Zhigulevskoe - późno testowane jabłka

Jabłoń Zhigulevskoye - od dawna znana i popularna odmiana w Rosji. Ci, którzy go nie znają, będą ciekawi i przydatni, aby dowiedzieć się o jego pozytywnych aspektach, a także o wadach tej odmiany. Powiemy Ci, gdzie i jak wyhodować tę atrakcyjną jabłoń, jak i kiedy wykorzystać plon.

Opis odmiany jabłka Zhigulevskoe

Ta późna jesień odmiana stołowa została wyhodowana w 1936 r. W eksperymentalnej stacji ogrodniczej w Kuibyshev przez skrzyżowanie dwóch odmian - starej rosyjskiej Borovinki i American Wagner (odmiana ta zawdzięcza swoją niewystarczającą mrozoodporność). Od 1949 r. Przeprowadzano państwowe testy odmianowe, aw 1965 r. Zostało zarejestrowane w Rejestrze Państwowym i podzielone na strefy w sześciu regionach:

• Centralny;
• Centralna Czarna Ziemia;
• Północna kaukaski;
• Środkowy Wołżski;
• Dolny Wołżski;
• Wschodniosyberyjski (w formie stlan).

Odmiana jest szeroko rozpowszechniona na środkowym pasie. Ma następujące właściwości:

• Drzewo średniego lub wysokiego wzrostu, szybko rosnące. Korona jest półprzezroczysta, stosunkowo rzadka, zasadniczo piramidalna, czasem okrągła. Generatywne nerki układane są na gałązkach i cewkach.
• Pędy są dość grube, proste, ciemnobrązowe.
• Pobegoobrazovanie niski.
• Kwitnie wcześnie, przez co nie jest wykluczone ryzyko uszkodzenia pąków owocowych przez przymrozki.
• Zimotrwalosc odmiany jest niewystarczająca.
• Według rejestru państwowego liście są bardzo dotknięte strupem, owoce są słabe. Ale VNIISPK (Wszechrosyjski Instytut Badawczy ds. Selekcji Upraw Owocowych) twierdzi, że jest odporny na strup i poważną porażkę drugiej generacji ćmy jabłkowej.
• Wczesna dojrzałość. Owocowanie rozpoczyna się 5-6 lat po szczepieniu na stadzie i sadzeniu w ogrodzie.
• O autonomii odmiany informacji nie znaleziono w oficjalnych źródłach. Niektóre inne źródła podają, że Zhigulevsky jest samosterylny i zalecają sadzenie odmian zapylających:
  • Kuibyshevskoe;
  • Anyż szary;
  • Antonovka jest zwyczajna;
  • Spartak
  • Kutuzowec i inne.
• Wydajność jest wysoka. Dorosłe drzewo przynosi udany rok 200-250 kg jabłek. W młodym wieku owocowanie odbywa się co roku, a wraz z wiekiem staje się częściowo okresowe.
• Owoce o bardzo atrakcyjnej formie mają następujące cechy:
  • Duże rozmiary - przeciętne jabłko waży 120-200 g, a poszczególne egzemplarze osiągają 350 g.
  • Kształt jest okrągły, spłaszczony, czasem z małymi zardzewiałymi guzkami.
  • Skóra jest gładka, mocna. Główny kolor to żółty z jasnym karminowo-czerwonym rumieńcem w paski, który pokrywa prawie całą powierzchnię jabłka. Jest też wiele białawych, subtelnych punktów podskórnych.
    

    Poszczególne egzemplarze jabłek odmiany Zhigulevskoye osiągają 350 g

  • Miąższ jest soczysty, gęsty, delikatny. Ma kremowy kolor, dobry słodko-kwaśny smak i charakterystyczny bogaty aromat.
• Wymienny termin zapadalności przypada na przełom sierpnia i września. Owoce osiągają pełną dojrzałość 2-3 tygodnie po zbiorach. Jabłka są przechowywane i spożywane przez dwa do trzech miesięcy do grudnia (czasami do stycznia).

