Laury nowozelandzkie - jedno z najbardziej eleganckich drzew w pomieszczeniach. Roślina, która jest bardziej poprawna, aby zadzwonić corinocarpus, powoli rośnie do luksusowego, w warunkach pokojowych o wysokości nie przekraczającej 2 metrów, drzewa "powietrznego". Piękne liście, często o pstrokatym lub jaskrawym kolorze, pozwalają temu egzotycznemu wyglądać sznurowato, oryginalnie i szlachetnie. Porównanie z laurami wcale nie jest przypadkowe: jest bardziej oryginalnym konkurentem klasycznego houseplantu, wprowadzającego harmonię do wnętrza.
Karak, korinokarpus gładki, Nowa Zelandia Klasztor (Corynocarpus laevigatus). © imporaKlasycy nowozelandzcy z pięknymi liśćmi
Karak, korinokarpus, nowozelandzki laurel - tak nazywają tę piękną roślinę, która od dziesięcioleci jest atrakcyjna i wygląda świetnie w każdym sezonie. Ta rzadka kultura pochodzi z Nowej Zelandii, gdzie reprezentowana jest przez pięć różnych gatunków, nie mówiąc już o szerokiej gamie indywidualnych form dekoracyjnych. W pomieszczeniach kultury rośliny są znacznie mniej zmienne. Corinocarpuses są reprezentowane w Kwiaciarstwa tylko przez jeden typ - Corinacarpus gładki (Corynocarpus laevigatus). Jest to pionowo rosnące drzewko, przypominające figowce i laury, ale bardziej oryginalne i żywe.
Corinocarpus (Corynocarpus) - rodzaj roślin z rodziny monotypowej Corinocarp (Corynocarpaceaea) Kolejność kolorów dyni.
Roślina jest wyprostowana, początkowo krzaczasta, ale stopniowo rozszerza się na drzewo. Liście cynicorpus zdobią idealnie równą krawędź, błyszczącą powierzchnię, pojedynczą centralną żyłę. W formie są idealnie owalne, ze szpiczastymi końcami. Ze względu na nieskazitelny kształt liści, corinocarpus często porównywany jest do ficus. Sadzonki są wydłużone, tylko dodają łaski roślinom. Oprócz podstawowej rośliny z dość małymi ciemnozielonymi liśćmi, są również dostępne corinocarpusy z oryginalnymi wzorami przypominającymi żyłki marmurowe i prawie żółte jasne plamy (na przykład formy atropurpurea, argrantea, odmiana "Algavre Sun"). Te jasne, żółtawe drzewa są znakiem rozpoznawczym całego rodzaju.
Kwitnienie corinocarpus, pomimo statusu czysto dekoracyjnych liści, jest również bardzo piękne. Ale len nowozelandzki rozkwitnie tylko w szacownym wieku, a nawet wtedy nie wszystkie dorosłe rośliny rozkoszują się pąkami z powodów, dla których są przechowywane w zbyt ciepłych pomieszczeniach zimą. Korinokarpusy produkują wiechy kwiatów, malowane w jasnozielono-żółty, w zimnych porach roku - jesienią i zimą. W kulturze pokojowej nie przynosisz owoców.
Kwiatostany corinocarpus gładkie. © Jon SullivanPokój, szklarnia lub ogród?
Corinocarpus jest nadal rzadko widywany, nie zobaczysz go w każdym kwiaciarni. A roślina jest często określana jako szklarnia, potrzebująca jakiegoś szczególnego środowiska uprawy. Laur nowozelandzki może być uprawiany w ogrodach zimowych, ale to nie znaczy, że nie zapuści korzeni ani nie będzie nieprzyjemnie zaskoczony jako roślina doniczkowa. W szklarniach łatwiej jest zapewnić swoim ulubionym zimowym corinocarpus. Ale ponieważ ta kultura wcale nie wymaga wysokiej wilgotności powietrza, a jeśli tak, to tylko jako kompensacja podwyższonej temperatury w zimie nie ma żadnej logicznej podstawy dla statusu "szklarni" dla corinocarpus. Co więcej, nie jest to jedyna halownia o wysokości powyżej 1 metra, która wygląda lepiej w znakomitej izolacji, jako solistka.
Co więcej, klasztor nowozelandzki jest bardziej odpowiedni do roli egzoty ogrodowej niż do szklarni. Drewno to uwielbia świeże powietrze, a cała ciepła pora roku może być uprawiana w ogrodzie jak każda wanna. Wraz z nadejściem pierwszego primorozkova jest on przenoszony do pomieszczeń lub przeziębienie, a na wiosnę wraca do ogrodu.
