Bulwiastozielona roślina wieloletnia Sparaxis (Sparaxis) jest członkiem rodziny Iris. W naturalnych warunkach roślina ta znajduje się w południowej Afryce, w regionie Cape. I jeden z gatunków został wprowadzony w Kalifornii. Istnieje 6 odmian tej rośliny, warto zauważyć, że niektórzy naukowcy uważają je za różne gatunki, podczas gdy inni eksperci twierdzą, że są to warianty jednego gatunku. Sparaxis ma około 20 odmian. W imieniu rodzaju występuje grecki korzeń, co tłumaczy się jako "rozszczepienie końców bractwa".
Cechy sparaxis
Wysokość sparaksisu może wynosić od 0,15 do 0,6 m. Gładkie, nagie płyty liściowe mają formę lancetowatą w kształcie pasa. Gwiaździste kwiaty mają bogaty kolor i osiągają około 50 mm średnicy. Przylistki rozdzielają się na wierzchołkach, co jest już jasne z nazwy rodzaju. Słupek oznacza krótką okwiatową rurę, która ma kształt lejka. Słabo zwinięte stygmaty są solidne.
Sadzenie sparaxis w otwartym terenie
O której godzinie posadzić
Najlepszym miejscem do uprawiania sparaxis jest południowy region: wiosna jest tam ciepła, lato jest gorące, jesień się spóźnia, a zima jest stosunkowo ciepła i łagodna.Podczas uprawiania tej rośliny w połowie szerokości geograficznej, w głębi jesieni, jej bulwy są usuwane z ziemi i usuwane w celu przechowywania, a wraz z nadejściem okresu wiosny są ponownie sadzone w otwartej glebie. Zaleca się sadzenie bulw na średnich szerokościach geograficznych i w chłodniejszych obszarach od początku do połowy maja, kiedy gleba jest bardzo dobrze rozgrzana. W regionach południowych, gdzie zimą nie ma zimniej niż 1 stopień, bulwy sadzi się przed zimą, w ostatnich dniach października.
Zasady lądowania
Miejsce odpowiednie do sadzenia powinno być dobrze oświetlone, otwarte i chronione przed porywami wiatru. Jeśli sparaxis zostanie posadzony w zacienionym miejscu, będzie to miało bardzo negatywny wpływ na wzrost i rozwój rośliny. Co najlepsze, będzie rosnąć na żyznej glinie, ale może być również zasadzona na innej glebie, o ile jest dobrze osuszona.
Żarówki powinny być zakopane w ziemi o 50-80 mm (w zależności od ich wielkości). Odległość między otworami i między rzędami powinna wynosić około 8-10 centymetrów. Posadzone bulwy wymagają obfitego podlewania. Krzewy posadzone w maju zaczną kwitnąć w sierpniu i zakończą się wraz z nadejściem pierwszych przymrozków.
Pielęgnacja sparaksiów ogrodowych
Opieka nad sparaksami uprawianymi w średnich szerokościach geograficznych powinna być dokładnie taka sama, jak w przypadku popularniejszego kwiatu - mieczyk. Takie kwiaty należy podlewać w czasie, odchwaszczać, a także poluzować powierzchnię gleby między krzewami. Podczas suszy, nadziemna część buszu powinna być nawilżona rozpylaczem wczesnym rankiem lub wieczorem, o zachodzie słońca, ponieważ jeśli słońce dostanie się na krople wody na liściach, może wystąpić oparzenie. Bardzo ważne jest również, aby w porę usunąć z buszu, kwiaty, które zaczęły więdnąć, dzięki czemu stymuluje się je do tworzenia nowych pąków i łodyg.
Jak podlewać i karmić
Na początku wzrostu krzewy powinny zapewnić wystarczająco częste podlewanie. Po każdym nawadnianiu powierzchnia gleby musi zostać poluzowana, a jeśli to konieczne, wszystkie chwasty powinny zostać wyciągnięte. Podczas długotrwałej suszy podlewanie powinno być przeprowadzane 2 lub 3 razy w ciągu 7 dni, a jednocześnie być obfite. Podlewanie należy bronić wyłącznie wodą, która powinna dobrze rozgrzać się na słońcu. Podlewanie i rozpylanie sparaxis zaleca się przeprowadzać wczesnym rankiem lub wieczorem o zachodzie słońca.Jeśli stagnacja wody w ziemi lub podlewanie będzie stale nadmiernie obfite, może to spowodować rozwój chorób grzybiczych.