Tabela: charakterystyka jabłoni Zhigulevskoe w zależności od rodzaju stada

Lądowanie

Sadzonki jabłek Zhigulevskoe sadzi się zgodnie z zasadami obowiązującymi w tej kulturze. Odmiana nie wymaga żadnych funkcji w tym procesie. Dlatego krótko i krok po kroku przypominamy początkującym ogrodnikom o kolejności sadzenia jabłoni:

1. Wybierz czas lądowania. W regionach południowych z ciepłymi zimami i gorącymi latami okres sadzenia jest preferowany późną jesienią - po zakończeniu przepływu soków (kiedy liście opadają) i roślina odpoczywa. Ale przed nadejściem mrozu powinny pozostać 3-4 tygodnie. W zimnych obszarach drzewa sadzi się wczesną wiosną, kiedy rośliny jeszcze się nie obudziły i nie wyrosły.
2. Znajdź optymalne miejsce dla przyszłej jabłoni. Musi spełniać następujące wymagania:
   • Położone na niewielkim stoku południowym lub południowo-zachodnim bez zastoju wody. Głębokość wód gruntowych jest dozwolona co najmniej 2-3 metry.
   • Kategorycznie nizinne, wąwozy i podobne miejsca, w których zimne powietrze może ulec stagnacji, nie są odpowiednie.
   • Wskazane jest naturalne zabezpieczenie przed zimnymi wiatrami północnymi w postaci ogrodzenia, grubych drzew, ścian budynku. Jeśli nie jest to możliwe, po raz pierwszy młode rośliny powinny zbudować taką ochronę, instalując tarcze powalone z prętów i sklejki. Możesz także przykryć rośliny na zimę spanbondem.
   • Gleba powinna mieć luźną strukturę i neutralną kwasowość. Optymalne pH wynosi 6,5-7.
3. Dwa do trzech tygodni przed sadzeniem przygotowuje się lądowisko. W przypadku sadzenia wiosennego dołu przygotowuje się późną jesienią. Aby to zrobić:
   1. Wykop otwór o głębokości 0,7-0,8 m i średnicy 0,8-1 m.
   2. Kruszony kamień, żwir, ekspandowana glina i podobne materiały do ​​układania warstwy drenażowej są układane na dnie. Jego grubość wynosi 10-15 cm.
   3. Wypełniają dół żyzną ziemią, przygotowaną przez zmieszanie czarnej gleby, torfu, próchnicy i piasku, pobranych w równych ilościach.
4. W dniu sadzenia korzenie sadzonki moczy się w wodzie przez 3-4 godziny.
5. Pośrodku dołu do lądowania przygotowuje się otwór o takich wymiarach, aby pasowały do ​​niego korzenie sadzonki i tworzyły w niej mały kopiec.
6. Sadzonka jest opuszczana do dziury, tak że szyjka korzenia spoczywa na szczycie pagórka, a korzenie są rozłożone na zboczach.
7. Wypełniają dziurę usuniętą z niej ziemią, starannie ją zagęszczając. Podczas sadzenia upewnij się, że szyjka korzenia jest ostatecznie na poziomie gruntu lub lekko uniesiona (3-4 cm).
   

   Upewnij się, że szyjka sadzonki nie pogłębia się

8. Wokół sadzonek ziemny wałek jest grabiony wzdłuż średnicy dołu, aby zatrzymać wodę podczas nawadniania.
9. Podlewaj roślinę dużą ilością wody, aż koło pnia zostanie całkowicie wypełnione. Po wchłonięciu wody procedurę powtarza się kolejne 1-2 razy. Przyczynia się to do dobrego dopasowania gleby do korzeni, aw rezultacie do lepszego przeżycia.
10. Wypełniają glebę warstwą ściółki (w jej jakości można użyć próchnicy, torfu, zgniłych trocin itp.) O grubości 5-10 cm.
11. Odetnij górę sadzonki na wysokości 0,8-1 m od ziemi. Jeśli są gałęzie, należy je przeciąć na pół.
    

