AGRIMONIA LUB WSPÓLNA AGRIMONIA. CZĘŚĆ - 2

Send

Agrimonia lub Wspólna agrimonia. Część - 1.
Agrimonia lub Wspólna agrimonia. Część - 2.
Agrimonia lub Wspólna agrimonia. Część - 3.

Łacińska nazwa dla wspólnego ciernia to "Agrimonia eupatoria". Pierwsza część pochodzi od greckich słów "agros" (pole) i "moni" (sprawl). Szczególna nazwa nadana na cześć władcy Pontyjskiego Królestwa Mitrydatesa VI Eupatora, znanego nie tylko z jego działań wojskowych. Eupator uważany był za eksperta w dziedzinie współczesnej medycyny, badał właściwości roślin leczniczych, eksperymentował z trującymi ziołami, sprawdzał ich wpływ nie tylko na przestępców skazanych na śmierć, ale także na samych siebie. Był autorem esejów dotyczących historii naturalnej i medycyny. Wraz z Zopirem (ten empirystyczny szkolny lekarz był w służbie dynastii hellenistycznych władców Egiptu, napisał eseje o narkotykach i toksykologii) Mithridates wynalazł uniwersalne antidotum na 54 składniki nazwane jego imieniem.

Ilustracja botaniczna z książki O. V. Tom "Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz", 1885

Przez wieki "mitridatium" służyło wszystkim lekarzom.Wielu lekarzy w czasach starożytnych i średniowiecza wprowadzało zmiany i dodatki do tego leku, ale jego podstawa pozostała niezmieniona. Do "mitridatu" zaliczono w szczególności szafran, imbir, cynamon, walerianę, ziele dziurawca, słodką koniczynę, rutę, inne rośliny lecznicze, a także opium, strumień bobrów, pępek jaszczurki monitorowej ... Papka lecznicza, którą przygotowali wielcy Mitrydczycy i nazwała ją po imieniu, zrobił ją z narkotyków testowanych głównie przeciwko truciznom, a także przeciwko innym chorobom, tak że lek ten był powszechny pod względem przydatności różnych trucizn i chorób ... Potem, gdy Andromacha (Andromachus, dworzanin Pierwszy lekarz cesarza rzymskiego Nerona, który rządził w latach 54-68, zauważył użyteczność mięsa węża i innych substancji, dodał kolejne granulki żmii i nieznacznie zmienił skład tego leku, zwiększając lub zmniejszając liczbę składników ... "

Rzepa zwyczajna. © Peter aka anemoneprojectors

Wszystkie składniki takiego antidotum były wbite i zmieszane z miodem. Obawiając się zatruć, Mithridates codziennie przyjmował truciznę i mył ją wymyślonym lekarstwem rozcieńczonym w winie.Każdego dnia zwiększała się ilość trucizny i antidotum. W ten sposób ciało króla stało się odporne na trucizny. Uważa się, że to Mithridates VI Evpator odkrył lecznicze właściwości zwykłego smalcu i zastosował go w swojej praktyce lekarskiej. Jednak w ramach "mitridatium" zioło to nie było.

Po klęsce rzymskiego dowódcy Pompejusza w 64 rpne. er Mitrydates uciekli do Panticapaeum. Część królestwa pontyjskiego została przyłączona do Cesarstwa Rzymskiego. W tym czasie wybuchło powstanie w miastach Bosforu, które prowadził syn Mithridates Farnak. Przekonany o beznadziejności swojej pozycji, król, zgodnie z legendą, postanowił otruć się. Jednak śmiertelna dawka trucizny nie miała na niego wpływu. Następnie, na prośbę Mitrydatesa, ochroniarz zabił go mieczem ... Takie perypetie czekały na władcę. Ale odkryte przez niego lekarstwo, jak zeznają starożytni autorzy, pomogło lekarzom leczyć pacjentów na różne choroby. Podawane ludziom i osetom. Nawet starożytni Grecy używali go do chorób wątroby i nerek. Oprócz wiersza Odo od mężczyzn, Na temat właściwości ziół, nieznany średniowieczny autor zaoferował 20 dalszych poetyckich rozdziałów na temat ziół leczniczych.