Przechodząc obok kwitnących lewisii trudno pozostać obojętnym. Te niskie krzewy z dużymi kulistymi kwiatostanami są po prostu hipnotyzujące. Każdy kwiatostan, usiany wieloma kwiatami wszystkich odcieni, jest jak osobny, idealnie udekorowany bukiet.
Opis
Lewisie można spotkać tylko w środowisku naturalnym na suchych obszarach zachodniej Ameryki Północnej. Większość odmian woli skaliste odcinki od Kanady do Meksyku. Wspinają się po zboczach na wysokość od 800 m do 4 km. W sumie istnieje ponad 20 gatunków, z których większość jest obecnie uprawiana w ogrodach i szklarniach.
Levizia to wieloletni sukulent z rodziny Portulaka. Ma silne korzenie z małymi guzkami, które znacznie zagłębiają się w glebie. Roślina jest termofilna i zimozielona. Od października do końca marca przyciąga pięknymi liśćmi, a od kwietnia do końca września kwitnie kwiaty.
Górna część rośliny jest mała, średnia wysokość wynosi 10-35 cm. Na ziemi owalne lub lancetowate liście zbiera się w okrągłej rozecie, której średnica osiąga 40 cm. Krawędzie liści są gładkie, w kolorze ciemnozielonym. Tak jak w przypadku wszystkich sukulentów, łodygi i liście przechowują wilgoć, dlatego mają większą grubość.
Jedna prosta łodyga kwiatu unosi się nad liśćmi, do 20 cm wysokości, z wieloma pąkami. Rozmiar jednego kwiatu wynosi około 5 cm, płatki są długie i wąskie, do 2 cm długości i do 5 mm szerokości. Krawędź płatka jest spiczasta lub poszarpana. Rdzeń jest mały, pokryty tuzinem pręcików na długich nitkowatych nogach, tam też znajduje się jeden tłuczek. W zależności od odmiany wyróżnia się rośliny o białym, żółtym, różowym, czerwonym, liliowym, fioletowym i innych ciepłych odcieniach.
Po uschnięciu w miejscu pąka na działkach ziarno dojrzewa. Ma zaokrąglony kształt z otworem pośrodku, przypomina skorupę ślimaka. Średnia wielkość nasion wynosi 2-4 mm.
Opis popularnych odmian
Niektóre cechy lewisii są bardzo różne w różnych odmianach, dlatego wymagają bardziej szczegółowego opisu. Najczęściej dzieli się na dwie grupy:
- zimozielony;
- liściaste.
Istnieją różnice w strukturze kwiatostanów i ostrzy liści, wielkości i koloru.
Leviza Cotyledon (duplikat). Zimozielona bylina o szerokich zaokrąglonych liściach. Krawędzie liści są drobno ząbkowane, zebrane w symetryczną podstawową rozetę. Wiosną z liści wyrasta kilka szypułek (od 8 do 15 sztuk), co zamienia niepozorną roślinę w bujny krzew. Różowe pąki kwitną stopniowo, a jednocześnie na jednej łodydze nie ma więcej niż 3-4 kwiaty. Odmiana ma kilka hybryd, które różnią się kolorem płatków:
- Alba jest biała;
- Komety - cała gama żółtego;
- SunsetStrain - żółty i pomarańczowy;
- Czerwony - czerwony
- RoseSplendor - gorący róż;
- Konstelacja - pomarańczowo-różowe płatki z jasną obwódką.
Wersja Tweeda. Miniaturowy kwiat o wysokości zaledwie 15 cm Delikatne jedwabiste płatki mają błyszczącą powierzchnię. Kolorystyka jasnoróżowa lub kremowo-różowa. Roślina preferuje półcień, w naturze żyje w małych wąwozach i dziurach między kamieniami.
Wersja z długim płatkiem. Posiada jasne kolory nasyconych kolorów, kolor różowy lub fioletowy. Wysokość rozety liścia wynosi tylko 7 cm, a szypułka osiąga wysokość 15-20 cm. Kwitnienie jest obfite, długie.
Wersja jest aktualizowana. Najmniejsza roślina ma tylko 4-5 cm wysokości. Szypułki to także krótkie, różowe lub liliowe kwiaty. Płatki zwężone, bardzo wydłużone. Wyróżnia się jadalnymi korzeniami, które jedzą rdzenni mieszkańcy Ameryki.
Wersja Nevada. Roślina liściasta, która podczas silnej suszy lub wraz z nadejściem chłodu przechodzi w stan uśpienia i przestaje się rozwijać część lądowa. Korzenie nie tolerują mrozu, ale roślina aktywnie tworzy nasiona. Zachowuje się dość agresywnie, wiosną jest wiele samosiewów, które wypierają sąsiadów w ogrodzie kwiatowym. Roślina jest niska, kwitnie różowo lub liliowo.
