Łubin: lądowanie i opieka

Łubin to roślina z rodziny roślin strączkowych. Ma inną nazwę od łacińskiego - wilka (Lupinus). Rodzaj obejmuje około stu gatunków, z których większość rośnie w regionach śródziemnomorsko-afrykańskich i amerykańskich. Był używany w rolnictwie i medycynie w starożytności.

Funkcje łubinu

Korzeń powstaje w postaci pręta, który dochodzi do głębokości 1-2 metrów. Cechą strukturalną są również małe bulwy zagęszczające z koloniami bakterii wiążących azot. Przetwarzają azot z powietrza i wzbogacają glebę.

Łodygi są trawiaste, mogą również stać się sztywne. Najczęściej wyprostowane, ale czasami można znaleźć pełzające lub rozgałęziające się krzewy i krzewy. Liście są złożone z palmate, podwójne i potrójne. Są umieszczone na długich, gładkich ogonkach po 5-6 sztuk. Mają kształt podobny do gałęzi palmowych.

Kwiatostany to szczotki o wysokości około 0,5-1 m, z dużą liczbą pąków ułożonych w gęstych rzędach po 50-80 sztuk. Szypułki są mocne i mocne, dobrze znoszą deszcze i nie latają przy wietrznej pogodzie.

Najczęstszym kolorem jest niebieski. Istnieją jednak inne opcje: jednokolorowe (kremowy, czerwony, fioletowy) i różnorodne.

Średni czas kwitnienia wynosi 20 dni.

Ziarno ma gładką powierzchnię, podobną do fasoli lub groszku. Kolor i kształt zależą od tego, do jakiego rodzaju łubinu należą.

Roślina jest trująca: zawartość niebezpiecznych substancji w fasoli jest najwyższa - 4%, w korzeniach mniej niż około 1%. Jednak nieszkodliwe odmiany zostały wyhodowane dla rolnictwa, karmią zwierzęta gospodarskie lub króliki.

Kwiat jest uważany za roślinę miodową i przyciąga pszczoły dużą ilością pyłku, jednak nie produkuje nektaru.

Rodzaje i odmiany łubinu

Rodzaj jest reprezentowany przez jedno- lub dwuletnie i szeroko stosowane byliny. Do tej pory hodowano zarówno gigantów dorastających do 200 cm, jak i miniaturowych przedstawicieli, których łodyga nie przekracza 20 cm.

Najczęstsze to:

Odmiany łubinu wyróżniają się różnorodnością odcieni i kolorów, na przykład: Abendglut, Rubinkenig. Wiele z nich zostało wyhodowanych przez angielskiego hodowcę i nazwanych jego imieniem - hybrydy Russell. Są bardzo popularne i sadzone są w grupach w ogrodach i parkach, na przykład: Burg Froilin, Castellan. Średnica kwiatu w niektórych osiąga 2 cm.

Szeroko znane odmiany jednoroczne:

• Pochodnia;
• Kryształ;
• Niezawodny;
• Siderat 38.

Klasyczne łubiny: niebieski, niebieski i biały, lepiej kiełkują i są mniej kapryśne w pielęgnacji niż odmiany o spektakularnych kolorach.

Ponieważ roślina dobrze dogaduje się z innymi kwiatami, możliwe jest ucieleśnienie różnych pomysłów na projektowanie krajobrazu. Łubin jest dobry do ogrodów wykonanych w stylu romantycznym lub angielskim. Pięknie wygląda jak obramowania lub posadzone wzdłuż ścian i ogrodzeń. Jako tło dla piwonii niższych, chryzantem lub astry. Odpowiedni jest również harmonijny z cosmea, delphinium lub dzwonkami, irys, geranium lub mak.

Daty sadzenia łubinu

Czas zależy od wybranej metody, jeśli planujesz hodować sadzonki, lepiej to zrobić na początku - w marcu.

Podczas wysiewu nasion na otwartym terenie nie spiesz się, konieczne jest, aby śnieg odpadł, a ziemia dobrze się rozgrzała.

