Porzeczka to popularna nazwa rodzaju roślin należących do klasy roślin dwuliściennych i rodziny agrestu. Należy do niego prawie 200 gatunków. Jest szeroko rozpowszechniony w Eurazji i na kontynencie północnoamerykańskim. Uwielbia wilgoć, dlatego woli in vivo rosnąć na brzegach zbiorników wodnych.
Odmiany rosnące na naszych szerokościach geograficznych są bezpretensjonalne i odporne, ale wymagają również stałej opieki, aby plony przyniosły radość. Porzeczka ogrodowa, która jest uprawiana w centralnej części Rosji, jest bardzo smaczna i zdrowa.
Opis zakładu
Porzeczka to krzew o wysokości od jednego do pięciu metrów. Odmiany ogrodowe z reguły nie przekraczają 1,5-2. Roślina ma długie proste pędy, brązowe, czerwonawe lub szare. System korzeniowy jest rozgałęziony i silny, pogłębiający się w ziemi o około 1,5 metra.
Liście porzeczki mają trzy lub pięć płatków, ząbkowane, okrągłe lub wydłużone. Kolor liści zależy od gatunku, najczęściej jest zielony, cień na górnej stronie jest jaśniejszy niż na dolnej.
Dekoracyjne liście porzeczek mogą mieć różne odcienie: czerwony, brązowy, szkarłatny.
Kwiaty są różne: od białego do ciemnoczerwonego. Kwiatostany w postaci pędzli, w których zbiera się od pięciu do kilkudziesięciu kwiatów. Porzeczki kwitną w kwietniu lub maju; niektóre odmiany mogą kwitnąć do czerwca.
Owoce porzeczki - jagody okrągłe lub lekko wydłużone. Kolory różnią się w zależności od gatunku, mogą być czerwony, czarny, biały, zielony, żółtawy. Różnią się także smakiem.
Niektóre odmiany mają wyraźny kwaśny smak, niektóre mają słodko-kwaśny smak, a są też odmiany słodkie.
Gatunek
W naszym kraju porzeczki są chętnie uprawiane, uprawiane, hodowane, hodowane nowe odmiany i mieszańce.
Najczęstsze w Rosji są następujące typy:
- czarny
- czerwony (zwykły ogród);
- biały
- złoty;
- lodowaty;
- krwistoczerwony.
Lądowanie: wybór miejsca i czasu
Sadzenie porzeczek najlepiej wykonywać wczesną jesienią. Do wiosny krzew będzie miał czas na zakorzenienie. Jeśli ta pora roku okazała się ciepła, można sadzić krzewy we wrześniu, a nawet na początku października. W przypadku wczesnych przymrozków lepiej poczekać do wiosny.
Należy wybrać miejsce do sadzenia, w którym roślina otrzyma dużo światła słonecznego i wilgoci. Jeśli zrobi się to poprawnie, wówczas przy dobrej pielęgnacji roślina przyniesie obfite zbiory przez około 15 lat.
Porzeczka nie lubi cienia i preferuje obszary, w których jest wystarczająco dużo wilgoci. Czarny szczególnie nie toleruje suszy, inne gatunki są w stanie przetrwać brak wilgoci przez pewien czas.
Jeśli krzewy mają małą koronę, możesz sadzić je bliżej siebie. Między rozsiewaniem sadzonek lepiej jest zrobić większą odległość. Średnio należy pozostawić 1,5-2 metry.
Instrukcje krok po kroku dotyczące sadzenia porzeczek:
- przygotuj małe doły, głębokość około 40 cm;
- jeśli czas na to pozwala, zostaw je na chwilę (tydzień lub dwa), aby gleba się skurczyła;
- nawozy, obornik lub kompost są umieszczane na dnie;
- dziura jest podlewana wodą;
- sadzonka jest umieszczona w otworze, przechylona o 45 stopni, wyprostuj system korzeniowy, a następnie zakopuj;
- ubijaj glebę, stopniowo wypełniając ziemię;
- przykryj otwarty teren ściółką.
Skośne lądowanie przyczynia się do lepszego rozwoju systemu korzeniowego i dodatkowych pędów. Krzew będzie potężny i rozległy.
Jeśli sadzisz sadzonkę bezpośrednio, wówczas krzak prawdopodobnie wyrosnie na jedną łodygę.
Pielęgnacja porzeczek
Ci, którzy mają w kraju krzaki porzeczek, powinni wziąć pod uwagę, że rośliny te kochają wilgoć. Jeśli przez długi czas nie będzie deszczu, należy zapewnić krzakowi regularne podlewanie.
Brak wilgoci spowoduje, że jagody spadną, a reszta będzie niewielka i bez smaku.
Powinieneś także okresowo poluzowywać ziemię, przynajmniej raz na trzy tygodnie. Głęboko nie jest konieczne, wystarczy 5-8 cm Podczas rozluźniania należy uważać, aby nie uszkodzić korzeni rośliny.
