Kandyk (po łacinie erythronium, pies po turecku) to wieloletnia bulwiasta roślina z rodziny Lileiny. Rośnie w górzystych regionach Ameryki Północnej, Europy, Japonii. W Rosji dystrybuowany na Kaukazie i południowej Syberii. Roślina była znana w 1 wieku pne.
Istnieje 29 gatunków, niektóre z nich są uprawiane w ogrodach jako rośliny ozdobne. Trzy rzadkie wymienione są w Czerwonej Księdze Rosji.
Opis Kandyka
Ma małą wysokość, 10-30 cm, rzadziej, w najbardziej sprzyjających warunkach - 60 cm. Żarówka jest wydłużona, cylindryczna lub jajowata. U podstawy szypułki znajdują się dwa długie wydłużone liście, które sprawiają, że roślina jest jeszcze bardziej elegancka i podkreśla piękno kwiatów.
Kwiat z reguły jest pojedynczy, duży z sześcioma długimi płatkami zebranymi w wiszącym dzwonku. Krawędzie płatków wyginają się z wdziękiem w górę. Przypomina pospolity cyklamen kwiatowy lub małą lilię.
Kwitnienie rozpoczyna się w kwietniu i maju i trwa 2-3 tygodnie. Co więcej, każdy kwiat otwiera się bardzo szybko, dosłownie na naszych oczach i kwitnie przez 8 dni. Po uformowaniu owoców w formie pudełka z kilkoma nasionami. Ale ziemski okres życia w Erythronium jest krótki, zielone części rośliny wysychają i obumierają już w drugiej połowie lata.
Roślina ta jest rośliną miodową i dała nazwę bardzo rzadkiej wczesnej odmianie miodu. Miód Kandyk jest zbierany przez pszczoły na Ałtaju i Syberii. W postaci płynnej ma ciemny kolor, ale bardzo szybko krystalizuje, a jednocześnie rozjaśnia się do odcienia pieczonego mleka. Ma niezwykłe właściwości smakowe i lecznicze.
Do celów medycznych stosuje się również bulwy erythronium. Leczą epilepsję, impotencję, choroby płuc.
W ogrodnictwie kandyk jest uprawiany na indywidualnych polanach lub na alpejskich wzgórzach w połączeniu z innymi pierwiosnkami. Był coraz częściej stosowany do destylacji wraz z tulipanami i hiacyntami. Kwiaty długo nie blakną w kroju, dlatego są używane do wiosennych kompozycji florystycznych.
Rodzaje i odmiany erythronium
| Zobacz | Opis | Liście Kwiaty | Odmiany |
| Europejski | Woli rosnąć w krzewach i lasach liściastych w górzystych regionach Europy. Występuje w Alpach i na zachodniej Ukrainie. Trzonek jest jasnoróżowy, wysokość 10-30 cm. | Szeroki, zwężony do dołu, zielony z fioletowymi plamami. Płatki są spiczaste, mocno zgięte. Różowy, fioletowy, z białym rdzeniem. |
|
| Syberyjski | Występuje w południowej Syberii i Mangolii. Kształt żarówki przypomina kły drapieżnika. Wysokość wynosi od 12 do 35 cm, toleruje mrozy do -50 ° C. | W kształcie elipsy, ze spiczastymi końcami. Zielony, marmurowy, z czerwono-brązowymi żyłkami. 8 cm średnicy, białawy, różowawy, liliowy z żółtym rdzeniem. |
|
| Tuolumni | Rośnie wyłącznie w Sierra Nevada. 30-40 cm wysokości. | Na ogonku, gładki zielony, do 30 cm. Na szypułce kilka kawałków złotego koloru z zielonkawą podstawą. |
|
| Kalifornia | Rośnie w zalesionych obszarach Kalifornii. | Podłużny, z zaokrąglonym końcem. Cętkowany, 10 cm długości. Jedna lub więcej na roślinę. Biało-kremowy z pomarańczowymi ustami. |
|
| Japoński | Ukazuje się na Wyspach Kurylskich, Sachalinie, Japonii, Korei. Nie toleruje ciepła. | Wąski, do 12 cm długości. Jeden, opadający, jasnofioletowy. | Nie jest. Rzadkie, wymienione w Czerwonej Księdze. |
| Kaukaski | Pochodzący z gór Zachodniego Zakaukazia. Żarówki są cylindryczne. Trzonek o długości 25 cm Wrażliwy na mróz. | Unikaj, niebieskawe, nierówne. Biały, czasem żółtawy. Środek jest czerwono-pomarańczowy. |
|
| Amerykański | Rośnie dziko w górach USA i Kanady | Podłużne, z brązowymi plamami. Długość 20 cm, szerokość 5 cm. Jasnożółty. Szypułka 30 cm. |
|
Sadzenie erythronium w otwartym terenie
Erythronium odnosi się do wczesnych roślin kwitnących. Uprawiany jest w zacienionych miejscach, po północnej stronie ogrodu, pod koronami drzew i krzewów, które chronią go przed słońcem.
Lądowanie odbywa się w ostatnich dniach lata. Z reguły materiał do sadzenia hibernuje bezpiecznie, a wiosną rośliny kiełkują.
Potrzebna jest gleba surowa, torfowa, sypka i kwaśna nieco powyżej normy. Odpowiednia ilość próchnicy, piasku rzecznego i arkusza ziemi jest odpowiednia.
2 tygodnie przed sadzeniem musisz nawozić witrynę. Aby to zrobić, weź 1 m2:
- 200 g mączki kostnej;
- 150 g superfosfatu;
- 100 g pokruszonej kredy;
- 30 g saletry.