Wersja z krótkim kubkiem. Forma liściasta o długości liści wynoszącej zaledwie 8-10 cm. Daje krótką szypułkę o wielu średnich kolorach. Kolor płatków jest gradientowy od kremowego lub białego środka do jasnoróżowej krawędzi. Są rośliny z różowymi żyłkami.
Rewizja Cantelou. Charakteryzuje się mocno ząbkowanymi krawędziami ciemnozielonych liści. Pędy są wysokie (do 30 cm), kwiaty są jasnoróżowe.
Wersja kolumbijska. Ma podstawową rozetę z lancetowatych zielonych liści i szypułek o wysokości 30 cm. Łodyga jest rozgałęziona i wspiera kwiatostan wiechy. Kwiaty o wielkości 3-4 cm różnią się białymi lub różowymi płatkami z ciemniejszymi żyłkami. Odmiana jest wiecznie zielona.
Hodowla
Najwygodniejszym i najłatwiejszym sposobem rozmnażania lewisów jest nasiona. Ponadto nasiona wysiewa się natychmiast w otwartym terenie w stałym miejscu. Procedura jest przeprowadzana jesienią przed nadejściem chłodu lub w styczniu. W celu utworzenia przyjaznych sadzonek konieczne jest, aby po wysianiu przez co najmniej miesiąc utrzymywano niską temperaturę. Jeśli jest śnieg, chronią łóżka dla dodatkowej ochrony.
Aby wyhodować sadzonki w styczniu, nasiona natychmiast wysiewa się w skrzynkach z wilgotną ziemią. Optymalna dla sadzonek jest mieszanka jednej części kompostu i dwóch części piasku. Garnek jest przechowywany w temperaturze pokojowej przez dwa tygodnie, a następnie umieszczany w lodówce, gdzie temperatura powinna mieścić się w zakresie 0 ... + 5 ° C. Regularnie zaznaczaj pole wyboru dla sadzonki. Przy pierwszych kiełkach pojemność powraca na parapet. Kiełki pojawiają się po 12-15 dniach. Po uformowaniu dwóch prawdziwych liści sadzonki ostrożnie usuwa się do osobnych doniczek. Lądowanie na otwartym terenie można przeprowadzić na początku czerwca.
W dorosłej roślinie powstają pędy boczne, które można pokroić na sadzonki. Natychmiast po przycięciu są one kapane do garnka z lekką, dobrze przepuszczalną ziemią i pozostawiane w chłodnym miejscu. W okresie ukorzeniania nie należy zbyt uważać na nawozy, ponieważ uniemożliwiają one prawidłowy rozwój pędów.
Uprawa i pielęgnacja
Levii nie można nazwać kulturą łatwą w pielęgnacji, do długiego kwitnienia i dobrego wzrostu potrzeba trochę umiejętności.
Ponieważ levisia nie toleruje silnych mrozów, w trudnych warunkach klimatycznych zaleca się hodować ją w doniczkach i doniczkach, które są na zewnątrz w lecie, a zimą zostaną wprowadzone do pokoju.
Levisia najlepiej czuje się w zacienionych miejscach, gdzie nie dociera bezpośrednie słońce w południe. Preferowane są kamieniste obszary lub dekoracyjne głazy.
Korzenie kategorycznie nie tolerują stagnacji wody w glebie, a niektóre odmiany przechodzą w stan uśpienia podczas długotrwałej deszczowej pogody, dlatego zaleca się zorganizowanie małego baldachimu lub innego schronienia. Aby chronić korzenie przed zgnilizną, zaleca się pokrycie gleby warstwą ściółki z piasku lub żwiru.
Aby uzyskać pełny wzrost, konieczne jest uprawianie levisii na obojętnych lub lekko kwaśnych żyznych glebach. Aby aktywować kwitnienie i dojrzewanie nasion w czerwcu i lipcu, krzewy są karmione dwukrotnie słabym roztworem obornika. W sierpniu kulki superfosfatu można ułożyć w pobliżu wylotu liści. Na zimę konieczne jest zbudowanie wodoodpornego schronienia, aby chronić korzenie, gdy śnieg topnieje lub pada deszcz.
Użyj
Levia stanie się prawdziwą perłą ogrodu skalnego lub kamienistego muru. Możesz użyć wielokolorowych krzewów do sadzenia w skalnych. Dobrze dogaduj się z innymi mieszkańcami skał. Do nasadzeń grupowych można użyć dzwonków, skalników, mankietów, gryki. Ważne jest, aby wybrać dzielnicę, w której nie tworzy się surowy mikroklimat, a liście o innych kolorach nie spadną na Lewizję.