Podczas formowania pączków, krzewy muszą być karmione roztworem złożonego nawozu mineralnego dla roślin kwitnących (20 gramów pobiera się dla 1 wiadra wody). W sezonie roślina powinna być podawana 3 lub 4 razy. Kiedy zanika, cały opatrunek powinien się zatrzymać. W upalne dni zaleca się nawilżyć antenową część rośliny z rozpylacza za pomocą ciepłej, osiadłej wody. Jeśli nie zostanie to zrobione, dojdzie do przerzedzenia liści, a także płytkich pąków (mogą one wcale nie powstać), jest to spowodowane tym, że roślina cierpi na zbyt niską wilgotność powietrza.
Rozprzestrzenianie Sparaxis
Możliwe jest propagowanie tej kultury za pomocą nasion, a także u dzieci. Najprostszym sposobem rozmnażania jest wegetatywny. Podczas sadzenia rośliny w otwartej glebie, jej dzieci powinny być oddzielone od swoich bulw. Obszary uszkodzeń należy sproszkować sproszkowanym węglem, a następnie dzieci można sadzić w przygotowanych otworach.Dzieci nie powinny być rozdzielane na jesieni przed włożeniem bulw do przechowywania na zimę, faktem jest, że za 6 miesięcy mogą one usychać.
Można również wyhodować taki kwiat z nasion, ale metoda ta wyróżnia się złożonością i czasem trwania. Zabieramy pudełko, którego głębokość powinna wynosić około 10 centymetrów, i wypełnione zwilżoną mieszanką gleby nasyconą substancjami odżywczymi. W tym charakterze nasiona są wysiewane, po czym przenosi się je do bardzo ciepłego miejsca o dużej wilgotności powietrza. Po 20-30 dniach pojawią się pierwsze sadzonki, po których będą musiały zostać przerzedzone, zachowując odległość 20 mm między roślinami. Gdy wysokość siewek wyniesie 7-8 centymetrów, powinna być sadzona w ogrodzie, a gleba powinna już bardzo dobrze się rozgrzać. Uprawiane z krzaków po raz pierwszy kwitną dopiero po 3 latach.
Zimowanie
Po odejściu krzaków dalsza opieka będzie bezpośrednio zależała od tego, jak uprawia się tę roślinę: jako roślina wieloletnia lub jednoroczna. W przypadku uprawy na średnich szerokościach geograficznych i w regionach o zimniejszym klimacie, po wygaśnięciu sparaxis, a jego część nad ziemią zmienia kolor na żółty, bulwy należy usunąć z gleby.Po usunięciu z resztek gleby przenosi się je do suchego i dobrze wentylowanego pomieszczenia do suszenia, podczas gdy część nadziemna nie jest konieczna do cięcia. Gdy liście wyschną bardzo dobrze, należy je ostrożnie odciąć, a następnie żarówki przechowywać do przechowywania w chłodnym (5 do 9 stopni) miejscu. Zimą zaleca się przeprowadzanie systematycznej kontroli materiału do sadzenia, w tym przypadku będziesz w stanie w porę zidentyfikować zgniłe lub wysuszone bulwy i usunąć je. Kiedy pozostało bardzo niewiele czasu przed sadzeniem w otwartym terenie, materiał do sadzenia należy przenieść na ciepło (od 25 do 27 stopni). Oddzielenie dzieci od cebulek powinno odbywać się bezpośrednio przed zejściem z pokładu. Materiał do sadzenia tej rośliny można przechowywać przez 2 lub 3 lata.
