Diervilla należy do rodziny wiciokrzewów. Łacińska nazwa tej rośliny - Dierville - pochodzi od nazwiska francuskiego chirurga Maren Dierville. To on pierwszy sprowadził te krzewy do Francji z Kanady.
Diervillas są krzewami liściastymi, które odznaczają się jasnozielonymi liśćmi po przeciwnej stronie. Kielich rośliny jest 5-członowy, który jest zakonserwowany na owocach, jest tu również cylindryczna, wąska, dwuwarstwowa korona. Czasami ten rodzaj roślin nazywa się Weygel, ponieważ mają podobne cechy. Te krzewy są bardzo piękne i wyglądają bardzo elegancko w lecie, a ich gęste lśniące liście są szczególnie cenione. Jesienią staje się jasnożółty lub z czerwonawym odcieniem. Diervilles są często wykorzystywane w kształtowaniu krajobrazu do organizacji żywopłotów, a także do tworzenia dekoracyjnych grup zlokalizowanych w pobliżu zbiorników wodnych. Bardzo dobry do hodowli w ogrodach odpowiednich gatunków, które są mrozoodporne w centralnej części Rosji.
Rodzaje Dervilli
Jeden z gatunków północnoamerykańskich, sieradiola diervilla, rośnie w górskich lasach wschodniej części kontynentu. Jest to krzew o gęstych gałęziach o wysokości 1,5-1,8 m.W buszu są wydłużone i jajowate liście, które zostały ząbkami i wystarczająco silne wyciągnąć szczyt. W lipcu i sierpniu, końce pędów pojawiają baldaszkowaty kwiatostany, składający się z małych, gęsto rozmieszczonych żółtych kwiatów 3-7 sztuk. W okresie jesiennym owoce dojrzewają. W ciepłe dni skrzynia otwiera dwa liście, z których wylewają się małe nasiona. Owocowanie krzewu ma miejsce w wieku trzech lat.
W kulturze Ameryki Północnej gatunek ten znany jest od 1844 roku. Od XIX wieku rośniemy w ogrodach botanicznych.
Drugą znaną formą - Diervilla rucheynaya jest również północnoamerykańskiego gatunku, który rośnie w lasach górskich. Krzew osiąga 1,5-2 metrów, ma zaokrąglone pędy, które są pokryte w sekcji z włosami. Ale w przeciwieństwie do Diervilla sidyachelistnoy, ona postrzegana bardziej zaokrąglone pędy. Kwiaty Cytrynowożółte kwiatostany zebrane miotła kwiatowymi. Uprawiana od 1898 roku, często stosowany jako roślina okrywowa do ustalania i stokach.
Deryvilla, wiciokrzew, również przyjechała do nas z Ameryki Północnej, gdzie mieszka na kamienistych stokach i wzdłuż brzegów rzeki. Jest to niski krzew o wysokości 1-1,8 metra.Liście są długie (4-10 cm), owalne w kształcie podłużnym. Kwiaty są żółte, zebrane w kwiatostan 2-3 kwiatów. W kulturze jest znany z 1700 gatunków i był pierwszym gatunkiem, który stał się sławny.
Hybrydowy wygląd jest genialny. Jest zimowaty, uwielbia wilgoć i jest znany od 1850 roku.
Jak sadzić i pielęgnować roślinę
Диервиллы kochają wilgoć, aw konsekwencji w warunkach naturalnych często żyją na wybrzeżu strumieni i rzek. Są dość bezpretensjonalne wobec warunków uprawy, dobrze się dogadują i rosną na każdej glebie. Dlatego podczas sadzenia DachaDecor.ru radzi wybrać obszary o średniej wielkości z niskim poziomem zaciemnienia. Dobre warunki do uprawy rośliny w kulturze są tworzone za pomocą czaszy z rzadkich drzew.
Najlepszym czasem do sadzenia krzewów będzie wiosna, w czasie, gdy gleba już się rozgrzeje, ale większość roślin jeszcze nie otworzyła pąków. Głębokość lądowania powinna wynosić 40-50 cm, a średnica - 40 cm, a po dole - humus i piasek. Przed sadzeniem korzenie sadzonki i jej złamane gałęzie są przycinane sekatorem. Po wylądowaniu w ziemi sadzonki należy podlać.
Aby chronić system korzeniowy, konieczne jest zatrzymanie wilgoci w glebie, co osiąga się przez ściółkowanie. Trzeba to zrobić wiosną, gdy gleba jest jeszcze mokra.Chochoł z torfu, kory i zrębków jest równomiernie rozprowadzany po buszu. Kontur okładki odpowiada rzutowi korony krzaka lub nieco go przekracza (15 cm).
W przypadku rośliny z czasem przydatne może być przycinanie sanitarne, co również odbywa się na wiosnę. Czasami w ostre zimy krzaki zamarzają do pokrywy śnieżnej, ale takie uszkodzenia są nadal przywracane, a nawet kwitnąć.
Jak propagować dierville
Deryvilla mnoży się z pomocą potomstwa, nasion, sadzonek i warstw. Najprostszym sposobem jest przeszczep korzeni potomstwa, który co roku formowany jest na krzaku. Wieczorem osoby na wiosnę muszą być ostrożnie odkopane, a następnie przeszczepione do nowego miejsca. Poziome warstwy są łatwe do zdobycia, jeśli już na początku sezonu do substratu kapią długie kiełki. Następnej wiosny są one oddzielone przez sekator i są przesadzane. Zielone sadzonki derwiszu są bardzo łatwe do zrobienia, procent przeżycia wynosi 90-100 procent.
Podczas sadzenia z nasionami, muszą one być wysiane na żyznej i lekkiej glebie. Aby przyspieszyć ich wzrost, stratyfikację można przeprowadzić w torfowcu lub mokrym piasku.
Przycinanie ozdobnych krzewów (wideo)