Optymalny czas to połowa wiosny - kwiecień lub maj.

Inna opcja, aby to zrobić zimą, zwykle starają się wybrać koniec października, ważne jest, aby nie zapomnieć o dodaniu torfu do gleby.

Rosnący łubin z nasion

Ta metoda uprawy jest odpowiednia dla regionów z mroźnymi zimami i wiosną. Nasiona wysiewa się w skrzyniach z luźną ziemią składającą się z dwóch części darni, torfu i jednego piasku. Mieszanka jest stworzona dla lepszego drenażu. Materiał do sadzenia należy pogłębić o 2 cm w ziemi.

Aby utworzyć bakterie zawierające azot, nasiona są wstępnie mieszane z proszkiem ze zmiażdżonych korzeni starych łubinów. Aby przyspieszyć kiełkowanie, możesz naruszyć integralność skorup trochę pocierając papierem ściernym.

Często dorosły łubin rozprasza się sam. Po dojrzewaniu fasoli ich liście otwierają się, a lekkie nasiona rozpadają się.

Aby pojawiło się więcej pędów, pojemnik umieszcza się w ciepłym miejscu i przykrywa wilgotną szmatką. Pędy pojawiają się po 18-20 dniach, optymalna temperatura do kiełkowania wynosi +20 ° C.

Materiał do sadzenia ma długi okres trwałości 5 lat. Większość kwiatów wyhodowanych z zakupionych nasion w następnym sezonie zyskuje fioletowe lub niebieskie odcienie. Dlatego niektóre odmiany wymagają aktualizacji.

Dbaj o sadzonki łubinu i sadząc je w ziemi

Miesiąc później, gdy pojawią się pierwsze prawdziwe liście, konieczne jest sadzenie sadzonek w ziemi. Jeśli nie zrobisz tego na czas, istnieje ryzyko uszkodzenia korzeni, a sadzonki mogą nie zakorzenić się i zacząć więdnąć. Z tego samego powodu nie zaleca się przeszczepiania większej liczby dorosłych łubinów.

Musisz umieścić kiełki w odległości 30-50 cm, aby mogły rosnąć na szerokość i nie przeszkadzały sobie nawzajem. Przestronna działka jest dobra.

Bezpretensjonalny dla podłoża. Gleba jest lekko kwaśna, ale z powodu transformacji gleby może rosnąć w prawie każdym, ponieważ niezależnie zwiększają poziom pH. Za rok lub dwa staje się neutralny. Na glebach kwaśnych przed sadzeniem należy dodać wapno, 5 litrów na 1 m², co obniży poziom wapnia. Torf można dodawać do środowiska alkalicznego, na 1 m² gruntu 5 kg.

Siew łubinu w otwartym terenie

Najpierw musisz przygotować glebę, najlepiej zrobić to jesienią. Wykop łopatę na jednym bagnecie, planowanym obszarze i nawóż superfosfatem i popiołem.

Możliwe jest zasiewanie w glebie wiosną w kwietniu lub maju, na wcześniej rozluźnionej ziemi. W jednym otworze umieszcza się od 5 do 7 nasion, odległość między nimi wynosi 6-7 cm. Pędy pojawiają się po 8-14 dniach. Witrynę lepiej wybrać dobrze oświetloną, roślina lubi światło słoneczne. Sadzonki można zrzucić, ale ich wysokość nie powinna przekraczać 15 cm, nie powinno być więcej niż 2 prawdziwe liście, w przeciwnym razie nie zapuszczą korzeni w nowym miejscu. Podczas przenoszenia konieczne jest zaciemnienie doniczek z otworami do wentylacji.

Wadą sadzenia nasion jest to, że kwiaty rosnącej rośliny mogą mieć zupełnie inny odcień. Często zmienia kolor na fioletowy, najrzadszy jest biały.

Termin siewu upływa w czerwcu, roślina zakwitnie dopiero w następnym sezonie.