    Po posadzeniu odetnij górną część sadzonki na wysokości 0,8-1 m od ziemi

Cechy uprawy i subtelności opieki

Podobnie jak sadzenie, opieka nad jabłkiem Zhigulevskoye nie różni się w żaden sposób. Jest to na ogół bezpretensjonalne, ale podczas wzrostu należy zwrócić większą uwagę na dwa aspekty.

Formacja korony

Ponieważ odmiana ma dość dużą siłę wzrostu, tworzą jabłoń na nasionach lub w połowie korzeni, stosując schemat rzadkich warstw z opóźnieniem wzrostu. Taka formacja od dawna jest znana i opanowana przez większość ogrodników.

Jabłonie na podkładkach karłowatych i pół karłowatych, które są uprawiane na kratach, tworzą palmetty lub wrzeciona.

W trudnych warunkach Syberii stosuje się stopniowane formowanie korony jabłoni.

Galeria zdjęć: schematy tworzenia jabłoni

Schronienie przed mrozem

Niska odporność na mróz odmiany powoduje, że ogrodnicy w zimnych regionach muszą zastosować dodatkowe środki w celu ochrony roślin przed mrozem. Jeśli jabłoń jest uprawiana w stlan, wtedy na zimę dość łatwo jest ją przykryć śniegiem, lapnikiem, opadłymi liśćmi lub materiałem pokrywającym. Nisko rosnące drzewa można owinąć spanbondem, wstępnie związanymi gałęziami lub wykonać dla nich specjalne ramy i materiał pokrywający, który już na nich ciągnie.

Nisko rosnące drzewa można owinąć spanbondem, po uprzednim połączeniu gałęzi

Inną możliwością ochrony stambu przed zamarzaniem jest to, że przed sadzeniem jabłoń szczepiona jest na odpornej na mróz podkładce na takiej wysokości, że miejsce szczepienia jest wyższe niż poziom śniegu typowy dla tego regionu.

Choroby i szkodniki - zapobieganie i kontrola

Biorąc pod uwagę sprzeczne informacje na temat odporności odmiany na choroby i szkodniki, warto co najmniej regularnie wykonywać tradycyjne środki zapobiegawcze:

• Jesienią musisz zgrabić wszystkie opadłe liście i spalić, jeśli istnieje podejrzenie ich infekcji. Jeśli nie ma takiego niebezpieczeństwa, liście można wykorzystać do schronienia drzew lub pni drzew.
• Po zebraniu liści głęboko kopią ziemię wokół drzew za pomocą warstwy warstw. Jeśli zrobisz to tuż przed nadejściem mrozu, szkodniki i patogeny wyhodowane w glebie, że zima w glebie umrze z powodu zimna.
• W tym samym czasie pnie i grube pędy są bielone zaprawą wapienną lub specjalnymi farbami ogrodowymi. Zapobiegnie to oparzeniu drzew i mrozowi.
• Wczesną wiosną, gdy pąki nie są jeszcze spuchnięte, należy przeprowadzić zabieg eliminacyjny silnymi pestycydami. Zazwyczaj stosuje się DNOC, Nitrafen, 5% roztwór siarczanu miedzi.

W przypadku wykrycia parcha zadeklarowanego w opisie rejestru państwowego wymagane będzie leczenie środkami grzybobójczymi (lekami przeciwgrzybiczymi). Z reguły wykonaj trzy opryski:

1. Przed kwitnieniem.
2. Natychmiast po kwitnieniu.
3. 7-10 dni po drugim.

Możesz polecić stosowanie popularnych leków - chóru, Strobi, Abiga-Peak itp. Więcej informacji na temat walki ze strupem na jabłoni można znaleźć tutaj.

Dodatkowe zapobieganie ćmom codlingu i innym szkodnikom nie jest wymagane, jeśli ogrodnik przestrzega powyższych zaleceń dotyczących chorób. Możesz tylko dodać do nich instalację pasów myśliwskich na drzewostanach wczesną wiosną, co zapobiegnie penetracji różnych larw, mrówek, chrząszczy itp.