Kandyk jest rozmnażany przez nasiona i dzieci. Kiedy pudełko dojrzeje, jeśli przegapisz ten moment, ziarno spadnie na ziemię. Dlatego, aby zebrać je bez strat, zaleca się odciąć lekko niedojrzałe pudełka i wysuszyć je na pokładach w suchym, wentylowanym pomieszczeniu.
Gleba jest wstępnie traktowana od mrówek, aby nie ciągnęły nasion.
W przypadku upraw bruzdy wykonuje się w odległości 10 cm od siebie na głębokości 3 cm Nasiona układa się co 5 cm, zasypia i obficie podlewa. 
Rozmnażanie nasion kandyka
Na wiosnę powinny pojawić się pędy. Rośliny posadzone w ten sposób zakwitną za 4-5 lat. Kandyk należy do pierwiosnków i jest jedną z najpiękniejszych przebiśniegów.
Pierwszej wiosny wysokość pędu powinna wynosić co najmniej 4 cm, w przeciwnym razie potrzebny jest górny opatrunek i wzmocnione nawadnianie. Jesienią tworzą się żarówki o średnicy 4 cm, w drugim roku zwiększają swój rozmiar do 7 cm. W trzecim sezonie żarówka przyjmuje formę walca, dorasta do 8 cm średnicy i opuszcza się głębiej w ziemię - o 7-10 cm.
Możesz sadzić nasiona na wiosnę. Ale jednocześnie, aby przyspieszyć kiełkowanie, musisz najpierw stworzyć sztuczne zimowanie. Aby to zrobić, umieszcza się je w plastikowej torbie z mokrym torfem i umieszcza w lodówce na 2-3 miesiące.
Dzieci Erythronium sadzi się w glebie na głębokość 10-15 cm, odmiany amerykańskie głębiej - o 16-20 cm, pokryte warstwą ściółki, a także obficie podlewane. Dzięki tej metodzie rozmnażania rośliny kwitną w następnym roku. 
Hodowla Kandyka przez dzieci
Możesz sadzić sadzonki w domu w pudełkach pod folią. Nasiona wysiewa się w odległości 2-3 cm od siebie. Po pojawieniu się film jest usuwany.
Gdy kiełki są mocne, są one wyjmowane na krótki czas na ulicę w celu stwardnienia. Po rozmrożeniu i rozgrzaniu ziemi sadzonki sadzi się w stałym miejscu.
Kandyk Care in the Garden
Opieka nad roślinami praktycznie nie jest wymagana. Podlewanie jest bardzo rzadkie. Jeśli gleba jest ściółkowana, pielenie i spulchnianie nie są wymagane.
W pierwszym roku sadzonki kandyk nie są karmione, ponieważ przed sadzeniem przeprowadzono już przygotowanie i górny opatrunek gleby. W kolejnych latach konwencjonalne nawozy mineralne są stosowane do kwitnienia bulwiastych roślin ogrodowych.
Po 4-5 latach kwitnienia w podziemnej części rosną krzewy kandyka i należy je sadzić. Należy to zrobić po tym, jak roślina zanika i trochę odpoczywa - w lipcu i sierpniu.
Ustal, czy krzew jest gotowy do przesadzenia za pomocą pożółkłych i wyblakłych liści. Krzewy są wykopane, dzieci są ostrożnie oddzielone od głównej żarówki. Punkty łamania są posypane kruszonym węglem drzewnym.
Nowe cebule muszą być sadzone natychmiast, ponieważ szybko wysychają i mogą pozostać w powietrzu przez nie więcej niż jeden dzień, jeśli sadzenie jest planowane po pewnym czasie lub materiał siewny musi zostać przetransportowany, dzieci są przechowywane w pojemnikach z mokrym piaskiem, torfem lub mchem. Jako takie młode żarówki mogą spędzić 20 dni.
Erythronium w zimie
Roślina jest odporna na zimę. Zimuje dobrze na otwartym terenie. Tylko wtedy, gdy oczekuje się, że zima będzie zimna i bez śniegu, rośliny są pokryte świerkowymi gałęziami lub suchymi liśćmi.
Takie schronienie dobrze zatrzyma wilgoć na wiosnę, więc jest usuwane dopiero po całkowitym stopieniu śniegu.
Choroby i szkodniki
Kandyk praktycznie nie jest podatny na choroby. Szkody wyrządzone mu przez owady i gryzonie żyjące w ziemi: niedźwiedzie, pieprzyki, ryjówki.
Zwalczanie tych szkodników jest dość pracochłonne. Aby uniknąć używania trucizn i uniknąć dużych wydatków, możesz zastosować niedrogie i humanitarne ludowe metody ochrony.
Sprzęgła niedźwiedzia zostaną zniszczone, jeśli gleba między roślinami zostanie poluzowana na głębokości 10-15 cm. Jeśli to możliwe, plastikową butelkę wyciętą z obu stron w kształcie cylindra wkrapla się wokół każdego krzaka. Tak więc owady nie dostaną się do cebul.
Moli i złośników odstrasza się za pomocą improwizowanych urządzeń. Konieczne jest wzięcie żelaznych prętów o długości 1-1,5 m, wbicie ich w ziemię w miejscach, w których gryzonie są skoncentrowane na połowie długości.
Połóż pustą puszkę piwa lub Coca-Coli na wolnym końcu. Brzeg będzie buchał od wiatru, wibracje będą przekazywane wzdłuż żelaznego pręta i odstraszą zwierzęta.
Szmaty nasączone kurzem są również układane bezpośrednio w norach. Ten zapach jest bardzo nielubiany przez pieprzyki i złośniki. Będą zmuszeni opuścić stronę.
Aby szkodniki nie zniszczyły wszystkich roślin naraz, lepiej jest sadzić je w kilku oddalonych od siebie miejscach w ogrodzie.