Dzięki temu można wyhodować corinocarpus zarówno w pomieszczeniach, jak i szklarniach, a także jako rośliny ogrodowe i można całkowicie połączyć różne role i funkcje za pomocą corinocarpus w pomieszczeniach, aby udekorować balkon, taras lub ogród na lato.
Rosnące korinokarpusov nie wymagają super wysiłków. Ta roślina jest prosta, odporna, z minimalną starannością. Prawda, chybia, zaniedbania pod opieką lauru nowozelandzkiego nie będą tak łatwe do zniesienia, ale nie jest konieczne zapewnienie bardzo kompleksowej opieki. Jedyną trudnością w uprawie roślin jest ich preferencja na chłodną zimę. Podczas wzrostu w zimie bez spadku temperatury, corinocarpuses nie kwitną i muszą zrekompensować ciepło poprzez zwiększenie wilgotności powietrza.
Roślina ta jest uważana za trującą, ale nie powinieneś martwić się o dodatkową ochronę rąk: wszystkie toksyczne substancje zawarte są w nasionach rośliny, która nie dojrzewa w domu i są używane wyłącznie do rozmnażania na skalę przemysłową.
Oświetlenie dla corinocarpus
Laur nowozelandzki nie jest bezpośrednim światłem słonecznym: pozostawia oparzenia na liściach, narusza dekoracyjną koronę.Ale w pozostałej części oświetlenia jest to całkowicie niewymagające. Corinocarpus jest równie dobry, gdy uprawiany jest w rozproszonym, jasnym świetle iw półcieniu o dowolnej intensywności. Jednakże, podczas cieniowania, różnorodne formy mogą częściowo stracić swój charakterystyczny kolor (ten parametr lepiej jest określić przy zakupie). Latem roślina jest bardziej odporna na słońce, dobrze reaguje na wzrost oświetlenia podczas wyprowadzania na świeże powietrze (ale drzewa muszą być chronione przed bezpośrednim promieniowaniem). Wraz z nadejściem zimy, aby zrekompensować naturalne zmniejszenie światła nie jest konieczne. Dla Korinokarpusov doskonałe lokalizacje w oknach południowo-wschodniej lub południowo-zachodniej.
Corinocarpus smooth (Corynocarpus laevigatus)Wygodna temperatura
Korinokarpusy bardziej dekoracyjny zasięg w chłodnym, nie lubią upału. Optymalny zakres dla zawartości drewna - od 18 do 21 stopni ciepła. Zimą rośliny te preferują warunki wystarczająco zimne. Optymalny zakres temperatury dla okresu odpoczynku wynosi od 5 do 15 stopni. Jeśli nie możesz zapewnić chłodnego zimowania, będziesz musiał zadbać o gwałtowny wzrost wilgotności powietrza, aby uratować liście. Bez dodatkowych środków roślina może stracić liście, ale odzyska zdrowie następnego lata.
Laur nowozelandzki uwielbia świeże powietrze, ale nie lubi przeciągów.Roślina ta może z powodzeniem oznaczyć pokój "karierą" w ogrodzie i doskonale nadaje się do roli egzotycznego ogrodu. Umieszczono je w ogrodzie w półcieniu, chroniąc przed deszczem i przeciągami. Ponieważ corinocarpuses mogą nawet wytrzymać krótkie mrozy do -5 stopni w pojemniku, można je sprowadzić z powrotem do pomieszczenia jeden z ostatnich. To prawda, że nie należy zapominać: rośliny muszą być stopniowo dostosowywane do warunków pomieszczenia, najpierw umieszczając je w miejscu o pośrednim oświetleniu i temperaturze powietrza.
Podlewanie i wilgotność
Corinocarpus uwielbia stabilność. Laur nowozelandzki nie toleruje również wilgoci, stagnacji wody w podłożu i długotrwałej suszy. Aby utrzymać komfortową wilgotność, ważne jest, aby między zabiegami skupić się na stopniu schnięcia podłoża (powinno wyschnąć 2-3 cm), spuścić wodę natychmiast po podlaniu. Jeśli podczas zimowania roślina ma komfortowy chłód, jej nawadnianie zmniejsza się zgodnie z tempem suszenia gleby, a wilgotność podłoża jest jeszcze bardziej umiarkowana.
Ale Lavra nowozelandzka doskonale toleruje wszelkie suche powietrze. Nawet w zwykłych pomieszczeniach mieszkalnych nie cierpi na brak wilgoci, jej liście zwykle nie reagują na zmiany.To prawda, że taka tolerancja ma jedno "ale": jeśli nie jest możliwe zapewnienie optymalnych warunków zimowania, roślina powinna być tak wilgotna, jak to tylko możliwe. Głównym celem przy rosnącej wilgotności jest pełna kompensacja systemów grzewczych. Dla corinocarpus w ciepłych pomieszczeniach zapewnić kilka środków nawilżających:
- korona natryskowa, którą przeprowadza się 2 razy dziennie;
- instalacja urządzeń, nawilżaczy lub palet z wodą i mokrymi materiałami.
