- Typ: saksofon
- Okres kwitnienia: czerwiec, lipiec, sierpień
- Wysokość: 8-200 cm
- Kolor: różowy, bordowy, liliowy, śnieżnobiały
- Wieloletnia
- Zimy
- Shady
- Kochać
Wieloletnie rośliny zielne są bardzo cenione przez doświadczonych ogrodników i początkujących miłośników ich bujnego kwitnienia. A jego nazwa, która powstała z połączenia dwóch słów „a” i „stilbe”, jest żywym potwierdzeniem tego, w tłumaczeniu greckim oznaczającym wyrażenie „bardzo genialne”. Rozrzucone krzewy wyglądają niezwykle spektakularnie nawet pod koniec kwitnienia - wycięte zielone liście pozostają atrakcyjne przez cały sezon ogrodowy. Planując rozpocząć tę niezwykłą bylinę na własną rękę, ważne jest, aby wiedzieć, jak prawidłowo sadzić i dbać o astilbe. Znając subtelności i niuanse pielęgnacji tej bezpretensjonalnej kultury, możesz tworzyć piękne kompozycje roślinne.
W warunkach naturalnych Astilba rośnie w lasach liściastych Ameryki Północnej i Azji Wschodniej, które charakteryzują się wilgotnym klimatem.
Astilba to ulubieniec zacienionych ogrodów, ozdobionych spektakularnymi kwiatostanami zebranymi z wielu ażurowych kwiatów bzu, bzu, różu i śnieżnobiałych odcieni.
Roślina ma pionowe cienkie łodygi, których wysokość, w zależności od gatunku, może osiągnąć półtora metra i więcej.
Drzewny kłącze rośliny co roku tworzy nowe pąki, z których łodygi wyrastają na wiosnę i umierają wraz z nadejściem chłodu. Roczny wzrost samego kłącza wynosi około 5 cm. Jesienią za każdym razem korzenie, które rozwinęły się latem i odsłaniają się, są posypywane żyzną glebą.
Wieloletnie łodygi ozdobione są eleganckim cirrus, wyciętymi lub długolistnymi liśćmi o ciemnozielonym kolorze. A wierzchołkowe kwiatostany w kształcie piramidy, paniki lub romboidu dopełniają obraz, ciesząc kwitnienie w sezonie przez 25-40 dni. Po kwitnieniu kwiaty zebrane w wiechy tworzą skrzynie z owocami wypełnione małymi nasionami.
Astilbe w projektowaniu ogrodu
Astilba jest stosowana w projektowaniu krajobrazu od początku XX wieku. Ze względu na różnorodność kształtów i bogatą paletę kwiatostanów projektanci wykorzystują go do realizacji najodważniejszych pomysłów.
Krzewy Astilbe wyglądają odpowiednio na tle malowniczych alpejskich wzgórz lub grupowych nasadzeń drzew iglastych z ich bogato zielonymi liśćmi igieł
Ogrodnictwo z astilbe jest często uwzględniane przy projektowaniu sztucznych stawów, sadząc rośliny wieloletnie jako ramy źródłowe. Dzwony, geyhera, liliowce mogą być godnym dodatkiem do malowniczego zakątka.
Harmonijnie wygląda również w kompozycjach kwiatowych. Dobre sąsiedztwo można uzyskać, sadząc paprocie kochające cień i żywiciele obok astilbe. Odmiany karłowate tego pięknego bylina kwitną są prawdziwą ozdobą małego, zacienionego ogrodu kwiatowego. Wiosną, podczas gdy liście astilbe jeszcze nie zakwitły, pusta przestrzeń wokół niego w ogrodzie kwiatowym może być wypełniona miniaturowymi krokusami i przebiśniegami.
Rośliny o dużych, gęstych liściach pomagają zrównoważyć ażurowe liście bylin: hosta, rogers, kadzidło, mankiet, kupiony, konwalie, ciemiernik
Jednym z powodów popularności astilbe jest jego zdolność do radzenia sobie w cieniu drzew. Czując się komfortowo nawet w cieniu, nie przestaje zachwycać się kolorowym kwitnieniem. W ciętej formie wykwintne kwiatostany astilbe są wykorzystywane do układania bukietów i tworzenia kompozycji kwiatowych.
