach. Wszystkie selaginele można hodować z równym powodzeniem zarówno w naturalnym, jak i sztucznym świetle.Jednocześnie stopień iluminacji w ramach komfortowych wskaźników nie wpływa na atrakcyjność zieleni. Selagineella w kulturze pokojowej nie może być zaliczana do upraw tolerujących cień, nie toleruje gęstego cienia, ale czuje się świetnie w każdym świetle, od półcieni światła do rozproszonych jasnych miejsc. Selaginella nie lubi bezpośredniego światła słonecznego, rośliny powinny być chronione przed nimi za pomocą specjalnych ekranów lub umieszczenia wewnątrz wnętrza.

Jedną z głównych zalet selaginell jest to, że tolerują wibracje, zmiany oświetlenia, nie muszą kompensować sezonowej redukcji światła w zimie i utrzymywać stabilne warunki przy dodatkowym oświetleniu.

Wygodna temperatura

Aby odnieść sukces w uprawie selaginella, konieczne jest ścisłe kontrolowanie temperatury powietrza. Wszystkie płatki uwielbiają stabilne warunki temperaturowe w zakresie od 18 do 20 stopni ciepła. Krótkotrwałe obniżanie lub podnoszenie temperatury dla nich nie jest straszne, ale warunki ciepła i chłodu zawsze wpływają na dekoracyjne liście. Minimalna dopuszczalna temperatura wynosi 12 stopni.

Selaginella nie toleruje nawet najlżejszych przeciągów, nawet w ciepłych porach roku.Lepiej chronić te rośliny przed przepływem powietrza podczas wietrzenia pomieszczeń, aby umieścić je w najbardziej wygodnych, stabilnych, chronionych miejscach. Co więcej, nie można wprowadzić henny na świeże powietrze.

Selaginella Kraussa (Selaginella kraussiana). © Megan Hansen Selaginella apod (Selaginella apoda). © Francis Ackerley Selaginella Swiss (Selaginella helvetica). © Vojtěch Zavadil

Podlewanie i wilgotność

W przyrodzie selaginella może rosnąć zarówno w normalnych warunkach, jak i na bagnistej, przesuszonej glebie, a nawet znieść całkowite zanurzenie w wodzie. Ale w kulturze pokojowej starożytne pokrywy naziemne praktycznie tracą zdolność przystosowywania się do warunków o różnej wilgotności. Nadal są roślinami kochającymi wilgoć, ale stają się wrażliwe na poziom wilgoci podłoża przez kultury, które nie tolerują podmokłości i wilgoci, a także nadmierne suszenie podłoża.

Nie jest tak łatwo znaleźć optymalny system nawilżania dla wszystkich fletów. Gleba w doniczkach powinna pozostać lekko mokra, między podlewaniem należy wysuszyć górę, ale nie środkową warstwę gleby. Aby zapewnić najlepszą zawartość dla tych roślin, konieczne jest wykorzystanie wszystkich właściwości ich rozległego, gęstego i nietypowego systemu korzeniowego, dzięki czemu selagenella są w stanie niezależnie regulować stopień wilgotności podłoża.Jest to bardzo proste: lepiej zastąpić klasyczne nawadnianie dla dryfów z niższym nawadnianiem lub rosnącym w pojemnikach z funkcją automatycznego nawadniania i podwójnych doniczek. Ponieważ same rośliny określą stopień wilgotności, wygodny w określonych warunkach, zanegujesz ryzyko stagnacji wody w podłożu lub całkowitej suszy.

Bardzo ważne jest, aby wybrać odpowiednią wodę do nawadniania selaginell. W przypadku tych roślin można używać tylko miękkiej wody, która osiadała przez co najmniej 2-3 dni. Ponadto do nawadniania i opryskiwania roślin należy używać tych samych właściwości wody.

W przeciwieństwie do umiarkowanej wilgotności gleby selaginella preferuje tak wysoką wilgotność, jak to możliwe. Dla nich musisz podać warunki tak tropikalne, jak tylko możesz. Najbardziej wygodne dla tych roślin są uważane za wskaźniki od 80%. Wilgotność utrzymuje się przez opryskiwanie krzewów do 3 razy dziennie lub przez pojedyncze opryskiwanie, uzupełnione instalacją palet mokrych mchów, keramzytu, kamyków lub specjalnych nawilżaczy.

Selaginella łuszcząca się (Selaginella lepidophylla). © Christopher

Karmienie dla Selaginella

Selaginella potrzebuje nawozów tylko podczas cieplejszych miesięcy, kiedy rośliny aktywnie rosną nowe liście, a światło pozostaje bardziej intensywne. Wiosną i latem zaleca się stosowanie standardowego schematu żywienia dla starożytnych pokryw naziemnych za pomocą procedur 1 raz na 2 tygodnie. Selaginella charakteryzuje się zmniejszonym zapotrzebowaniem na składniki odżywcze, dlatego dawka nawozów zalecana przez producenta jest zawsze o połowę mniejsza.

