Jałowiec pospolity - najbardziej rozpowszechniony, typowy, ale nie najczęstszy rodzaj rozległego rodzaju. Trudno wyobrazić sobie grupę roślin, których przedstawiciele mogliby wyglądać jak 10-metrowe drzewa, duże krzewy z piramidą lub zwisającą koroną, a także bardzo niskie, pełzające okazy elfiej formy.
Jałowiec pospolity występuje w Europie i Afryce Północnej, w Azji i na kontynencie północnoamerykańskim. Rośliny preferują klimat umiarkowany, niezwykle bezpretensjonalny i żyją w najbardziej bezpretensjonalnych warunkach od kilkuset lat. Odporność i zdolność przystosowania się do warunków zewnętrznych pomogły jałowcowi przetrwać wiele katastrof klimatycznych i przetrwać do dnia dzisiejszego.
Opis jałowca (Juniperus communis)
Ze względu na dobór naturalny pojawiły się różne formy jałowca. Rośliny tworzące niższy poziom lekkich lasów liściastych i iglastych, które rosną na wyżynach i na wybrzeżu, uprawiano w XVI wieku. Od tego czasu botanicy opracowali nie tylko obszerny opis pospolitego jałowca, ale także wprowadzili nowe odmiany.
Różnice w wielkości i rodzaju korony, rośliny z różnych części świata dały początek zrównoważonym formom.Ze względu na rodzaj rozgałęzienia i rodzaj pędów rośliny najczęściej są izolowane:
- z szeroką, przysadzistą koroną i wiszącymi pędami. Pendula;
- z szeroką kolumnową koroną i lekko opadającymi pędami. Suecica;
- z wąską koroną w kształcie małej kolumny. Compressa;
- z zwartą, wyciągniętą koroną rosnącą na szerokość f. Depressa;
- z wąską pionową koroną i skierowanymi w górę gałęziami f. Hibernica;
- z pełzającą szeroką koroną f. S.
Istnieją inne odmiany nazwane po odkrywcach lub miejscu wykrycia.
Podobnie jak kształt, kolor korony jałowca jest zróżnicowany. W typowej roślinie tego gatunku kolczaste igły lancetowate na przedniej stronie mają zauważalny rowek, błyszczącą powierzchnię i charakterystyczny pasek światła. Podstawowa kolorystyka igieł o długości około półtora centymetra jest bogata w zieleń z niebieskawym odcieniem. Dziś do dyspozycji ogrodników i projektantów krajobrazu odmian jałowca z praktycznymi igłami niebieskich (niebieskich) lub złotych (Aurea) młodych pędów.
Gałęzie tego gatunku jałowca pokryte są czerwonawą korą, która z wiekiem brązowieje i zaczyna odrywać się od drewna. W wieku około dziesięciu lat rośliny uzyskują możliwość namnażania nasion.Po zapyleniu na osobnikach płci żeńskiej, zaokrąglone, gęste stożki tworzą, ukrywając po trzy nasiona i dojrzewając w drugim roku po pojawieniu się.
Formy i odmiany jałowca zwyczajnego
Dzikie gatunki jałowca stały się podatnym gruntem dla pracy hodowców.
Na podstawie jałowca pospolitego otrzymano wiele odmian, które są zwykle klasyfikowane według wielkości rośliny i jej tempa wzrostu:
- Jałowce, które dodają 30 cm rocznie, są uważane za pełnoziarniste.
- Rośliny Sredneroslye rosną o 15 lub nieco więcej niż jeden centymetr w sezonie.
- Roczny przyrost jałówek karłowatych wynosi 8-15 cm.
- Jałowce należące do miniaturowych odmian powiększają swój rozmiar o nie więcej niż 8 cm.
- Rośliny z grupy mikro mają najniższe tempo wzrostu w ciągu roku, rosnące o 1-3 cm.
Odmiany jałowca z opadającymi gałęziami często nie pasują do jednej grupy, a ich wzrost przebiega w różnych kierunkach. Tak więc natura tworzy unikalne, płaczące rośliny.
Juniper Ordinary Horstmann (Horstmann)
Przykładem tak dziwacznego, asymetrycznego kształtu jest jałowiec znaleziony na bagnach Niemiec. Roślina o średniej stopie wzrostu w kilka lat po posadzeniu osiąga wysokość 1,5-2,5 metra.Chociaż na początku wzrostu pędy są skierowane w górę, wydłużając się, opadają, tworząc oryginalną koronę zwykłego jałowca Horstmanna. Ta kochająca światło i bezpretensjonalna roślina ma zielone, igiełkowe igły, które są gruboziarniste na dorosłych gałęziach.
W projektowaniu krajobrazu jałowiec tej odmiany jest zawsze centrum kompozycji, która przyciąga wzrok i sprawia, że człowiek zastanawia się nad fantazją natury.
Juniper ordinary Repanda (Repanda)
Jedną z najczęstszych form jałowca jest krzew o płaskiej, okrągłej lub pełzającej koronie. Wysokość zwyczajnego jałowca Repanda nie przekracza 30 cm, ale w szerokości gałęzie powiększają się do średnicy półtora metra.
Odmiana z Irlandii bez oznak klęski może wytrzymać czterdziestoprocentowe przymrozki, ale w klimacie kontynentalnym krzewy mogą cierpieć z powodu nadmiernego suchego powietrza. Zgodnie z opisem, jałowiec pospolity tej odmiany ma bezigłową igłę, zakrzywioną w środku, o długości nieco mniejszej niż centymetr. Korona jest zielona ze srebrnym kloszem utworzonym przez lekkie pasy na igłach.