Przy pierwszych oznakach upuszczania liści należy zwiększyć intensywność procedur i wskaźniki wilgotności powietrza.
Młode siewki corinocarpus. © kauriparkPasza dla corinocarpus
Klasztor w Nowej Zelandii potrzebuje dość aktywnych dodatków, ale tylko podczas najcieplejszych miesięcy. Nawozy dla roślin stosuje się od marca do końca sierpnia, stosując standardową dawkę nawozów co 2 tygodnie. W przypadku Corinacarpus lepiej jest wybierać mieszaniny dla ozdobnych roślin liściastych lub uniwersalnych nawozów wieloskładnikowych. Na korinokarpusa część zwykłych opatrunków można zastąpić dolistną.
Przycinanie klasztoru Nowej Zelandii
Crop corinocarpus nie obawia się, ale rośliny dorosłe z reguły nie potrzebują.Kiedy konieczne jest usunięcie uszkodzonych pędów lub skrócenie zbyt długich gałęzi, nie przecinają one więcej niż jedną trzecią długości pędu i dopiero wczesną wiosną, zanim zacznie się wzrost. Możliwe jest przycinanie nawet wtedy, gdy konieczne jest powstrzymanie wzrostu i wzrostu, w celu zmniejszenia objętości korony.
Pomimo faktu, że roślina dobrze rozgałęzia się, aby uzyskać szczególnie ozdobne okazy, młode cynamonowce przycina się, a raczej szczypie wierzchołki pędów w celu zagęszczenia (procedura może być wykonywana do 3-4 razy w okresie aktywnego wzrostu).
Przeszczep i podłoże
Corinocarpus przenosi się tylko wtedy, gdy jest to konieczne, gdy poprzednia pojemność staje się zbyt mała dla drzewa. Jednocześnie możesz wybrać warunki przeszczepu: klasztor nowozelandzki może zostać przeniesiony na nową ziemię zarówno wiosną, jak i latem. Rośliny dorosłe muszą być ponownie nawalcowane, w pełni zachowując ziemistą grudę, młode z potrzebami w nagłych wypadkach mogą zostać przeszczepione z częściowym usunięciem gleby, ale im mniej urazów podczas przeszczepu, tym lepiej. W czasach, gdy transplantacja nie jest jeszcze potrzebna, lepiej jest wymienić górną warstwę podłoża w doniczce.Na dnie zbiorników należy położyć grubą warstwę drenażu.
Podłoże dla corinocarpus powinno być luźne, pożywne, neutralne. W przypadku tej kultury należy stosować uniwersalne mieszanki ziemne dla roślin domowych. Idealny do lauru nowozelandzkiego, mieszanina 3 części murawy z 1 częścią piasku i 2 częściami torfu.
Corinocarpus smooth (Corynocarpus laevigatus)Choroby i szkodniki
Pająki stanowią największe zagrożenie dla lnu nowozelandzkiego w kulturze pokojowej. Ponieważ roślina zwykle rośnie w suchym powietrzu, w takich warunkach zawsze istnieje wysokie ryzyko dla szybko rozprzestrzeniających się owadów. W tym przypadku przędziorków często pojawiają się na roślinie podczas ciepłej zimy bez zwiększania wilgotności i prawie nigdy w lecie.
Najczęstsze problemy w hodowli Corinocarpus:
- utrata koloru liści z form dekoracyjnych o słabym oświetleniu;
- opadające liście w niewłaściwej temperaturze, zimne przeciągi;
- pojawienie się plam na liściach po wystawieniu na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.
Reprodukcja Ławry nowozelandzkiej
Corinocarpus pomnożyć dość trudne.Najwygodniejszym sposobem użycia w domu jest metoda cięcia. Aby uzyskać nowe rośliny, można użyć pędów zimowych lub ukorzenionych sadzonek wiosną, późnym latem i wczesną jesienią, ale to wierzchołkowe pędy wycięte w okresie aktywnego wzrostu dają najwyższy odsetek ukorzeniania. W celu ukorzenienia, sadzonki będą wymagać warunków cieplarnianych i temperatury powietrza jak najbliżej stabilnego 20 stopni ciepła. Po ukorzenieniu sadzonki są przenoszone do poszczególnych pojemników i uprawiane z częstym przycinaniem, skracając wierzchołki pędów w celu wzmocnienia rozgałęzień.