Gdy rosnące sparaksje w południowych regionach, gdzie zimą nie ma zimniej niż 1 stopień, nie można wykopać go na zimę. W tym przypadku uprawa jest uprawiana jako roślina wieloletnia. Jeśli nadal obawiasz się, że krzewy mogą zamarznąć, to na zimę mogą być pokryte gałązkami jodły.
Choroby i szkodniki
Jeśli zapewnisz odpowiednią opiekę, nie wpłynie to na żadne choroby ani szkodniki. Jednakże, jeśli ciecz stale stagnacja w ziemi, doprowadzi to do pojawienia się zgnilizny w kępach i, z reguły, w tym przypadku roślina umiera.
Jeśli liście krzewu wyblakły i wyblakłe, najprawdopodobniej jest to spowodowane brakiem żelaza. Aby pozbyć się chlorozy, do gleby należy wprowadzić środek zawierający żelazo w postaci chelatowanej.
Sparaxis reaguje skrajnie negatywnie na brak światła słonecznego, a także na zimno.
Rodzaje i odmiany sparaxis ze zdjęciami i nazwami
Wspomniano już wcześniej, że w niektórych przypadkach niezwykle trudno jest zrozumieć, które sparaksy znajdują się przed tobą, a mianowicie gatunek lub gatunek. Poniżej zostaną opisane te formy tej kultury, które są najbardziej popularne wśród ogrodników.
Sparaxis tricolor (Sparaxis tricolor) lub sparaxis tricolor (Ixia tricolor)
Wysokość buszu może sięgać około 0,4 metra. Wysokość szypułek również sięga 0,4 m, niosą od 5 do 7 kawałków wdzięcznych kwiatów, które mogą mieć dwa lub jeden kolor. U podstawy płatków kwiaty mają charakterystyczny pierścień w kolorze czarnym, który oddziela je od bogatego żółtego środka. Kształt blaszek liściowych to szypułka.
Sparaxis elegant (Sparaxis elegans)
Wysokość tej karłowatej rośliny nie przekracza 0,15 m. Kolor kwiatów jest biały lub pomarańczowy. Mieszanka sparaksowa jest popularnym ogrodnikiem, to mieszanka odmian, która obejmuje rośliny o różnych kolorach.
Bilbifera Sparaxis (Sparaxis bulbifera)
Wysokość stosunkowo dużej rośliny, która wyróżnia się bezpretensjonalnością, wynosi około 0,6 m. Na rozgałęzionych wypukłych strzałach kwiatowych występuje formacja ażurowych kwiatostanów, które zawierają kwiaty o średnicy 60 mm, mogą być pomalowane na kolor żółty, jasny krem, biały albo białawy kolor żółty.
Grandiflora sparaxis (Sparaxis grandiflora)
Ten gatunek jest wysoki. Blaszki liściowe mają kształt podobny do pasa. Kwiaty są duże, wydłużone, mogą być malowane w kolorze białym, fioletowym i bogatym żółtym. Kwiaty mają bardzo przyjemny zapach, dlatego też ten gatunek nazywany jest pachnącym sparaxisem. Najpopularniejsze wśród ogrodników są takie odmiany jak:
- Superba. Wysokość buszu wynosi około 0,25-0,3 m. Skład kwiatostanu kolców obejmuje od 5 do 7 kwiatów, osiągając średnicę 50 mm, mogą one mieć kolor pomarańczowy, fioletowy, biały lub żółty, a ich środek jest czarny lub żółty.
- Pan ognia. Kwiaty w szkarłatnym kolorze mają czarny środek.
- Elegancki. W pachnących kwiatach o ciemnofioletowym kolorze, środek jest czarny, a pręciki są białe.
- Słoneczny dzień. Kwiaty cytrynowo-kremowe mają rozmytą lamówkę znajdującą się u podstawy płatków. Żółtawy środek ma również niewyraźne granice. W dolnej części płatków w środku znajdują się paski w kolorze jasnofioletowym.
- Kolor księżyca. Bardzo piękne białe i liliowe kwiaty zdobią pędzelki w szkarłatnej, szkarłatnej lub ciemnofioletowej barwie. Kolor środka jest żółty, a pręciki są ciemne.