Juniper ordinary Green Karpet (Green Carpet)
W formie, jałowcowy zwykły zielony dywan jest bardzo zbliżony do odmiany Repanda. Jego nazwa jest bardzo wymowna.Rzeczywiście, rosnący poziomo krzew tworzy zielony dywan o wysokości zaledwie 10-15 cm, który ze względu na swój niski wzrost nie boi się mroźnych zim, nie ma wiatru i może wytrzymać temperatury do -40 ° C.
Juniper normal Hibernika (Hibernica)
Inna irlandzka odmiana jałowca ma kształt wąskiej piramidy lub kolumny. Roślina była uprawiana od około 200 lat. Krzew jest ceniony dzięki jasnym, nie tępym zimowym igłom i gęstej koronie uformowanej przez rosnące w górę pędy. Dorosły jałowiec osiąga wysokość od 4 do 8 metrów, przez cały rok dekorując ogród zielonymi i niebieskimi nieostrymi igłami.
W warunkach rosyjskich jałowiec Hibernika zwyczajnie nie przechodzi przez całą zimę. Limit zamarzania rośliny wynosi -17 ° C.
Juniper Arnold ordynarny (Arnold)
Wysokość dorosłego krzewu tej odmiany nie przekracza jednego lub dwóch metrów. Rośliny jałowca Arnold wyróżnia wąski kształt, przypominający kolumnę lub piramidę, wzrost tylko o 10 m rocznie, a także kłujące krótkie igły o odcieniu zielonkawo-szarym lub srebrno-niebieskim.
Juniper Meyer (Mayer)
W połowie ubiegłego stulecia niemiecka hodowla jałowców o szerokiej piramidalnej koronie została zdobyta przez niemieckiego hodowcę Ericha Meiera. Fotofiliczny i odporny na zimno krzew rośnie do wysokości trzech metrów i nosi imię twórcy.
Dla projektantów krajobrazu i miłośników drzew iglastych jałowiec Meyera jest ceniony za dekoracyjną koronę i srebrno-zielone igły, które ją pokrywają. Kolczaste igły o błyszczącej powierzchni przypominają igły świerkowe, dzięki czemu jałowiec wygląda jak popularny drzewo iglaste.
Juniper normal Suecica (Suecica)
Często w północnej części Europy i Rosji, jałowiec Suicica nie zachowuje jednolitego kształtu piramidy. Krzew tworzy jednocześnie kilka pni, gdy osiągają wysokość 10 metrów. Fantazyjna korona składa się z zestawu pionowego wzrostu, opadającego na końcach gałęzi. Odmiana o niewielkim rocznym wzroście, wysokiej odporności na mrozy i doskonałych walorach dekoracyjnych z łatwością znajdzie miejsce w projektowaniu domków letniskowych, parków i placów miejskich.
Sadzenie i pielęgnacja jałowca zwyczajnego
Jałowiec zwyczajny - kochająca światło roślina zimozielona, z powodu bezpretensjonalności, która zapuści korzenie w warunkach półcienia. W letnim domku dla rośliny wybiera się słoneczny, osłonięty od wiatru miejscem z lekką, średniożywą glebą.
Krzew jest przenoszony na ziemię wiosną, w kwietniu lub maju lub jesienią, przed nadejściem mrozu. Aby uprościć dbanie o jałowca zwyczajnego po posadzeniu, pestkę przygotowuje się z góry.
- Dno wykopu, nieco większe niż system korzeniowy krzewu, wyłożone jest warstwą drenażu z cegieł, piasku lub keramzytu.
- Następnie przygotować mieszankę na podstawie ziemi darni, piasku i torfu z dodatkiem gliny.
- Jako dodatkowy pokarm dodaje się do gleby nawozy azotowo-fosforowe.
- Jeśli gleba jest kwaśna, dodaje się do niej mąkę dolomitową.
- Lądowanie odbywa się w ciągu 10-15 dni, kiedy ziemia osiada.
- Sadzonka w jamie umieszczona jest tak, aby szyja korzeniowa znajdowała się kilka centymetrów nad ziemią lub zlicowana z nią.
- Po napełnieniu studzienki gleba jest zagęszczana i nawadniana, a następnie okrąg obficie mulczowany.
Opis jałowca zwyczajnego zawiera wzmiankę o bezpretensjonalności rośliny.Tak jest, więc dbałość o krzewy nie jest trudna. W czasie gorącego lądowania podlewamy. Nawadnianie pomoże utrzymać ton i dekoracyjność igieł.
Obróbka gleby pod jałowcem polega na płytkim poluzowaniu, pieleniu i wiosennym opatrunku przy pomocy złożonych mieszanek dla chmielu ozdobnego. Jeśli roślina jest sadzona na kamienistej lub piaszczystej glebie, nawóz jest stosowany częściej.
Jeśli rośliny zasadzone na działce mają stać się żywopłotami, przeprowadza się regularne, ale zadbane obcinanie jałowca. Przeprowadza się ją na wiosnę lub na początku lata, aby wzrost zimy wydawał się silniejszy.
Jałowce nie rosną tak szybko, więc niewłaściwe przycinanie przypomni sobie przez długi czas. Opadające i pełzające rośliny nie chodzą.
Jesienią robią sanitarne przycinanie jałowca, oczyszczają glebę z resztek roślinnych, spryskują krzew i glebę pod nią mieszaniną Bordeaux lub innym fungicydem. Rośliny dorosłe przystosowane do zimowania w danym regionie nie są objęte zimą. Korony młodych jałowców są przymocowane sznurkiem, pokryte liśćmi świerku i pokryte śniegiem.