Popularne odmiany astilbe
W ogrodnictwie dekoracyjnym istnieje około dwustu odmian astilbe, stworzonych na podstawie kilkunastu gatunków. Najpopularniejsze grupy hybrydowe to: japońska astilba, Arends, liść i chiński.
Japonica hybrida
Hybrydy japońskiej astilbe mają wysokość 40-80 cm, a łodygi zdobią liście z wyraźnym ornamentem, którego kolor waha się od jasnozielonego do czerwonawo-brązowego. Gęste kwiatostany o romboidalnym kształcie są pomalowane w odcieniach malin, czerwieni i bieli.
Najsłynniejsze odmiany: „Montgomery” z bordowymi kwiatostanami, „Rheinland” z wiechami różowego łososia, białe, przewiewne kwiatostany „Deutschland”
Gęste kwiatostany roślin tej grupy kwitną znacznie wcześniej niż inne odmiany. Nawet po wyschnięciu zachowują swój efekt dekoracyjny, dekorując ogród kwiatowy do zimy.
Arendsii hybrida
Gatunek został nazwany na cześć hodowcy G. Arendsa i jest reprezentowany przez 40 odmian. Wysokość średnich roślin osiąga 0,6-1 m. Łodygi są ozdobione ciemnozielonymi liśćmi z burgundową obwódką, o kulistym lub stożkowym kształcie i spektakularnymi kwiatostanami w odcieniach kremu, żółci i różu.
Najbardziej dekoracyjnymi odmianami są: „Boogie Woogie” z różowymi kwiatostanami w kształcie rombu, „Gloria” z delikatnymi liśćmi i puszystymi różowymi wiechami, wieloletnia karzeł „Liliput” z różowo-łososiowymi kwiatami
Stilbe simplicifolia
Liściaste astilbe nie toleruje suchego klimatu. Wyróżnia się jasnozielonymi niepodzielnymi liśćmi o błyszczącej powierzchni i niezwykłymi piramidalnymi kwiatostanami przypominającymi opadające wiechy.
Najpiękniejsze odmiany tej grupy: „Brązowy Elegans” z delikatnymi brązowymi kwiatostanami, „Straussenfeder” z jasnymi koralowymi kwiatami, „Praecox Alba” z bujnymi białymi „świecami”
Astilbe chinensis
Astilbe chińskie ma potężne kłącza, które w miarę wzrostu wypierają sąsiednie rośliny. Wieloletnie łodygi, których wysokość nie przekracza 110 cm, ozdobione są ażurowymi liśćmi otoczonymi cienkimi złotymi włoskami i gęstymi kwiatostanami białych, liliowych i różowych kwiatów.
Rozważane są najpiękniejsze odmiany: „Vision in Red” z brązowo-zielonymi liśćmi i kwiatami liliowo-czerwonymi, „Vision in Pink” z niebiesko-zielonymi liśćmi i jasnoróżowymi wiechami, „Purpurlanze” z fioletowymi kwiatami na czerwonawych łodygach
Aby ozdobić obszary podmiejskie, lepiej wybrać średnie odmiany kultury. Są bardziej odporne na niekorzystne warunki klimatyczne.
Liczne odmiany kulturowe są warunkowo podzielone na:
- Karzeł - do 30 cm wysokości.
- Niski - do 60 cm.
- Srednerosly - do 90 cm.
- Wysoki - do półtora metra.
Różne odmiany tego byliny różnią się pod względem kwitnienia: wczesne kwitną już na początku czerwca, mieszańce średniego wzrostu dają jasne akcenty w środku lata, a kwiaty późno kwitnące ozdabiają ogród kolorowymi „pochodniami” pod koniec sezonu.