Co najlepsze, do produkcji puchu nadają się specjalne nawozy do ozdobnych roślin liściastych o wysokiej zawartości azotu.

Przeszczep, zbiorniki i substrat

W przypadku tej rośliny należy wybrać konkretne substraty. Do selaginenu najlepiej nadaje się mieszanina gleby o neutralnej kwasowości, o pH od 5,0 do 6,0, składająca się z równych części gleby liściowej, piasku i torfu. Obowiązkowe jest dodawanie pokrojonego mchu. Ale najważniejsze jest to, że gleba dobrze zatrzymuje wilgoć, pozostając jednocześnie lekka i luźna.

W przeciwieństwie do większości upraw wewnętrznych, wolno rosnące Selaginele nie muszą być przeszczepiane co roku, ale mniej więcej raz na 2 lata.Sygnały o konieczności przeszczepienia pełnego wypełnienia gleby w płaszczyźnie poziomej, opadanie liści i pędów wzdłuż krawędzi doniczki. Najlepszy czas to wczesna wiosna.

Przeszczep roślin należy przeprowadzić na podstawie określonego częściowego zastąpienia gleby. Po usunięciu roślin ze starego zbiornika, dolna warstwa podłoża jest bardzo ostrożnie usuwana, uważając, aby nie dotknąć nawet najmniejszych korzeni. W seaginella system korzeniowy jest mały, ale gęsty i silnie rozgałęziony, tworzy rodzaj gęstej trawy, przypominającej trawniki ogrodowe. Im mniejszy kontakt z korzeniami, tym lepsze przeniesienie przeniesie procedurę przeszczepu. W tej hodowli na dnie zbiornika umieszcza się bardzo duży drenaż, który powinien zająć do 1/3 wysokości garnka.

Możliwości selaginella są również wybierane według dość nietypowych zasad. Muszą być szerokie, ale nie wysokie, a jednocześnie niezbyt przestronne, wystarczające, aby selaginella mogła uchwycić całą płaszczyznę poziomą w ciągu 2 lat. Ale ta roślina pozwala zbierać nawet pojemniki o nietypowym kształcie i stylu (z dobrymi otworami drenażowymi)

Selaginella Martens w stanie suchym. © Noelia V.

Selaginella Diseases and Pests

Dzięki właściwemu trybowi selaginella może stać się praktycznie niewrażliwa na rośliny pokojowe, odporna na szkodniki i choroby, nawet gdy jej "sąsiedzi" są chorzy. Jeśli jednak naruszona zostanie przynajmniej jedna z zasad opieki nad tą uprawą, może ona bardzo ucierpieć z przędziorków i innych szkodników, które rozmnażają się w warunkach niskiej wilgotności powietrza. Waterlogging zawsze prowadzi do rozprzestrzeniania się zgnilizny.

Typowe problemy w rosnących klapkach:

• pozostawia suche, zwinięte, stają się zbyt rzadkie, stają się blade, a pędy rozciągają się w słabym świetle, rosnąc w zbyt grubym odcieniu;
• wzrost roślin jest prawie nieobecny lub spowolniony z niewystarczającym poziomem opatrunków;
• liście stają się blade, odbarwiają się pod wpływem bezpośredniego światła słonecznego;
• zielony złożony, skręcony lub zdeformowany z ciągłymi przeciągami;
• liście stają się miękkie przy złym doborze podłoża, zbyt gęsta gleba;
• czernienie i obumieranie liści obserwuje się w pióropuszach, które są w zbyt gorących warunkach

Selaginella. © Aaron Matsumoto

Rozmnażanie selaginelle

Selaginy tworzą zarodniki na liściach jak paprocie. Mogą jednak rozmnażać rośliny tylko w warunkach przemysłowych, ponieważ sam proces jest bardzo złożony i wymaga dodatkowego przetwarzania technologicznego. W przypadku upraw wewnętrznych w domu jedyną metodą hodowli uznawaną za akceptowalną jest separacja podczas przeszczepu.

Co dwa lata, gdy wszystkie selaginella są przenoszone do nowych pojemników i zmieniają podłoże, gęste krzewy tej rośliny można podzielić na osobne sekcje, które można łatwo ukorzenić pod warunkiem, że podłoże ma stabilną wilgotność i utrzymuje wysoką wilgotność. W tym przypadku możliwe jest oddzielenie nawet części darni, ale segmentów kłączy o długości zaledwie około 5 cm i sadzenia ich z 5 sztuk w jeden pojemnik. Oczywiście łatwiej jest podzielić duży krzak na 2-3 mniejsze rośliny. Im większe delenki, tym lepiej, ale małe segmenty puchu dobrze się dostosowują.

Obejrzyj wideo: Cykl życia, Upadek Róży Jerychońskiej w nieskończoność (Może 2024).