W moim letnim domku, w celu zapobiegania, na wiosnę spędzam trzy opryski koron drzew owocowych, w tym jabłoni z mieszanką doniczkową Horusa i Decis (lek przeciw szkodnikom). Uzupełniam te zabiegi, rozpylając latem biofungicyd Phytosporin-M, który jednocześnie działa jako dodatkowy opatrunek na korzenie, ponieważ zawiera w składzie kwasy humusowe. Interwał leczenia wynosi 2-3 tygodnie, ich liczba nie jest ograniczona. Lek jest całkowicie bezpieczny dla ludzi i zwierząt - owoce można jeść natychmiast po przetworzeniu. Do zwalczania szkodników używam bioinsektycydów, takich jak Iskra-Bio i Fitoverm. I tylko w skrajnych przypadkach sięgam po chemikalia. Ale muszę powiedzieć, że przy zachowaniu środków zapobiegawczych takie przypadki są niezwykle rzadkie.

Recenzje ogrodników na temat odmiany

Yuri, Zhigulevsky ma raczej osobliwe owoce. Są jak w „brodawkach” i guzkach. Jak wiadomo, w odmianie Bryansk powierzchnia jest płaska lub prawie płaska. Obie odmiany mają duże owoce do 250-300 g. Ponadto jabłka odmiany Zhigulevskoye podczas przechowywania znacznie poprawiają smak „miodu”. Żigulewsko dojrzewa w ciągu ostatnich dziesięciu dni września. Co jest nieco późniejsze niż odmiana Bryansk. Szypułka jest różna i zasadniczo jest naprawdę długa. Cóż, ostatni argument Briańsk praktycznie nie jest powszechny na przedmieściach, a Żigulewskoje jest tutaj zwykłą odmianą.

Vital

//dacha.wcb.ru/index.php?showtopic=14349&st=420&p=757609&#entry757609

Re: Zhigulevskoe

Yuri, cudowna odmiana do smaku. Jak pamiętam, w niektórych regionach była to główna odmiana przemysłowa. Crohna jest rzadkie. Owocujący typ ostrogi. Jabłka są duże, dobrze sprzedawane. Miąższ, po miesiącu przechowywania, bardzo dobry smak deseru. Oznacza to, że owoce osiągają optymalną dojrzałość w połowie listopada, ale nie są przechowywane przez długi czas. Jest to klasyczna odmiana późnej jesieni. Czytałem gdzieś, że w owocach nie ma substancji odpowiedzialnej za zachowanie owoców. Dlatego odmiana jest przechowywana co najwyżej do Nowego Roku i nie jest zimą. W rzeczywistości odmiana ma jeden duży problem. Nie jest zimotrwały. Oznacza to, że jego odporność na zimę, nawet w domu, jest tylko średnia. Moim zdaniem niższa niż odmiana Bryansk. Co ciekawe, przed wejściem do owocowania odmiana zachowuje się dość odporna na zimę, ale po owocnym roku bardzo zamarza. Podejrzewam, że jabłoń nie ma czasu na przygotowanie się na zimę. Ponieważ usuwalna dojrzałość owoców występuje dość późno. Jamy i miejsca, w których odchodzą gałęzie szkieletu, są silnie dotknięte przez doły mrozowe.

Vital

//dacha.wcb.ru/index.php?showtopic=14349&st=440

Zhigulevskoe był również w tym samym domku. Niesamowite piękno dużych czerwonych owoców o jasnożółtym miąższu. Jak do wystawy! Smaczne, soczyste. Ale drzewo musi zostać uformowane, ponieważ lubi dać gałęzie o ostrym kącie zejścia, pełne przerw z (powtarzam) obfitych, ciężkich plonów. Nigdy nie zamarzł.

Natali_R

//www.forumhouse.ru/threads/58649/page-5

Stara rosyjska odmiana z amerykańskim rodzicem nie traci na czasie w naszych czasach. Jego główna wada (słaba mrozoodporność) nie przewyższa wszystkich zalet. Ogranicza jedynie granice możliwej uprawy. A jeśli pozwalają na to warunki regionu, odmiana jest zdecydowanie polecana do uprawy zarówno na własne potrzeby, jak i do celów komercyjnych w warunkach intensywnego ogrodnictwa.