Wieloletnie metody rozmnażania
W jednym miejscu krzew może dorastać do pięciu lat, po czym należy go odmłodzić. Rośliny wieloletnie rozmnaża się zarówno wczesną wiosną, jak i późną jesienią, stosując w tym celu metodę wegetatywną lub nasienną.
Metoda nr 1 - wegetatywna
Ta metoda polega na podzieleniu kłącza na 2-3 części, z których każda ma wyblakłą łodygę ze śpiącym pąkiem. Podczas rozmnażania wegetatywnego astilbe można sadzić w dowolnym momencie. Najważniejsze jest zapewnienie wystarczającej wilgoci w pierwszych dniach po przeszczepie.
Krzewy również dobrze się ukorzeniają podczas kwitnienia, pod warunkiem przestrzegania tego samego reżimu wilgotności.
W metodzie wegetatywnej zwiędły kłącza wykopuje się z ziemi, myje w wodzie i kroi na kilka sekcji za pomocą sekatora lub łopaty
Kłącze należy podzielić, tak aby na każdej odciętej działce u podstawy znajdowały się 2-3 zastępcze pąki, z których następnie wychodzą młode pędy.
Wielkość działki nie jest znacząca, wystarczy i odcinek kłącza ma długość 3-5 cm, sadzi się je w odległości 30 cm od siebie. Już w następnym sezonie posadzone działki aktywnie rosną i rozpuszczają bujne wiechy.
Metoda nr 2 - nasiona
Ta metoda jest dość pracochłonna, ale pozwala wykazać nowy wzrost. Zbierz nasiona roślin na początku września, ostrożnie odcinając kwiatostany za pomocą pudełek. Układa się je na papierze i pozostawia w ciepłym miejscu na dwa tygodnie. Aby uzyskać najmniejszy groszek, wystarczy potrząsnąć suszonymi wiechami. Zebrane nasiona umieszcza się w torbie i pozostawia do wiosny.
Podczas uprawy astilbe z nasion materiał do sadzenia wysiewa się w lutym - marcu w pojemnikach wypełnionych mieszaniną torfu i piasku, przyjmowanych w stosunku 3: 1.
Nasiona Astilbe są bardzo małe i kiełkują raczej powoli, dlatego zaleca się, aby je najpierw rozwarstwić
Nasiona są rozrzucone na powierzchni zwilżonej gleby i pokryte szklaną lub plastikową folią. Na tym etapie ważne jest przestrzeganie reżimu wilgotności, nie dopuszczając do wyschnięcia gleby. Niektórzy ogrodnicy zalecają stosowanie „śniegu” z zamrażarki, który stopniowo zwilży glebę podczas topnienia.
Pierwsze pędy pojawiają się po 3-4 tygodniach, ale dopiero pod koniec sezonu tworzą małe rozety liści. Delikatne sadzonki wodne powinny być bardzo ostrożne, kierując cienki strumień wody pod korzeń.
Jeśli młode krzewy w szklarni nie zatłoczą się, nie można im przeszkadzać do następnej wiosny. Krzewy wyhodowane z nasion zachwycą kwitnienie w trzecim roku sadzenia.
Zasady lądowania Astilba
Ta roślina najlepiej rośnie na luźnych i lekko kwaśnych glebach. Możliwe jest obniżenie kwasowości do wymaganego poziomu w zakresie 5,5-6,5 pH poprzez dodanie popiołu drzewnego lub mąki dolomitowej podczas kopania.
Astilba preferuje zacienione obszary znajdujące się w niewielkiej odległości od rozprzestrzeniających się koron drzew. Najlepszą opcją jest rzadki cień.
Wybierając miejsce, powinieneś skupić się na czasie kwitnienia. Wczesne i późne odmiany można umieszczać zarówno na otwartych przestrzeniach, jak i w półcieniu. Rośliny średnio kwitnące najlepiej sadzić w zacienionych rogach, ponieważ palące lipcowe słońce znacznie skraca czas ich kwitnienia.