Pielęgnacja łubinu

Opieka nad długoterminowym łubinem jest dość prosta:

• Pielenie i spulchnianie gleby.
• Wiosną podlewanie jest aktywne, później umiarkowane.
• Jeśli podstawowa część zostanie odsłonięta, hilling pomoże.
• Aby wydłużyć czas kwitnienia, należy usunąć pędzle kwitnące.
• Wysokie rośliny czasami zrywają się z silnymi wiatrami, muszą być przywiązane do podpór.
• Optymalne jest sadzenie łubinu przez 4-6 lat, po zastąpieniu młodymi okazami.
• Nawóz należy zastosować w następnym roku po posadzeniu. Wystarczy dowolny kompleks bezazotowy. Na 1 m² potrzebujesz 20 gr.

Kontrola obecności pasożytów jest obowiązkowa: bulwiaste ryjówki, mszyce lub larwy muchy kiełkowej. Zapobieganie i leczenie insektycydów przed chorobami: korzeń i szara zgnilizna, antraknoza, rdza.

Wegetatywne rozmnażanie łubinu

Jeśli łubin służy do dekoracji, to w celu zachowania koloru rośliny macierzystej stosuje się wegetatywną metodę rozmnażania. Jednak tylko młode krzewy muszą być podzielone; dorośli zapuszczają korzenie znacznie gorzej.

Podczas szczepienia wiosną lepiej jest użyć podstawowych rozet umieszczonych u podstawy łodygi. Pierwsze kwiatostany rosnącej rośliny uformują się jesienią.

Sadzonki są cięte latem, gdy kończy się kwitnienie. Ukorzeniony w glebie piaszczystej, z rozproszonym światłem lub półcieniem. Przeszczepiony do klombu po 20 dniach, gdy uformują się korzenie.

Pan mieszkaniec lata poleca: łubin - siderat

Ten wspaniały zielony nawóz to zielony nawóz. Przeprowadzone badania wykazały jego wyższość nad obornikiem pod względem fosforu i potasu. Roślina może gromadzić w glebie do 200 kg azotu. Doskonale przywraca gliniaste, gliniaste i piaszczyste gleby.

W rolnictwie częściej stosuje się byliny. Są bezpretensjonalne i odporne na mróz. Roczne rośliny mają również plus, ich wzrost jest łatwiejszy do kontrolowania.

Dwa miesiące po posadzeniu, podczas pojawienia się pąków, łubiny są koszone i osadzane w glebie. Aby przyspieszyć rozkład, zrzucili nawóz bakteryjny: Bajkał, Bokashi. Zwykle proces ten trwa 2 tygodnie, po których można sadzić inne uprawy.

Jest inny sposób, jest używany, jeśli kolejne lądowanie nie jest planowane. Zieloną masę pozostawia się na powierzchni, okresowo podlewając wodą i lekami ze skutecznymi mikroorganizmami (EM).

Jesień jest zwykle zasiewana we wrześniu-październiku, wybierając odmiany odporne na mróz. Można go sadzić w sierpniu, a łubinowi udaje się wyrosnąć do zimnej pogody, a następnie jest koszony i pozostawiony do gnicia na śniegu. Wiosną nawóz jest gotowy.

Oto uprawy, które wygodnie rosną w sąsiedztwie łubinu:

• dynia
• ogórek
• Pomidor
• maliny;
• cukinia;
• ziemniaki

Jako siderat lepiej nie sadzić obok cebuli, która będzie źle uformowana i przechowywana. Ze względu na ryzyko zakażenia podobnymi chorobami nie zaleca się również pościeli obok grochu i fasoli.

Łubin, który początkowo jest postrzegany przez wielu jako chwast, może również przynieść wymierne korzyści. Wzbogacaj ziemię w przydatne substancje jako nawóz, bądź pokarmem dla zwierząt i ryb lub stanie się jasną ozdobą klombu. A sadzenie i pielęgnacja zgodnie z zasadami pomoże uzyskać zdrową i silną roślinę.

Obejrzyj wideo: Bociany wróciły do gniazd (Listopad 2024).