Opieka nad krzakami porzeczek obejmuje:
- gleba wokół rośliny musi być regularnie chwastowa, wolna od chwastów;
- pamiętaj, aby zastosować ściółkę na powierzchni gleby wokół krzaka - warstwę, która zatrzymuje wilgoć, hamuje wzrost chwastów, chroni przed zmianami temperatury;
- Przed mrozem krzak należy owinąć szmatką lub papierem, pod rośliną umieścić pojemniki z wodą.
Dolne gałęzie porzeczki mogą rozprzestrzeniać się po ziemi. Aby tego uniknąć, należy zbudować wsparcie.
Aby roślina dobrze się rozwijała i przynosiła owoce, powinna zapewnić górny sos. Nawozy wprowadzone podczas sadzenia trwają około dwóch lat. Następnie należy zapewnić regularny nawóz. Jest to kompost w ilości około 5 kg i 20 g siarczanu potasu i superfosfatu.
W miesiącach wiosennych, kiedy roślina budzi się ze hibernacji i zaczyna aktywnie rosnąć, musisz zapewnić jej nawożenie dla korzeni. W tym celu odpowiednie są odchody obornikowe lub drobiowe rozcieńczone wodą, a także produkty do przechowywania.
Aby krzak dobrze się rozwijał i rozwijał, konieczne jest regularne przycinanie jego gałęzi. Obowiązkowe przycinanie odbywa się wiosną. To usuwa gałęzie:
- dotknięty chorobą;
- uszkodzone przez szkodniki;
- zakrzywiony;
- zepsuty
- stare.
Obrzezanie starych, słabo uszkodzonych gałęzi umożliwi roślinie wypuszczenie nowych silnych pędów.
Latem porzeczki należy regularnie podlewać, poluzować glebę, poddać działaniu środków owadobójczych i grzybobójczych. Szczególnie ważne jest prawidłowe podlewanie rośliny podczas kwitnienia i owocowania.
Porzeczki wymagają również przycinania w sierpniu, po zbiorach. W takim przypadku pod korzeniem wycina się dwie lub trzy główne gałęzie, nie pozostawiając nawet konopi. Robiąc to latem, po zerwaniu jagód, możesz zrobić miejsce dla młodych pędów korzeniowych.
Hodowla
Powielanie porzeczek można przeprowadzić na trzy sposoby:
- sadzonki;
- dzielenie buszu;
- nakładanie warstw.
Pierwsza metoda jest uważana za najbardziej skuteczną, szczególnie jeśli nie ma zbyt wiele materiału, ale chcesz zachować różnorodność. W ten sposób porzeczki można rozmnażać zarówno latem, jak i wiosną i jesienią.
Należy to zrobić na już przygotowanym podłożu, składającym się z ziemi z dodatkiem kompostu i obornika. Jako sadzonki jesienią i wiosną pobiera się zdrewniałe pędy roczne, które najdogodniej zachowuje się podczas corocznego cięcia.
Konieczne jest wybranie gałązek o średnicy co najmniej 6 mm. Długość rączki wynosi około 20 cm, musi mieć nerki (3-4 sztuki).
Na dole łodyga jest cięta bezpośrednio pod nerką, w górnej części wykonuje się nacięcie tuż nad nią. Siedzi ukośnie w przygotowanej glebie, podlewany, ściółkę umieszcza się na wierzchu.
Powielanie przez dzielenie buszu nie jest najczęstszą metodą. Stosuje się go, jeśli roślina potrzebuje przeszczepu w nowe miejsce, a także w przypadkach, gdy nie ma wystarczającej ilości materiału do sadzenia. Podczas stosowania tej metody krzaki korzenią dość szybko, bez dodatkowego wysiłku. Powinny być podzielone jesienią lub wiosną. Jest to proste: roślina jest usuwana z ziemi, upewniając się, że podczas wykopywania korzenie nie zostaną uszkodzone, a następnie wszystkie stare i chore gałęzie zostaną odcięte i podzielone na kilka części ostrym toporem (zwykle trzy lub cztery). Należy to zrobić, aby każda część miała dobrze rozgałęzione korzenie, a na gałęziach były pąki.
Jednym z najprostszych sposobów rozmnażania porzeczek jest metoda nakładania warstw. Konieczne jest wykonanie procedury wczesną wiosną, aż roślina zakwitnie. Wokół krzaka, który jest wybrany jako matka, wykop kilka płytkich rowków (6-7 cm). Następnie dolne gałęzie (należy wybrać silne i młode pędy) są odcinane (około jednej trzeciej) i wyginane do ziemi, wkładane do wykopanego rowka i mocowane (zwykle w tym celu stosuje się drut).
5-7 pędów można pobrać z krzewu macierzystego.
Nie trzeba posypywać gałęzi, robią to tylko wtedy, gdy pojawiają się na nich zielone gałęzie i osiągają 10-15 cm, a następnie rowki, w których znajdują się pędy, są posypane ziemią. Latem należy je wyrzucać dwa lub trzy razy. Do jesieni mają już dobrze rozwinięte korzenie i można je przesadzić w wybrane miejsce.
Choroby i szkodniki
Podobnie jak inne rośliny w naszych szerokościach geograficznych, porzeczki są podatne na choroby i mogą cierpieć z powodu szkodników. Najczęstsze choroby obejmują:
- Antraknoza jest chorobą grzybiczą, w której liście zaczynają wysychać i zwijać się, stają się brązowe. Pacjentów należy odciąć od krzaka i wyrzucić na stos, a samą roślinę należy spryskać środkiem grzybobójczym.
- Mączniak prawdziwy (popielniczka) - infekcja wywołana przez mikroskopijne grzyby pasożytnicze, roślina posypuje białą płytkę nazębną. Konieczne jest zwalczenie tej plagi za pomocą siarczanu miedzi (rozcieńczyć 30 gw 10 litrach wody i spryskać krzak).
- Mozaika w paski - infekcja wirusowa, która charakteryzuje się pojawieniem się na liściach jasnego wzoru utworzonego przez żółte żyły. Zainfekowany krzak będzie musiał zostać zniszczony, nie ma sensu go leczyć, dlatego konieczne jest podjęcie środków w celu ochrony rośliny przed wektorami infekcji - mszycami i kleszczami.
- Terry (rewersja) - niebezpieczna choroba wirusowa, która jest najbardziej podatna na czarną porzeczkę, infekują mszyce i kleszcze roślinne, przestają owocować. Aby zabezpieczyć się przed wektorami, konieczne jest stosowanie środków owadobójczych, a aby pozbyć się nawrotu, konieczne jest opryskanie płynem Bordeaux.
- Septoria to choroba grzybicza, w której liście są najpierw pokryte brązowymi plamami, a następnie stają się białawe. Aby pozbyć się białych plam, należy traktować krzew środkami grzybobójczymi.
Do najniebezpieczniejszych szkodników porzeczek należą mszyce, szkło gąsienicowe, muszki żółciowe. Aby usunąć mszyce i muszki żółciowe, stosuje się roztwór kalbofos. Mieszanka popiołu, suchej musztardy i pieprzu, tytoniu pomoże pozbyć się szkła. Składniki miesza się w równych proporcjach i nanosi pod roślinę.
Przydatne właściwości porzeczek
Porzeczka ma bardzo bogaty skład: zawiera wiele witamin, zwłaszcza witaminę C, a także grupy B, E, K, F, zdrowe węglowodany (błonnik) i wiele cennych kwasów organicznych.
W czarnej porzeczce jest tak dużo witaminy C, że około 50 gramów jagód zapewnia dzienne zapotrzebowanie dorosłej osobie.
Bardzo przydatne jest stosowanie porzeczek w celu wzmocnienia odporności, zwalczania chorób zakaźnych. Bogaty skład chemiczny pomaga zabijać patogenne mikroorganizmy, dlatego podczas leczenia antybiotykami wskazane jest picie napojów owocowych z porzeczek i jedzenie świeżych jagód. Wywary z nich pomagają usunąć toksyczne substancje i metale ciężkie z organizmu.
Owoce porzeczki można suszyć, zamrażać, wytwarzać z duszonych owoców, przetworów, dżemów. Aby zachować witaminy, wiele gospodyń domowych woli mielić jagody z cukrem, w tej formie są one doskonale przechowywane i pomagają w utrzymaniu odporności w zimie. Przyczyniają się również do odmłodzenia skóry, a nawet całego ciała. W tym celu przydatne jest użycie ich w środku, ale można tworzyć maski. Ze względu na zawartość kwasów owocowych takie procedury mają właściwości lekkiego peelingu chemicznego.
Przydatne nie tylko owoce krzewu, ale także jego liście. Służą do dodawania smaku i zapachu do domowych przetworów, a wywar lub herbata z nich działają jako doskonały środek moczopędny. Polecany jest do stosowania w chorobach nerek, pęcherza moczowego.
Przeciwwskazania do stosowania porzeczek
Jedzenie czarnej, białej lub czerwonej porzeczki może przynieść zarówno korzyści zdrowotne, jak i szkody. Nie możesz jeść tych jagód w żadnej formie w obecności alergii. Jest to dość rzadka odmiana, jednak dając małe porzeczki porzeczki, konieczne jest monitorowanie reakcji jego ciała. Jeśli po pewnym czasie lub natychmiast dziecko zostanie pokryte wysypką, zacznie katar, dlatego należy przestać karmić go tymi jagodami, pokazać alergologowi i poddać się testom alergologicznym.
Przeciwwskazaniem do stosowania porzeczek jest zapalenie wątroby. Sok jagodowy nie jest zalecany w przypadku zakrzepowego zapalenia żył.
Nie jedz porzeczek osobom, które doznały zawału serca, mają skłonności do zaparć i mają zwiększone krzepnięcie krwi.
Czerwona porzeczka zawiera dość dużo kwasu, dlatego należy ją ostrożnie stosować w przypadku chorób, którym towarzyszy zwiększona kwasowość żołądka.
Ponadto spożycie może wywołać zaostrzenie przewlekłego zapalenia żołądka lub wrzodu żołądka.
Jednak przy niedoborze enzymów, problemach trawiennych czerwone porzeczki mogą być korzystne. Nadużywanie może wywołać zaburzenia żołądkowo-jelitowe, biegunkę.