Rośliny wieloletnie należy umieścić w taki sposób, aby w całej swojej okazałości pojawiały się nie tylko ażurowe kwiatostany, ale wdzięczne liście otwarte dla oka
Astilbe mają charakter hydrofilowy. Większość odmian czuje się komfortowo na glebach podmokłych, spokojnie przenosząc stagnację wody.
Lądowisko jest w połowie wypełnione humusem, który jest dokładnie wymieszany z glebą. Przydatne będzie wprowadzenie nawozów organicznych, biorąc je w ilości 2 wiader obornika na 1 m2. nawozy Wzbogacona gleba jest podlewana. Po odczekaniu, aż całkowicie się wchłonie, sadzą roślinę i posypują ją ziemią, aby grubość warstwy nad zastępującymi pąkami wynosiła około 4 cm, gleba wokół łodygi jest zagęszczana i, aby zapobiec tworzeniu się nisz powietrznych w glebie, jest ponownie nawadniana.
Wskazówki i porady dotyczące pielęgnacji
Aby zminimalizować opiekę nad tą kwitnącą rośliną, wystarczy przestrzegać kilku prostych zaleceń:
- W okresie wegetacyjnym należy karmić złożonymi nawozami. Podczas kopania na wiosnę możliwe jest zapewnienie korzeniowej warstwie gleby niezbędnej objętości azotu, potasu i fosforu, co daje 30 g / m2. W połowie lipca są karmione azotanem potasu (2 łyżki stołowe na 10 litrów wody), a ostatni górny opatrunek po kwitnieniu jest uzupełniony superfosfatem, dystrybuując go 20 g na krzak.
- Przeprowadzaj nawadnianie w odpowiednim czasie. Roślina kochająca wilgoć nie toleruje długotrwałej suszy. W gorące letnie dni należy go podlewać maksymalnie dwa razy dziennie. Kultura szczególnie potrzebuje lepszego podlewania podczas tworzenia kwiatostanów. Lepiej podlewać astilba wczesnym rankiem i po zachodzie słońca.
- Ściółkę gleby. Ściółkowanie zasadzonej kory drzewnej lub wiórów pomoże zachować luźność gleby i zmniejszyć utratę wilgoci. Chochoł zapobiegnie przegrzaniu ziemi latem i zamarzaniu korzeni w miesiącach zimowych.
- Co pięć lat odmładzaj krzew. Zdolność kłączy roślin do szybkiego wzrostu masy wymaga okresowego odmładzania krzewu. Pod koniec każdego sezonu gołe kłącza należy posypać świeżą ziemią. W przeciwnym razie młode pędy wypukłe starymi korzeniami stają się nagie i suche, co z kolei negatywnie wpływa na jakość i czas kwitnienia.
- Zwalczaj szkodniki. Nicienie i gnuśne monety są głównymi szkodnikami rośliny. Wpływają na liście i kłącza rośliny, wywołując jej więdnięcie i śmierć. Nicień możesz pozbyć się tylko poprzez całkowite zniszczenie dotkniętego okazu. Grosze są trochę łatwiejsze. Jej larwy można próbować zniszczyć mechanicznie, nie uszkadzając korzeni i łodyg, lub stosując chemię ogrodową: powiernik, actara, karbofos.
- Po kwitnieniu przytnij szypułki. Jednak niektórzy ogrodnicy pozostawiają nieobcięte łodygi suszonych kwiatów, aby ozdabiali wiosenny ogród tak długo, jak to możliwe.
- Przykryj roślinę na zimę. Zimą z niewielkim śniegiem większość odmian tego kwitnącego plonu marznie. Aby temu zapobiec przed nadejściem zimnej pogody, pędy przycina się do poziomu gruntu, nagie korzenie mulczuje się torfem i przykrywa świerkowymi gałązkami.
W przyszłości silniejsza roślina sama będzie zwalczać chwasty - jej potężne korzenie doskonale sobie z tym radzą.
Pielenie tego kochającego wilgoć piękna jest konieczne tylko na początku jego wzrostu na etapie kłącza i zielonej masy
Na koniec proponujemy obejrzenie ciekawego filmu o jesiennym przycinaniu astilbe:
